¹ויען צפר הנעמתי ויאמר׃

¹Nang magkagayo'y sumagot si Sophar na Naamathita, at nagsabi,

²הרב דברים לא יענה ואם איש שפתים יצדק׃

²Hindi ba sasagutin ang karamihan ng mga salita? At ang lalaking masalita ay aariing ganap?

³בדיך מתים יחרישו ותלעג ואין מכלם׃

³Pamamayapain ba ang mga tao ng iyong mga paghahambog. At kung ikaw ay nanunuya, wala bang hihiya sa iyo?

⁴ותאמר זך לקחי ובר הייתי בעיניך׃

⁴Sapagka't iyong sinasabi, Ang aking aral ay dalisay, at ako'y malinis sa iyong mga mata.

⁵ואולם מי יתן אלוה דבר ויפתח שפתיו עמך׃

⁵Nguni't Oh ang Dios nawa'y magsalita, at bukhin ang kaniyang mga labi laban sa iyo;

⁶ויגד לך תעלמות חכמה כי כפלים לתושיה ודע כי ישה לך אלוה מעונך׃

⁶At ipakilala nawa sa iyo ang mga lihim ng karunungan, pagka't siya ay masagana sa pagkaunawa. Talastasin mo nga na nilalapatan ka ng Dios ng kulang kay sa nauukol sa iyong kasamaan.

⁷החקר אלוה תמצא אם עד תכלית שדי תמצא׃

⁷Masusumpungan mo ba ang Dios sa pagsaliksik? Masusumpungan mo ba sa kasakdalan ang Makapangyarihan sa lahat?

⁸גבהי שמים מה תפעל עמקה משאול מה תדע׃

⁸Mataas na gaya ng langit; anong iyong magagawa? Malalim kay sa Sheol: anong iyong malalaman?

⁹ארכה מארץ מדה ורחבה מני ים׃

⁹Ang sukat niyao'y mahaba kay sa lupa. At maluwang kay sa dagat.

¹⁰אם יחלף ויסגיר ויקהיל ומי ישיבנו׃

¹⁰Kung siya'y dumaan at magsara, at tumawag sa kahatulan, sino ngang makapipigil sa kaniya?

¹¹כי הוא ידע מתי שוא וירא און ולא יתבונן׃

¹¹Sapagka't nakikilala niya ang mga walang kabuluhang tao: Nakikita rin naman niya ang kasamaan, bagaman hindi niya pinapansin.

¹²ואיש נבוב ילבב ועיר פרא אדם יולד׃

¹²Nguni't ang walang kabuluhang tao ay walang unawa, Oo, ang tao ay ipinanganak na gaya ng anak ng mabangis na asno.

¹³אם אתה הכינות לבך ופרשת אליו כפך׃

¹³Kung iyong ihahanda ang iyong puso, at iuunat mo ang iyong kamay sa kaniya;

¹⁴אם און בידך הרחיקהו ואל תשכן באהליך עולה׃

¹⁴Kung ang kasamaan ay sumaiyong kamay, ilayo mo, at huwag manahan ang kalikuan sa iyong mga tolda;

¹⁵כי אז תשא פניך ממום והיית מצק ולא תירא׃

¹⁵Walang pagsala ngang iyong itataas ang iyong mukha na walang kapintasan; Oo, ikaw ay matatatag, at hindi matatakot:

¹⁶כי אתה עמל תשכח כמים עברו תזכר׃

¹⁶Sapagka't iyong malilimutan ang iyong karalitaan; iyong aalalahaning parang tubig na umaagos:

¹⁷ומצהרים יקום חלד תעפה כבקר תהיה׃

¹⁷At ang iyong buhay ay magiging lalong maliwanag kay sa katanghaliang tapat; bagaman magkaroon ng kadiliman, ay magiging gaya ng umaga.

¹⁸ובטחת כי יש תקוה וחפרת לבטח תשכב׃

¹⁸At ikaw ay matitiwasay sapagka't may pagasa; Oo, ikaw ay magsiyasat sa palibot mo, at magpapahinga kang tiwasay.

¹⁹ורבצת ואין מחריד וחלו פניך רבים׃

¹⁹Ikaw nama'y hihiga at walang tatakot sa iyo; Oo, maraming liligaw sa iyo.

²⁰ועיני רשעים תכלינה ומנוס אבד מנהם ותקותם מפח נפש׃

²⁰Nguni't ang mga mata ng masama ay mangangalumata, at mawawalan sila ng daang tatakasan, at ang kanilang pagasa ay pagkalagot ng hininga.