¹הללויה הודו ליהוה כי טוב כי לעולם חסדו׃

¹ خداوند را شکر کنید! خداوند را سپاس گویید، زیرا او نیکوست؛ و محبّت پایدار او جاودانه است.

²מי ימלל גבורות יהוה ישמיע כל תהלתו׃

² چه کسی می‌تواند کارهای عظیمی را که او انجام داده است، بیان کند؟ چه کسی می‌تواند شکر او را آن‌طور که شایسته است، بجا آورد؟

³אשרי שמרי משפט עשה צדקה בכל עת׃

³ خوشا به حال کسانی‌که احکام او را بجا می‌آورند و همیشه آنچه را که درست است انجام می‌دهند.

⁴זכרני יהוה ברצון עמך פקדני בישועתך׃

⁴ خداوندا، وقتی قوم خود را یاری می‌کنی، مرا هم به یادآور. وقتی آنها را نجات می‌دهی، مرا هم نجات بده

⁵לראות בטובת בחיריך לשמח בשמחת גויך להתהלל עם נחלתך׃

⁵ تا سعادت قوم خود را ببینم و در شادمانی امّت تو شریک گردم و در افتخاری که به قوم خود می‌بخشی، سهیم باشم.

⁶חטאנו עם אבותינו העוינו הרשענו׃

⁶ ما هم مانند اجداد خود گناهکار هستیم، ما نیز خطا کرده و شرارت ورزیده‌ایم.

⁷אבותינו במצרים לא השכילו נפלאותיך לא זכרו את רב חסדיך וימרו על ים בים סוף׃

⁷ اجداد ما در مصر، کارهای عجیب تو را درک نکردند، آنها مهر و محبّت پایدار تو را فراموش کردند و در ساحل دریای سرخ علیه قادر متعال شورش کردند.

⁸ויושיעם למען שמו להודיע את גבורתו׃

⁸ امّا او همان‌طور که وعده داده بود، آنها را رهایی داد تا قدرت عظیم خود را نشان دهد.

⁹ויגער בים סוף ויחרב ויוליכם בתהמות כמדבר׃

⁹ او به دریای سرخ فرمان داد و دریا خشک شد؛ و قوم خود را از میان دریا از روی خشکی گذرانید.

¹⁰ויושיעם מיד שונא ויגאלם מיד אויב׃

¹⁰ آنها را از دست آنانی که از ایشان نفرت داشتند، رهانید و از چنگ دشمنانشان نجات داد.

¹¹ויכסו מים צריהם אחד מהם לא נותר׃

¹¹ امّا آب، تمام دشمنان آنها را غرق کرد به طوری که حتی یکی از آنان هم باقی نماند.

¹²ויאמינו בדבריו ישירו תהלתו׃

¹² در آن وقت آنها به وعدهٔ او ایمان آوردند و برای او سرود شکرگزاری خواندند.

¹³מהרו שכחו מעשיו לא חכו לעצתו׃

¹³ امّا آنها بزودی همهٔ کارهای او را فراموش کردند و منتظر مشورت و نصایح او نشدند.

¹⁴ויתאוו תאוה במדבר וינסו אל בישימון׃

¹⁴ بلکه با خواهش‌های نفسانی خود، خدا را در صحرا آزمودند.

¹⁵ויתן להם שאלתם וישלח רזון בנפשם׃

¹⁵ پس او آنچه را که خواسته بودند، به ایشان عطا کرد، امّا مرض کشنده‌ای در بین آنها فرستاد.

¹⁶ויקנאו למשה במחנה לאהרן קדוש יהוה׃

¹⁶ در بیابان به موسی و به هارون، خدمتگزار مقدّس خداوند حسادت ورزیدند.

¹⁷תפתח ארץ ותבלע דתן ותכס על עדת אבירם׃

¹⁷ پس زمین دهان باز کرد و داتان و ابیرام و همراهانش را در خود فروبرد.

¹⁸ותבער אש בעדתם להבה תלהט רשעים׃

¹⁸ آتش بر پیروانشان بارید و همهٔ آن مردم شریر را سوزانید.

¹⁹יעשו עגל בחרב וישתחוו למסכה׃

¹⁹ آنها در دامنهٔ کوه سینا گوساله‌ای از طلا ساختند و آن بت را پرستش کردند.

²⁰וימירו את כבודם בתבנית שור אכל עשב׃

²⁰ مجسمهٔ یک گاوِ علفخوار را، بر خدای با عظمت و پُرجلال ترجیح دادند.

²¹שכחו אל מושיעם עשה גדלות במצרים׃

²¹ آنها خدایی را که با کارهای عجیب خود آنان را از مصر آزاد کرده بود، فراموش کردند،

²²נפלאות בארץ חם נוראות על ים סוף׃

²² کارهای عجیبی را که در زمین مصر انجام داد و یا آنچه را که در دریای سرخ کرد.

²³ויאמר להשמידם לולי משה בחירו עמד בפרץ לפניו להשיב חמתו מהשחית׃

²³ وقتی خدا فرمود که می‌خواهد آن مردم را از بین ببرد، خادم برگزیدهٔ او موسی، در مقابل خدا به شفاعت ایستاد تا خشم او را برگرداند تا آنان را از بین نبرد.

²⁴וימאסו בארץ חמדה לא האמינו לדברו׃

²⁴ آنها نخواستند که به آن سرزمین نیکو وارد شوند و به وعدهٔ خداوند اعتماد ننمودند.

