¹ויען איוב ויאמר׃

¹ همهٔ اینها را که گفتی می‌دانم و قبلاً هم شنیده‌ام. امّا انسان فانی چطور می‌تواند در برابر خدا راست و نیک باشد؟

²אמנם ידעתי כי כן ומה יצדק אנוש עם אל׃

² چه کسی می‌تواند با خدا بحث کند؟ کسی قادر نیست از هزار سؤالی که می‌کند، یکی را هم جواب بدهد.

³אם יחפץ לריב עמו לא יעננו אחת מני אלף׃

³ زیرا خدا دانا و تواناست و کسی نمی‌تواند در برابر او مقاومت کند.

⁴חכם לבב ואמיץ כח מי הקשה אליו וישלם׃

⁴ بی‌خبر کوهها را منتقل می‌سازد و با خشم و غضب، آنها را واژگون می‌کند.

⁵המעתיק הרים ולא ידעו אשר הפכם באפו׃

⁵ زمین را از جایش تکان می‌دهد و پایه‌های آن را به لرزه می‌آورد.

⁶המרגיז ארץ ממקומה ועמודיה יתפלצון׃

⁶ اگر به آفتاب فرمان بدهد، طلوع نمی‌کند و ستارگان در شب نمی‌درخشند.

⁷האמר לחרס ולא יזרח ובעד כוכבים יחתם׃

⁷ به تنهایی آسمانها را گسترانید و بر امواج دریا خرامید.

⁸נטה שמים לבדו ודורך על במתי ים׃

⁸ دُب اکبر، جبار، ثریا و ستارگان جنوب را آفرید.

⁹עשה עש כסיל וכימה וחדרי תמן׃

⁹ عقل ما از درک کارهای بزرگ و بی‌شمار او عاجز است.

¹⁰עשה גדלות עד אין חקר ונפלאות עד אין מספר׃

¹⁰ از کنار من می‌گذرد و من نمی‌توانم او را ببینم. حرکت می‌کند و من احساس نمی‌کنم.

¹¹הן יעבר עלי ולא אראה ויחלף ולא אבין לו׃

¹¹ هرچه را بخواهد می‌برد و کسی نمی‌تواند مانع او شود و بگوید که چه می‌‌کنی؟

¹²הן יחתף מי ישיבנו מי יאמר אליו מה תעשה׃

¹² خدا از خشم خود دست نمی‌کشد و دشمنان خود را که به هیولای دریایی کمک کردند، پایمال می‌سازد.

¹³אלוה לא ישיב אפו תחתו שחחו עזרי רהב׃

¹³ پس من چطور می‌توانم با او بحث کنم؟

¹⁴אף כי אנכי אעננו אבחרה דברי עמו׃

¹⁴ هر چند گناهی ندارم، ولی چیزی نمی‌توانم بگویم؛ جز اینکه از خدایی که داور من است، طلب رحمت کنم.

¹⁵אשר אם צדקתי לא אענה למשפטי אתחנן׃

¹⁵ حتّی اگر مرا بگذارد که حرفی بزنم، یقین ندارم که به سخنان من گوش بدهد.

¹⁶אם קראתי ויענני לא אאמין כי יאזין קולי׃

¹⁶ او تُندباد را می‌فرستد و مرا پراکنده می‌سازد و بدون جهت به زخمهایم می‌افزاید.

¹⁷אשר בשערה ישופני והרבה פצעי חנם׃

¹⁷ مرا نمی‌گذارد که نفس بکشم و زندگی مرا با تلخی پُر می‌سازد.

¹⁸לא יתנני השב רוחי כי ישבעני ממררים׃

¹⁸ با او یارای مقابله ندارم، زیرا قادر و تواناست. اگر به دادگاه شکایت کنم، چه کسی می‌تواند او را احضار کند؟

¹⁹אם לכח אמיץ הנה ואם למשפט מי יועידני׃

¹⁹ اگر بی‌گناه هم باشم، سخنان زبانم مرا محکوم می‌سازد و هر چیزی که بگویم، مرا مجرم می‌کند.

²⁰אם אצדק פי ירשיעני תם אני ויעקשני׃

²⁰ گرچه گناهی ندارم، امّا برای من فرقی نمی‌کند، زیرا از زندگی سیر شده‌ام.

²¹תם אני לא אדע נפשי אמאס חיי׃

²¹ خدا بی‌گناه و گناهکار را یکسان از بین می‌برد.

²²אחת היא על כן אמרתי תם ורשע הוא מכלה׃

²² وقتی مصیبتی برسد و بی‌گناهی را ناگهان هلاک کند، خدا می‌خندد.

²³אם שוט ימית פתאם למסת נקים ילעג׃

²³ اختیار زمین را به دست مردم شریر داده و چشمان قضات را کور کرده است. اگر خدا این کار را نکرده، چه کسی کرده است؟

²⁴ארץ נתנה ביד רשע פני שפטיה יכסה אם לא אפוא מי הוא׃

²⁴ زندگی من سریعتر از پیک تیزرو می‌گذرد، بدون آن که روی خوشی را ببینم.

²⁵וימי קלו מני רץ ברחו לא ראו טובה׃

²⁵ سالهای عمرم مانند کشتیهای تندرو و همچون عقابی که بر شکار خود فرود می‌آید، به سرعت سپری می‌شوند.

²⁶חלפו עם אניות אבה כנשר יטוש עלי אכל׃

²⁶ اگر خندان باشم و سعی کنم که غمهای خود را از یاد ببرم، چه فایده؟

²⁷אם אמרי אשכחה שיחי אעזבה פני ואבליגה׃

²⁷ زیرا می‌ترسم که مبادا غم و رنج، دوباره به سراغ من بیایند و می‌دانم که خدا مرا خطاکار می‌شمارد.

²⁸יגרתי כל עצבתי ידעתי כי לא תנקני׃

²⁸ پس اگر محکوم می‌شوم، چرا بی‌جهت تلاش کنم؟

²⁹אנכי ארשע למה זה הבל איגע׃

²⁹ هیچ شوینده‌ای نمی‌تواند گناهان مرا بشوید.

³⁰אם התרחצתי במו שלג והזכותי בבר כפי׃

³⁰ تو مرا در گل و لای و کثافت فرو می‌بری تا حتی لباس خودم از من نفرت کند.

³¹אז בשחת תטבלני ותעבוני שלמותי׃

³¹ تو مانند من، انسانی فانی نیستی که بتوانم به تو جواب بدهم و با تو به دادگاه بروم.

³²כי לא איש כמני אעננו נבוא יחדו במשפט׃

³² کسی نیست که بین ما داوری کند و ما را آشتی بدهد.

³³לא יש בינינו מוכיח ישת ידו על שנינו׃

³³ اگر از مجازات من دست برداری و هیبت تو مرا به وحشت نیاندازد، آنگاه می‌توانم بدون ترس با تو حرف بزنم، امّا متأسفانه این‌طور نیست.

³⁴יסר מעלי שבטו ואמתו אל תבעתני׃

³⁴ آنگاه می‌توانم بدون ترس با تو حرف بزنم، امّا متأسفانه این‌طور نیست.

³⁵אדברה ולא איראנו כי לא כן אנכי עמדי׃