¹Maka jawab Bildad, "Hai Ayub, kapankah kau habis bicara? Diamlah, dan dengarkanlah kini kami mau berkata-kata.

¹Nang magkagayo'y sumagot si Bildad na Suhita, at nagsabi,

²(18:1)

²Hanggang kailan manghuhuli kayo ng mga salita? Inyong bulayin, at pagkatapos ay magsasalita kami.

³Mengapa kauanggap kami dungu, dan kausamakan kami dengan lembu?

³Bakit kami nangabibilang na parang mga hayop, at naging marumi sa iyong paningin?

⁴Kemarahanmu hanya menyakiti dirimu. Haruskah untuk kepentinganmu bumi kehilangan penduduknya, dan gunung-gunung dipindahkan dari tempatnya?

⁴Ikaw na nagpapakabagbag sa iyong galit, pababayaan ba ang lupa dahil sa iyo? O babaguhin ba ang bato mula sa kinaroroonan?

⁵Pelita orang jahat pasti dipadamkan; apinya tak akan pernah lagi dinyalakan.

⁵Oo, ang ilaw ng masama ay papatayin, at ang liyab ng kaniyang apoy ay hindi liliwanag.

⁶Terang dalam kemahnya menjadi pudar; pelita penerangnya tidak lagi bersinar.

⁶Ang ilaw ay magdidilim sa kaniyang tolda, at ang kaniyang ilawan sa itaas niya ay papatayin.

⁷Langkahnya yang mantap menjadi terhuyung-huyung; rancangannya sendiri menyebabkan ia tersandung.

⁷Ang mga hakbang ng kaniyang kalakasan ay mapipigil, at ang kaniyang sariling payo ang magbabagsak sa kaniya.

⁸Ia berjalan ke dalam jaring, maka tersangkutlah kakinya.

⁸Sapagka't siya'y inihagis sa lambat ng kaniyang sariling mga paa, at siya'y lumalakad sa mga silo.

⁹Tumitnya terjerat oleh perangkap, sehingga tertangkaplah ia.

⁹Isang panghuli ang huhuli sa kaniya sa mga sakong. At isang silo ay huhuli sa kaniya.

¹⁰Di tanah, tersembunyi tali jerat; di jalan, terpasang jebak dan pikat.

¹⁰Ang panali ay nakakubli ukol sa kaniya sa lupa, at isang patibong na ukol sa kaniya ay nasa daan.

¹¹Orang jahat dikejutkan oleh kengerian dari segala arah; ketakutan mengikutinya langkah demi langkah.

¹¹Mga kakilabutan ay tatakot sa kaniya sa lahat ng dako, at hahabol sa kaniya sa kaniyang mga sakong.

¹²Dahulu ia kuat, kini ia merana; bencana menemaninya di mana-mana.

¹²Ang kaniyang kalakasan ay manglalata sa gutom, at ang kapahamakan ay mahahanda sa kaniyang tagiliran.

¹³Kulitnya dimakan penyakit parah; lengan dan kakinya busuk bernanah.

¹³Susupukin ang mga sangkap ng kaniyang katawan, Oo, lalamunin ng panganay ng kamatayan ang kaniyang mga sangkap.

¹⁴Ia direnggut dari kemahnya, tempat ia merasa aman, lalu diseret untuk menghadap kematian.

¹⁴Siya'y ilalabas sa kaniyang tolda na kaniyang tinitiwalaan; at siya'y dadalhin sa hari ng mga kakilabutan.

¹⁵Kini siapa saja boleh tinggal dalam kemahnya, dan di situ ditaburkan belerang, pembasmi penyakitnya.

¹⁵Tatahan sa kaniyang tolda yaong di niya kaanoano: azufre ay makakalat sa kaniyang tahanan.

¹⁶Akar-akarnya gersang dan berkerut; ranting-rantingnya kering dan kisut.

¹⁶Ang kaniyang mga ugat ay mangatutuyo sa ilalim, at sa ibabaw ay puputulin ang kaniyang sanga.

¹⁷Ia tak dikenal lagi di dalam maupun di luar kota; tak ada seorang pun yang masih ingat namanya.

¹⁷Ang alaala sa kaniya ay mawawala sa lupa, at siya'y mawawalan ng pangalan sa lansangan.

¹⁸Dari terang ia diusir ke dalam kegelapan; dari dunia orang hidup ia dienyahkan.

¹⁸Siya'y ihahatid sa kadiliman mula sa liwanag, at itatapon sa labas ng sanglibutan.

¹⁹Anak dan keturunan ia tak punya; di kampung halamannya seorang pun tak tersisa.

¹⁹Siya'y hindi magkakaroon kahit anak, ni anak man ng anak sa gitna ng kaniyang bayan, ni anomang nalabi sa kaniyang pinakipamayanan.

²⁰Mendengar nasibnya penduduk di barat terkejut, sedang penduduk di timur gemetar karena takut.

²⁰Silang nagsisidating pagkatapos ay mangatitigilan sa kaniyang kaarawan, gaya ng nangauna na nangatakot.

²¹Begitulah nasib orang durhaka, mereka yang tidak mengindahkan Allah."

²¹Tunay na ganyan ang mga tahanan ng mga liko, at ito ang kalalagyan niya na hindi nakakakilala sa Dios.