²⁵וירגנו באהליהם לא שמעו בקול יהוה׃

²⁵ در چادر‌های خود نشستند و شکایت کردند و به دستورات خداوند گوش ندادند.

²⁶וישא ידו להם להפיל אותם במדבר׃

²⁶ پس خداوند به طور بسیار جدّی قسم خورد که همه را در آن بیابان از بین ببرد

²⁷ולהפיל זרעם בגוים ולזרותם בארצות׃

²⁷ و نسل ایشان را در سرزمینهای بیگانه پراکنده کند تا در سرگردانی بمیرند.

²⁸ויצמדו לבעל פעור ויאכלו זבחי מתים׃

²⁸ در فغور، بت بعل را پرستیدند و از قربانی‌هایی که به بُتهای بی‌جان تقدیم شده بود، خوردند.

²⁹ויכעיסו במעלליהם ותפרץ בם מגפה׃

²⁹ با رفتار خود، خداوند را به خشم آوردند و به‌خاطر آن به بلا دچار شدند.

³⁰ויעמד פינחס ויפלל ותעצר המגפה׃

³⁰ پس فینحاس، برخاسته و مجرمین را مجازات نمود و وبا از بین رفت.

³¹ותחשב לו לצדקה לדר ודר עד עולם׃

³¹ این کار نیک فینحاس در پیشگاه خدا مقبول گردید و تا به ابد از آن یاد خواهد شد.

³²ויקציפו על מי מריבה וירע למשה בעבורם׃

³² در کنار چشمهٔ مریبه، خشم خداوند را برانگیختند، به طوری که به‌خاطر آن، موسی دچار زحمت گردید.

³³כי המרו את רוחו ויבטא בשפתיו׃

³³ چون آن‌چنان او را به ستوه آورده بودند که سخنان ناسزا گفت.

³⁴לא השמידו את העמים אשר אמר יהוה להם׃

³⁴ آن قومهایی را که خداوند دستور داده بود از بین ببرند نکشتند،

³⁵ויתערבו בגוים וילמדו מעשיהם׃

³⁵ بلکه با آنها ازدواج کردند و از رفتار بت‌پرستانهٔ آنها پیروی نمودند.

³⁶ויעבדו את עצביהם ויהיו להם למוקש׃

³⁶ بُتهای آنها را پرستش کردند و در نتیجه اسباب سقوط خود را فراهم کردند.

³⁷ויזבחו את בניהם ואת בנותיהם לשדים׃

³⁷ پسران و دختران خود را برای بُتهای کنعان قربانی نمودند.

³⁸וישפכו דם נקי דם בניהם ובנותיהם אשר זבחו לעצבי כנען ותחנף הארץ בדמים׃

³⁸ خون پسران و دختران بی‌گناه خود را به‌خاطر بُتهای کنعان ریختند و آن سرزمین را با خون آلوده کردند.

³⁹ויטמאו במעשיהם ויזנו במעלליהם׃

³⁹ به این ترتیب به‌خاطر رفتار بد خود، ناپاک گشتند و به خداوند خیانت ورزیدند.

⁴⁰ויחר אף יהוה בעמו ויתעב את נחלתו׃

⁴⁰ آنگاه خداوند بر قوم خود خشم نموده از آنها متنفّر گردید.

⁴¹ויתנם ביד גוים וימשלו בהם שנאיהם׃

⁴¹ پس آنها را به دست اقوامی که از آنها متنفّر بودند، سپرد و آنها بر ایشان حکمرانی نمودند.

⁴²וילחצום אויביהם ויכנעו תחת ידם׃

⁴² دشمنانشان بر آنها ظلم نموده، آنها را خوار و ذلیل کردند.

⁴³פעמים רבות יצילם והמה ימרו בעצתם וימכו בעונם׃

⁴³ خداوند بارها قوم خود را نجات داد، ولی هر بار آنها مجدداً به ضد خدا شورش نمودند، بیشتر در گناه فرو رفتند.

⁴⁴וירא בצר להם בשמעו את רנתם׃

⁴⁴ با وجود این، هرگاه از روی درماندگی به حضور خداوند زاری کردند، خداوند زاری آنها را شنید.

⁴⁵ויזכר להם בריתו וינחם כרב חסדו׃

⁴⁵ پیمانی را که با آنها بسته بود، به یاد آورد و به‌خاطر محبّت پایدارش، بر آنها رحمت فرموده، از گناهانشان چشم پوشید

⁴⁶ויתן אותם לרחמים לפני כל שוביהם׃

⁴⁶ و دل مردمانی را که بر آنها ظلم می‌کردند، به رحم آورد.

⁴⁷הושיענו יהוה אלהינו וקבצנו מן הגוים להדות לשם קדשך להשתבח בתהלתך׃

⁴⁷ ای خداوند خدای ما، ما را نجات بده، ما را از میان ممالک بیگانه به سرزمین خودمان بازگردان، تا از تو شکرگزار باشیم و نام پاک تو را ستایش کنیم. خداوند، خدای اسرائیل را سپاس باد؛ از ازل تا ابدالآباد! همهٔ مردم بگویند: «آمین!» خداوند را سپاس باد!

⁴⁸ברוך יהוה אלהי ישראל מן העולם ועד העולם ואמר כל העם אמן הללו יה׃

⁴⁸ خداوند، خدای اسرائیل را سپاس باد؛ از ازل تا ابدالآباد! همهٔ مردم بگویند: «آمین!» خداوند را سپاس باد!