¹Þá svaraði Bildad frá Súa og sagði:

¹Toen antwoordde Bildad, de Suhiet, en zeide:

²Hversu lengi ætlið þér að halda áfram þessu orðaskaki? Látið yður segjast, og því næst skulum vér talast við.

²Hoe lang is het, dat gijlieden een einde van woorden zult maken? Merkt op, en daarna zullen wij spreken.

³Hvers vegna erum vér metnir sem skepnur, orðnir heimskir í yðar augum?

³Waarom worden wij geacht als beesten, en zijn onrein in ulieder ogen?

⁴Þú, sem tætir sjálfan þig sundur í reiði þinni, _ á jörðin þín vegna að fara í auðn og bjargið að færast úr stað sínum?

⁴O gij, die zijn ziel verscheurt door zijn toorn! Zal om uwentwil de aarde verlaten worden, en zal een rots versteld worden uit haar plaats?

⁵Ljós hins óguðlega slokknar, og logi elds hans skín ekki.

⁵Ja, het licht der goddelozen zal uitgeblust worden, en de vonk zijns vuurs zal niet glinsteren.

⁶Ljósið myrkvast í tjaldi hans, og það slokknar á lampanum yfir honum.

⁶Het licht zal verduisteren in zijn tent, en zijn lamp zal over hem uitgeblust worden.

⁷Hans öflugu skref verða stutt, og ráðagjörð sjálfs hans steypir honum,

⁷De treden zijner macht zullen benauwd worden, en zijn raad zal hem nederwerpen.

⁸því að hann rekst í netið með fætur sína, og hann gengur í möskvunum.

⁸Want met zijn voeten zal hij in het net geworpen worden, en zal in het wargaren wandelen.

⁹Möskvi festist um hæl hans, lykkjan herðist að honum.

⁹De strik zal hem bij de verzenen vatten; de struikrover zal hem overweldigen.

¹⁰Snaran liggur falin á jörðinni, og gildran liggur fyrir honum á stígnum.

¹⁰Zijn touw is in de aarde verborgen, en zijn val op het pad.

¹¹Skelfingar hræða hann allt um kring og hrekja hann áfram, hvar sem hann gengur.

¹¹De beroeringen zullen hem rondom verschrikken, en hem verstrooien op zijn voeten.

¹²Ógæfu hans tekur að svengja, og glötunin bíður búin eftir falli hans.

¹²Zijn macht zal hongerig wezen, en het verderf is bereid aan zijn zijde.

¹³Hún tærir húð hans, og frumburður dauðans etur limu hans.

¹³De eerstgeborene des doods zal de grendelen zijner huid verteren, zijn grendelen zal hij verteren.

¹⁴Hann er hrifinn burt úr tjaldi sínu, er hann treysti á, og það lætur hann ganga til konungs skelfinganna.

¹⁴Zijn vertrouwen zal uit zijn tent uitgerukt worden; zulks zal hem doen treden tot den koning der verschrikkingen.

¹⁵Í tjaldi hans býr það, sem eigi er hans, brennisteini er stráð yfir bústað hans.

¹⁵Zij zal wonen in zijn tent, waar zij de zijne niet is; zijn woning zal met zwavel overstrooid worden.

¹⁶Að neðan þorna rætur hans, að ofan visna greinar hans.

¹⁶Van onder zullen zijn wortelen verdorren, en van boven zal zijn tak afgesneden worden.

¹⁷Minning hans hverfur af jörðunni, og nafn hans er ekki nefnt á völlunum.

¹⁷Zijn gedachtenis zal vergaan van de aarde, en hij zal geen naam hebben op de straten.

¹⁸Menn hrinda honum frá ljósinu út í myrkrið og reka hann burt af jarðríki.

¹⁸Men zal hem stoten van het licht in de duisternis, en men zal hem van de wereld verjagen.

¹⁹Hann mun hvorki eiga börn né buru meðal þjóðar sinnar, og enginn, sem undan hefir komist, er í híbýlum hans.

¹⁹Hij zal geen zoon, noch neef hebben onder zijn volk; en niemand zal in zijn woningen overig zijn.

²⁰Yfir skapadægri hans skelfast eftirkomendurnir, og hrylling grípur þá, er fyrr voru uppi.Já, svo fer um bústaði hins rangláta og svo um samastað þess manns, sem eigi þekkir Guð.

²⁰Over zijn dag zullen de nakomelingen verbaasd zijn, en de ouden met schrik bevangen worden.

²¹Já, svo fer um bústaði hins rangláta og svo um samastað þess manns, sem eigi þekkir Guð.

²¹Gewisselijk, zodanige zijn de woningen des verkeerden, en dit is de plaats desgenen die God niet kent.