1Tetapi Ayub menjawab, "Mengapa aku terus kamu kecam, dan kamu siksa dengan perkataan?
1Nang magkagayo'y sumagot si Job, at nagsabi,
2(19:1)
2Hanggang kailan pahihirapan ninyo ang aking kaluluwa, at babagabagin ako ng mga salita?
3Berkali-kali kamu menghina aku, dan kamu aniaya aku tanpa rasa malu.
3Ng makasangpung ito ay pinulaan ninyo ako: kayo'y hindi nangapapahiya na nangagpapahirap sa akin.
4Seandainya salah perbuatanku, itu tidak merugikan kamu.
4At kahima't ako'y magkamali, ang aking kamalian ay maiwan sa aking sarili.
5Kamu pikir dirimu lebih baik daripadaku; susahku kamu anggap bukti kesalahanku.
5Kung tunay na kayo'y magpapakalaki laban sa akin, at ipakikipagtalo laban sa akin ang kakutyaan ko:
6Ketahuilah bahwa aku sedang disiksa Allah, dan ditangkap dalam perangkap-Nya.
6Talastasin ninyo ngayon na inilugmok ako ng Dios, at inikid ako ng kaniyang silo.
7Aku meronta karena kekejaman-Nya itu, tetapi tidak seorang pun yang memperhatikan aku. "Di mana keadilan," teriakku, tetapi tak ada yang mendengar aku.
7Narito, ako'y humihiyaw dahil sa kamalian, nguni't hindi ako dinidinig; ako'y humihiyaw ng tulong, nguni't walang kahatulan.
8Allah menutup jalanku, aku tak dapat lewat, lorong-lorongku dibuat-Nya gelap pekat.
8Kaniyang pinadiran ang aking daan upang huwag akong makaraan, at naglagay ng kadiliman sa aking mga landas.
9Ia merampas hartaku semua, dan nama baikku dirusakkan-Nya.
9Hinubaran niya ako ng aking kaluwalhatian, at inalis ang putong sa aking ulo.
10Ia menghantam aku dari segala jurusan, seperti orang mencabut akar dari tanaman, lalu membiarkannya merana dan layu, begitulah direnggut-Nya segala harapanku.
10Kaniyang inilugmok ako sa bawa't dako, at ako'y nananaw: at ang aking pagasa ay binunot niyang parang punong kahoy.
11Murka Allah kepadaku menyala-nyala; aku dianggap-Nya sebagai musuh-Nya.
11Kaniya rin namang pinapagalab ang kaniyang pagiinit laban sa akin, at ibinilang niya ako sa kaniya na gaya ng isa sa kaniyang mga kaaway,
12Pasukan-Nya menyerbu tanpa dapat dibendung; jalanku dihalangi, dan kemahku dikepung.
12Ang kaniyang mga hukbo ay dumarating na magkakasama, at ipinagpatuloy ang kanilang lakad laban sa akin, at kinubkob ang palibot ng aking tolda.
13Sanak saudaraku dijauhkan-Nya daripadaku; aku menjadi orang asing bagi semua kenalanku.
13Inilayo niya ang aking mga kapatid sa akin, at ang aking mga kakilala ay pawang nangiba sa akin.
14Kaum kerabatku semua menjauhkan diri; teman-temanku tak ingat kepadaku lagi.
14Ang aking mga kamaganak ay nangagsilayo, at nilimot ako ng aking mga kasamasamang kaibigan.
15Hamba perempuanku lupa siapa aku, tuan mereka; dianggapnya aku orang yang belum dikenalnya.
15Silang nagsisitahan sa aking bahay, at ang aking mga lingkod na babae, ay ibinibilang akong manunuluyan; ako'y naging kaiba sa kanilang paningin.
16Kupanggil hambaku, tapi ia tak menyahut, meskipun kubujuk dia dengan lembut.
16Aking tinatawag ang aking lingkod, at hindi ako sinasagot, bagaman sinasamo ko siya ng aking bibig.
17Istriku muak mencium bau napasku, saudara kandungku tak sudi mendekatiku.
17Ang aking hininga ay iba sa aking asawa, at ang aking pamanhik sa mga anak ng tunay kong ina.
18Aku dihina oleh anak-anak di jalan; jika aku berdiri, aku ditertawakan.
18Pati ng mga bata ay humahamak sa akin; kung ako'y bumangon, sila'y nangagsasalita ng laban sa akin:
19Melihat aku, teman karibku merasa ngeri; aku ditinggalkan mereka yang kukasihi.
19Lahat ng aking mahal na kaibigan ay nangayayamot sa akin: at ang aking minamahal ay nagsipihit ng laban sa akin,
20Tubuhku tinggal kulit pembalut tulang; hampir saja aku mati dan nyawaku melayang.
20Ang aking buto ay dumidikit sa aking balat at sa aking laman, at ako'y nakatanan ng sukat sa balat ng aking mga ngipin.
21Hai kawan-kawanku, kasihanilah aku, sebab tangan Allah memukul aku.
21Mahabag kayo sa akin, mahabag kayo sa akin, Oh kayong mga kaibigan ko; sapagka't kinilos ako ng kamay ng Dios,
22Allah terus menekan aku; mengapa kamu tiru Dia? Belum puaskah kamu menyiksa?
22Bakit ninyo ako inuusig na gaya ng Dios. At hindi pa kayo nasisiyahan sa akin laman?
23Ah, kiranya kata-kataku dicatat, sehingga akan selalu diingat;
23Oh mangasulat nawa ngayon ang aking mga salita! Oh mangalagda nawa sa isang aklat!
24kiranya dengan besi dipahat pada batu, supaya bertahan sepanjang waktu.
24Ng isa nawang panulat na bakal at tingga, na mangaukit nawa sa bato magpakailan man!
25Aku tahu bahwa di surga ada Pembelaku; akhirnya Ia akan datang menolong aku.
25Nguni't talastas ko na manunubos sa akin ay buhay, at siya'y tatayo sa lupa sa kahulihulihan:
26Meskipun kulitku luka-luka dan pecah, tapi selama aku bertubuh, akan kupandang Allah.
26At pagkatapos na magibang ganito ang aking balat, gayon ma'y makikita ko ang Dios sa aking laman:
27Dengan mataku sendiri Dia akan kulihat, dan bagiku Dia menjadi sahabat. Hatiku hancur sebab kamu berkata,
27Siyang makikita ko ng sarili, at mamamasdan ng aking mga mata, at hindi ng iba. Ang aking puso ay natutunaw sa loob ko.
28'Bagaimana caranya kita mendakwanya?' Kamu mencari alasan untuk membuat perkara.
28Kung inyong sabihin: paanong aming pag-uusigin siya? Dangang ang kadahilanan ay nasusumpungan sa akin;
29Tetapi, kini takutlah kepada pedang! Sebab Allah murka dan menghukum orang berdosa; maka tahulah kamu, bahwa ada Allah yang mengadili manusia."
29Mangatakot kayo sa tabak: sapagka't ang kapootan ang nagdadala ng mga parusa ng tabak, upang inyong malaman na may kahatulan.