¹ויסף אליהוא ויאמר׃

¹ صبور باش و قدری بیشتر گوش بده که از طرف خدا چه می‌گویم.

²כתר לי זעיר ואחוך כי עוד לאלוה מלים׃

² معلومات خود را به کار می‌گیرم تا نشان بدهم که خالق من، خدا عادل است.

³אשא דעי למרחוק ולפעלי אתן צדק׃

³ من که در برابر تو ایستاده‌ام دروغ نمی‌گویم و دانش من کامل است.

⁴כי אמנם לא שקר מלי תמים דעות עמך׃

⁴ خدا در واقع با عظمت و داناست و کسی را ذلیل و خوار نمی‌شمارد.

⁵הן אל כביר ולא ימאס כביר כח לב׃

⁵ اشخاص شریر را زنده نمی‌گذارد و به داد مردم مظلوم می‌رسد.

⁶לא יחיה רשע ומשפט עניים יתן׃

⁶ به مردمان نیک توجّه دارد و آنها را به تخت پادشاهی می‌نشاند و تا به ابد سرفراز می‌سازد.

⁷לא יגרע מצדיק עיניו ואת מלכים לכסא וישיבם לנצח ויגבהו׃

⁷ امّا اگر با زنجیرها بسته شوند و به‌خاطر آنچه که انجام داده‌اند به مصیبتی گرفتار شوند،

⁸ואם אסורים בזקים ילכדון בחבלי עני׃

⁸ خدا خطاها و گناهشان را که از روی غرور مرتکب شده‌اند، به رخ آنها می‌کشد.

⁹ויגד להם פעלם ופשעיהם כי יתגברו׃

⁹ گوشهایشان را باز می‌کند تا دستورات او را بشنوند و از کارهای خطا دست بکشند.

¹⁰ויגל אזנם למוסר ויאמר כי ישבון מאון׃

¹⁰ هرگاه سخنان او را شنیده، از او اطاعت کنند، در تمام عمر خود سعادتمند و خوشحال خواهند شد.

¹¹אם ישמעו ויעבדו יכלו ימיהם בטוב ושניהם בנעימים׃

¹¹ امّا اگر نافرمانی کنند، با شمشیر کشته می‌شوند و در نادانی خواهند مرد.

¹²ואם לא ישמעו בשלח יעברו ויגועו בבלי דעת׃

¹² آنانی که بی‌خدا می‌باشند، همیشه خشمگین هستند و حتّی در وقت هلاکت هم از خدا کمک نمی‌طلبند.

¹³וחנפי לב ישימו אף לא ישועו כי אסרם׃

¹³ در جوانی می‌میرند و عمرشان با ننگ و رسوایی به پایان می‌رسد.

¹⁴תמת בנער נפשם וחיתם בקדשים׃

¹⁴ امّا خدا رنجدیدگان را از سختی و زحمت نجات می‌دهد و در حقیقت وقتی‌که رنج می‌بینند، گوشهایشان را باز می‌کنند.

¹⁵יחלץ עני בעניו ויגל בלחץ אזנם׃

¹⁵ خدا تو را از رنج و مصیبت می‌رهاند و به جایی می‌آورد که خوشبخت و آرام باشی و سفرهٔ تو را با نعمات خود پُر می‌کند.

¹⁶ואף הסיתך מפי צר רחב לא מוצק תחתיה ונחת שלחנך מלא דשן׃

¹⁶ امّا اکنون به‌خاطر شرارت خود سزاوار مجازات هستی.

¹⁷ודין רשע מלאת דין ומשפט יתמכו׃

¹⁷ پس احتیاط کن، مبادا کسی تو را با رشوه و ثروت از راه راست منحرف سازد.

¹⁸כי חמה פן יסיתך בספק ורב כפר אל יטך׃

¹⁸ ناله و فریاد تو سودی ندارد و با قدرت خود نمی‌توانی از مصیبت رهایی یابی.

¹⁹היערך שועך לא בצר וכל מאמצי כח׃

¹⁹ در آرزوی فرا رسیدن شب نباش، چرا که شب وقت هلاکت ملّتهاست.

²⁰אל תשאף הלילה לעלות עמים תחתם׃

²⁰ به راه گناه مرو، زیرا به‌خاطر گناه بود که تو به این مصیبتها گرفتار شدی.

²¹השמר אל תפן אל און כי על זה בחרת מעני׃

²¹ به یادآور که قدرت خدا چقدر عظیم است؛ او معلّمی است که همتا ندارد.

²²הן אל ישגיב בכחו מי כמהו מורה׃

²² چه کسی می‌تواند به او بگوید که چه کند و یا او را متّهم به بی‌عدالتی نماید؟

²³מי פקד עליו דרכו ומי אמר פעלת עולה׃

²³ مردم همیشه کارهای خدا را ستایش کرده‌اند، تو هم باید او را به‌خاطر کارهایش ستایش کنی.

²⁴זכר כי תשגיא פעלו אשר שררו אנשים׃

²⁴ همهٔ مردم کارهای او را دیده‌اند و از دور مشاهده کرده‌اند.

²⁵כל אדם חזו בו אנוש יביט מרחוק׃

²⁵ ما نمی‌توانیم عظمت خدا را بکلّی درک کنیم و به ازلی بودن او پی ببریم.

²⁶הן אל שגיא ולא נדע מספר שניו ולא חקר׃

²⁶ او آب را به صورت بخار به هوا می‌فرستد و از آن قطرات باران را می‌سازد.

²⁷כי יגרע נטפי מים יזקו מטר לאדו׃

²⁷ بعد ابرها باران را به فراوانی برای انسان می‌ریزند.

²⁸אשר יזלו שחקים ירעפו עלי אדם רב׃

²⁸ کسی نمی‌داند که ابرها چگونه در آسمان حرکت می‌کنند و غرّش رعد از آسمان خدا چگونه برمی‌خیزد!

²⁹אף אם יבין מפרשי עב תשאות סכתו׃

²⁹ می‌بینید که چگونه آسمان را با برق روشن می‌سازد، امّا اعماق دریا همچنان تاریک می‌ماند.

³⁰הן פרש עליו אורו ושרשי הים כסה׃

³⁰ خدا روزیِ مردم را آماده کرده، به فراوانی به آنها می‌دهد.

³¹כי בם ידין עמים יתן אכל למכביר׃

³¹ برق را با دستهای خود می‌گیرد و به هدف می‌زند. رعد، فرا رسیدن توفان را اعلام می‌کند و حیوانات هم از آمدن آن باخبر می‌شوند.

³²על כפים כסה אור ויצו עליה במפגיע׃

³² رعد، فرا رسیدن توفان را اعلام می‌کند و حیوانات هم از آمدن آن باخبر می‌شوند.

³³יגיד עליו רעו מקנה אף על עולה׃