¹למנצח לידיתון מזמור לדוד אמרתי אשמרה דרכי מחטוא בלשוני אשמרה לפי מחסום בעד רשע לנגדי׃

¹ به خود گفتم مواظب رفتار خود خواهم بود و کوشش خواهم كرد که سخن خطایی بر زبان نیاورم و در حضور مردم شریر حرفی نزنم.

²נאלמתי דומיה החשיתי מטוב וכאבי נעכר׃

² گنگ و خاموش ایستادم حتّی حرف خوب هم از زبانم شنیده نشد، امّا پریشانی من بیشتر می‌شد.

³חם לבי בקרבי בהגיגי תבער אש דברתי בלשוני׃

³ اضطراب بر من چیره شده بود، هرچه بیشتر فکر می‌کردم بیشتر مضطرب می‌‌‌‌شدم، سرانجام به زبان آمده و گفتم:

⁴הודיעני יהוה קצי ומדת ימי מה היא אדעה מה חדל אני׃

⁴ «خداوندا، می‌‌‌‌خواهم بدانم که چه وقت مرگم فرا خواهد رسید؟ چند سال دیگر از عمرم باقی است، و چه وقت زندگی من تمام خواهد شد؟»

⁵הנה טפחות נתתה ימי וחלדי כאין נגדך אך כל הבל כל אדם נצב סלה׃

⁵ عمرم را چقدر کوتاه کرده‌ای! تمام سالهای عمرم در نظر تو فقط لحظه‌ای است، به راستی عمر انسان دمی بیش نیست،

⁶אך בצלם יתהלך איש אך הבל יהמיון יצבר ולא ידע מי אספם׃

⁶ و مانند سایه کوتاه و زودگذر است. هرچه می‌کند بیهوده است، او ثروت می‌اندوزد، ولی نمی‌‌داند نصیب چه کسی خواهد شد.

⁷ועתה מה קויתי אדני תוחלתי לך היא׃

⁷ اینک ای خداوند به چه چیزی امیدوار باشم؟ امید من به توست.

⁸מכל פשעי הצילני חרפת נבל אל תשימני׃

⁸ پس گناهانم را ببخش، مبادا اشخاص نادان مسخره‌‌ام کنند.

⁹נאלמתי לא אפתח פי כי אתה עשית׃

⁹ من سکوت می‌کنم و کلمه‌ای هم نخواهم گفت، زیرا تو مرا به این روز گرفتار کردی.

¹⁰הסר מעלי נגעך מתגרת ידך אני כליתי׃

¹⁰ بیش از این آزارم مده، از دست ضربه‌های تو نزدیک است هلاک شوم.

¹¹בתוכחות על עון יסרת איש ותמס כעש חמודו אך הבל כל אדם סלה׃

¹¹ انسان را به‌خاطر گناهش مجازات می‌کنی، همهٔ چیزهایی را که او به آن دل بسته است، مانند پارچهٔ بید خورده از بین می‌‌‌‌‌بری. بلی، عمر انسان یک نفس بیشتر نیست.

¹²שמעה תפלתי יהוה ושועתי האזינה אל דמעתי אל תחרש כי גר אנכי עמך תושב ככל אבותי׃

¹² خداوندا، به دعایم گوش بده، و آه و ناله‌ام را بشنو، و به اشکهایی که از چشمانم جاری است بنگر! من نیز مانند اجداد خود در این دنیا مهمان و غریبم، مرا رها کن تا پیش از اینکه از این دنیا بروم، لحظه‌ای روی شادی را ببینم.

¹³השע ממני ואבליגה בטרם אלך ואינני׃

¹³ مرا رها کن تا پیش از اینکه از این دنیا بروم، لحظه‌ای روی شادی را ببینم.