¹משלי שלמה בן דוד מלך ישראל׃

¹Pregovori Salomona, sina Davidovega, kralja izraelskega:

²לדעת חכמה ומוסר להבין אמרי בינה׃

²da se spozna modrost in uk, da se umejo razumnosti besede,

³לקחת מוסר השכל צדק ומשפט ומישרים׃

³da se sprejme pouk v modrem vedenju, v pravičnosti, pravi sodbi in poštenosti,

⁴לתת לפתאים ערמה לנער דעת ומזמה׃

⁴da se dá preprostim pamet, mladeniču spoznanje in razsodnost.

⁵ישמע חכם ויוסף לקח ונבון תחבלות יקנה׃

⁵Čul jih bo modri in napredoval v znanosti, in razumnik si pridobode modrih vodil,

⁶להבין משל ומליצה דברי חכמים וחידתם׃

⁶da razume pregovore in skrivnostne izreke, besede modrih in njih uganke.

⁷יראת יהוה ראשית דעת חכמה ומוסר אוילים בזו׃

⁷Strah GOSPODOV je začetek znanja; modrost in pouk zaničujejo neumneži.

⁸שמע בני מוסר אביך ואל תטש תורת אמך׃

⁸Poslušaj, sin moj, očeta svojega pouk in ne zametuj nauka matere svoje:

⁹כי לוית חן הם לראשך וענקים לגרגרתיך׃

⁹kajti krasen venec je to glavi tvoji in verižica zlata tvojemu grlu.

¹⁰בני אם יפתוך חטאים אל תבא׃

¹⁰Sin moj, ako te vabijo grešniki, se jim ne vdaj.

¹¹אם יאמרו לכה אתנו נארבה לדם נצפנה לנקי חנם׃

¹¹Ako govore: „Pojdi z nami, na kri prežímo, nedolžnega zalezujmo brez vzroka;

¹²נבלעם כשאול חיים ותמימים כיורדי בור׃

¹²pogoltnimo jih žive, kakor jih požira smrtni kraj, in nepoškodovane, kakor da bi naglo padli v jamo;

¹³כל הון יקר נמצא נמלא בתינו שלל׃

¹³vsakršno drago blago si pridobimo, s plenom napolnimo hiše svoje;

¹⁴גורלך תפיל בתוכנו כיס אחד יהיה לכלנו׃

¹⁴srečo izkusi sredi nas, ena mošnja bodi nam vsem!“ –

¹⁵בני אל תלך בדרך אתם מנע רגלך מנתיבתם׃

¹⁵sin moj, ne hodi po poti ž njimi, zdrži nogo svojo od njih steze!

¹⁶כי רגליהם לרע ירוצו וימהרו לשפך דם׃

¹⁶Ker njih noge tečejo za hudim in kri hité prelivat.

¹⁷כי חנם מזרה הרשת בעיני כל בעל כנף׃

¹⁷Res, zaman se razpenja mreža pred očmi vsakega ptiča,

¹⁸והם לדמם יארבו יצפנו לנפשתם׃

¹⁸oni pa – sami na svojo kri preže, zalezujejo lastne duše svoje!

¹⁹כן ארחות כל בצע בצע את נפש בעליו יקח׃

¹⁹Take so steze njih, ki iščejo krivičnega dobička: jemlje dušo njim, ki si ga lasté.

²⁰חכמות בחוץ תרנה ברחבות תתן קולה׃

²⁰Modrost glasno kliče zunaj, na ulicah zaganja svoj glas;

²¹בראש המיות תקרא בפתחי שערים בעיר אמריה תאמר׃

²¹vpije, kjer se največ ljudstva gnete, ob vhodu v vrata, v mestu, govori besede svoje:

²²עד מתי פתים תאהבו פתי ולצים לצון חמדו להם וכסילים ישנאו דעת׃

²²Doklej, o preprosti, boste ljubili nespamet in, zasmehovalci, imeli veselje v zasmehovanju in, bedaki, sovražili znanje?

²³תשובו לתוכחתי הנה אביעה לכם רוחי אודיעה דברי אתכם׃

²³Obrnite se k svarjenju mojemu! Glejte, izlijem vam duha svojega, oznanjala vam bom besede svoje.

²⁴יען קראתי ותמאנו נטיתי ידי ואין מקשיב׃

²⁴Toda, ko sem klicala, ste se branili, ko sem iztezala roko svojo, nihče se ni zmenil zanjo,

²⁵ותפרעו כל עצתי ותוכחתי לא אביתם׃

²⁵temuč prezirali ste vse svete moje in svarila mojega si niste želeli:

²⁶גם אני באידכם אשחק אלעג בבא פחדכם׃

²⁶zato se bom tudi jaz smejala v nesreči vaši in vas zasmehovala, kadar pride, česar se bojite;

²⁷בבא כשאוה פחדכם ואידכם כסופה יאתה בבא עליכם צרה וצוקה׃

²⁷kadar pride kakor besneča uima, česar se bojite, in se približa nesreča vaša kakor nevihta, ko pridere nad vas stiska in nadloga.

²⁸אז יקראנני ולא אענה ישחרנני ולא ימצאנני׃

²⁸Tedaj me bodo klicali, pa jim ne odgovorim, skrbno me bodo iskali, a ne najdejo me:

²⁹תחת כי שנאו דעת ויראת יהוה לא בחרו׃

²⁹zato ker so sovražili znanje in strahu GOSPODOVEGA niso izvolili,

³⁰לא אבו לעצתי נאצו כל תוכחתי׃

³⁰svetov mojih niso hoteli, a zaničevali so vse svarjenje moje.

³¹ויאכלו מפרי דרכם וממעצתיהם ישבעו׃

³¹Zato bodo jedli od sadu pota svojega in sitili se z naklepi svojimi.

³²כי משובת פתים תהרגם ושלות כסילים תאבדם׃

³²Zakaj bebcev upor jih ubije in brezkrbnost bedakov jih pokonča.Kdor pa mene posluša, brez skrbi bo prebival in mir užival, ne boječ se hudega.

³³ושמע לי ישכן בטח ושאנן מפחד רעה׃

³³Kdor pa mene posluša, brez skrbi bo prebival in mir užival, ne boječ se hudega.