¹Jób pedig folytatá az õ beszédét, és monda:

¹At muling ipinagbadya ni Job ang kaniyang talinghaga, at nagsabi,

²Oh, vajha olyan volnék, mint a hajdani hónapokban, a mikor Isten õrzött engem!

²Oh ako nawa'y napasa mga buwan noong dakong una, gaya noong mga kaarawan ng binabantayan ako ng Dios;

³Mikor az õ szövétneke fénylett fejem fölött, [s] világánál jártam a setétet;

³Nang ang kaniyang ilawan ay sumisilang sa aking ulo at sa pamamagitan ng kaniyang liwanag ay lumalakad ako sa kadiliman;

⁴A mint java-korom napjaiban valék, a mikor Isten gondossága borult sátoromra!

⁴Gaya noong ako'y nasa kabutihan ng aking mga kaarawan, noong ang pagkasi ng Dios ay nasa aking tolda;

⁵Mikor még a Mindenható velem volt, [és] körültem voltak gyermekeim;

⁵Noong ang Makapangyarihan sa lahat ay sumasaakin pa, at ang aking mga anak ay nangasa palibot ko;

⁶Mikor lábaimat [édes] tejben mostam, és mellettem a szikla olajpatakokat ontott;

⁶Noong ang aking mga hakbang ay naliligo sa gatas, at ang bato ay nagbubuhos para sa akin ng mga ilog ng langis!

⁷Mikor a kapuhoz mentem, fel a városon; a köztéren székemet fölállítám:

⁷Noong ako'y lumalabas sa pintuang-bayan hanggang sa bayan, noong aking inihahanda ang aking upuan sa lansangan,

⁸Ha megláttak az ifjak, félrevonultak, az öregek is fölkeltek [és ]állottak.

⁸Nakikita ako ng mga binata, at nagsisipagkubli, at ang mga matanda ay nagsisitindig at nagsisitayo:

⁹A fejedelmek abbahagyták a beszédet, és tenyeröket szájukra tették.

⁹Ang mga pangulo ay nagpipigil ng pangungusap, at inilalagay ang kanilang kamay sa kanilang bibig;

¹⁰A fõemberek szava elnémult, és nyelvök az ínyökhöz ragadt.

¹⁰Ang tinig ng mga mahal na tao ay tumatahimik, at ang kanilang dila ay dumidikit sa ngalangala ng kanilang bibig.

¹¹Mert a mely fül hallott, boldognak mondott engem, és a mely szem látott, bizonyságot tett én felõlem.

¹¹Sapagka't pagka naririnig ako ng pakinig, ay pinagpapala nga ako; at pagka nakikita ako ng mata, ay sumasaksi sa akin:

¹²Mert megmentém a kiáltozó szegényt, és az árvát, a kinek nem volt segítsége.

¹²Sapagka't aking iniligtas ang dukha na dumadaing, ang ulila rin naman na walang tumutulong sa kaniya.

¹³A veszni indultnak áldása szállt reám, az özvegynek szívét megörvendeztetém.

¹³Ang basbas ng malapit nang mamamatay ay sumaakin: at aking pinaawit sa kagalakan ang puso ng babaing bao.

¹⁴Az igazságot magamra öltém és az is magára ölte engem; palást és süveg gyanánt volt az én ítéletem.

¹⁴Ako'y nagbibihis ng katuwiran, at sinusuutan niya ako: ang aking kaganapan ay parang isang balabal at isang diadema.

¹⁵A vaknak én szeme valék, és a sántának lába.

¹⁵Ako'y naging mga mata sa bulag, at naging mga paa ako sa pilay.

¹⁶A szûkölködõknek én atyjok valék, az ismeretlennek ügyét is jól meghányám-vetém.

¹⁶Ako'y naging ama sa mapagkailangan; at ang usap niyaong hindi ko nakikilala ay aking sinisiyasat.

¹⁷Az álnoknak zápfogait kitördösém, és fogai közül a prédát kiütém vala.

¹⁷At aking binali ang mga pangil ng liko, at inagaw ko ang huli sa kaniyang mga ngipin.

¹⁸Azt gondoltam azért: fészkemmel veszek el, és mint a homok, megsokasodnak napjaim.

¹⁸Nang magkagayo'y sinabi ko, mamamatay ako sa aking pugad, at aking pararamihin ang aking mga kaarawan na gaya ng buhangin:

¹⁹Gyökerem a víznek nyitva lesz, és ágamon hál meg a harmat.

¹⁹Ang aking ugat ay nakalat sa tubig, at ang hamog ay lumalapag buong gabi sa aking sanga:

²⁰Dicsõségem megújul velem, és kézívem erõsebbé lesz kezemben.

²⁰Ang aking kaluwalhatian ay sariwa sa akin, at ang aking busog ay nababago sa aking kamay.

²¹Hallgattak és figyeltek reám, és elnémultak az én tanácsomra.

²¹Sa akin ay nangakikinig ang mga tao, at nangaghihintay, at nagsisitahimik sa aking payo.

²²Az én szavaim után nem szóltak többet, [s harmatként] hullt []rájok beszédem.

²²Pagkatapos ng aking mga salita ay hindi na sila nagsasalita pa uli; at ang aking pananalita ay tumutulo sa kanila.

²³Mint az esõre, úgy vártak rám, és szájukat tátották, mint tavaszi záporra.

²³At kanilang hinihintay ako, na gaya ng paghihintay sa ulan, at kanilang ibinubuka ang kanilang bibig na maluwang na gaya sa huling ulan.

²⁴Ha rájok mosolyogtam, nem bizakodtak el, és arczom derüjét nem sötétíték be.

²⁴Ako'y ngumingiti sa kanila pagka sila'y hindi nanganiniwala: at ang liwanag ng aking mukha ay hindi nila hinahamak.

²⁵[Örömest] választottam útjokat, mint fõember ültem [ott;] úgy laktam [ott,] mint király a hadseregben, mint a ki bánkódókat vigasztal.

²⁵Ako'y namimili sa kanilang daan, at nauupong gaya ng puno, at tumatahang gaya ng hari sa hukbo, gaya ng nangaaliw sa nananangis.