¹Még mindig csúfot ûznek belõlem! Szemem az õ patvarkodásuk között virraszt.

¹Ang aking diwa ay nanglulumo, ang aking mga kaarawan ay natatapos, ang libingan ay handa sa akin.

²Kezest magadnál rendelj, kérlek, nékem; [különben] ki csap velem kezet?

²Tunay na may mga manunuya na kasama ako, at ang aking mata ay nananahan sa kanilang pamumungkahi.

³Minthogy az õ szívöket elzártad az értelem elõl, azért nem is magasztalhatod fel õket.

³Magbigay ka ngayon ng sangla, panagutan mo ako ng iyong sarili; sinong magbubuhat ng mga kamay sa akin?

⁴A ki prédává juttatja barátait, annak fiainak szemei elfogyatkoznak.

⁴Sapagka't iyong ikinubli ang kanilang puso sa pagunawa: kaya't hindi mo sila itataas.

⁵Példabeszéddé tõn engem a népek elõtt, és ijesztõvé lettem elõttök.

⁵Ang paglililo sa kaniyang mga kaibigan upang mahuli, ang mga mata nga ng kaniyang mga anak ay mangangalumata.

⁶A bosszúság miatt szemem elhomályosodik, és minden tagom olyan, mint az árnyék.

⁶Nguni't ginawa rin niya akong kakutyaan ng bayan: at niluraan nila ako sa mukha.

⁷Elálmélkodnak ezen a becsületesek, és az ártatlan a képmutató ellen támad.

⁷Ang aking mata naman ay nanglalabo dahil sa kapanglawan. At ang madlang sangkap ko ay parang isang anino.

⁸Ám az igaz kitart az õ útján, és a tiszta kezû ember még erõsebbé lesz.

⁸Mga matuwid na tao ay matitigilan nito, at ang walang sala ay babangon laban sa di banal.

⁹Nosza hát, térjetek ide mindnyájan; jõjjetek, kérlek, úgy sem találok bölcset köztetek.

⁹Gayon ma'y magpapatuloy ang matuwid ng kaniyang lakad, at ang may malinis na mga kamay ay lalakas ng lalakas.

¹⁰Napjaim elmulának, szívemnek kincsei: terveim meghiusulának.

¹⁰Nguni't tungkol sa inyong lahat, magsiparito kayo ngayon uli; at hindi ako makakasumpong ng isang pantas sa gitna ninyo.

¹¹Az éjszakát nappallá változtatják, és a világosság csakhamar sötétséggé lesz.

¹¹Ang aking mga kaarawan ay lumipas, ang aking mga panukala ay nangasira, sa makatuwid baga'y ang mga akala ng aking puso.

¹²Ha reménykedem is, a sír [már] az én házam, a sötétségben vetettem az én ágyamat.

¹²Kanilang ipinalit ang araw sa gabi: ang liwanag, wika nila, ay malapit sa kadiliman.

¹³A sírnak mondom: Te vagy az én atyám; a férgeknek pedig: Ti vagytok az én anyám és néném.

¹³Kung aking hanapin ang Sheol na parang aking bahay; kung aking ilatag ang aking higaan sa kadiliman:

¹⁴Hol tehát az én reménységem, ki törõdik az én reménységemmel?

¹⁴Kung sinabi ko sa kapahamakan: ikaw ay aking ama: sa uod: ikaw ay aking ina, at aking kapatid na babae;

¹⁵Leszáll az majd a sír üregébe, velem együtt nyugoszik a porban.

¹⁵Nasaan nga ang aking pagasa? At tungkol sa aking pagasa, sinong makakakita?

¹⁶Lulusong sa mga pangawan ng Sheol, pagtataglay ng kapahingahan sa alabok.