¹Þá svaraði Job og sagði:

¹Maar Job antwoordde en zeide:

²En hvað þú hefir hjálpað hinum þróttlausa, stutt hinn máttvana armlegg!

²Hoe hebt gij geholpen dien, die zonder kracht is, en behouden den arm, die zonder sterkte is?

³En hvað þú hefir ráðið hinum óvitra og kunngjört mikla speki!

³Hoe hebt gij hem geraden, die geen wijsheid heeft, en de zaak, alzo zij is, ten volle bekend gemaakt?

⁴Fyrir hverjum hefir þú flutt ræðu þína, og hvers andi var það, sem gekk fram úr þér?

⁴Aan wien hebt gij die woorden verhaald? En wiens geest is van u uitgegaan?

⁵Andar hinna framliðnu í undirdjúpunum skelfast ásamt vötnunum og íbúum þeirra.

⁵De doden zullen geboren worden van onder de wateren, en hun inwoners.

⁶Naktir liggja undirheimar fyrir Guði og undirdjúpin skýlulaus.

⁶De hel is naakt voor Hem, en geen deksel is er voor het verderf.

⁷Hann þenur norðrið út yfir auðninni og lætur jörðina svífa í tómum geimnum,

⁷Hij breidt het noorden uit over het woeste; Hij hangt de aarde aan een niet.

⁸hann bindur vatnið saman í skýjum sínum, og þó brestur skýflókinn ekki undir því,

⁸Hij bindt de wateren in Zijn wolken; nochtans scheurt de wolk daaronder niet.

⁹hann byrgir fyrir ásjónu hásætis síns með því að breiða ský sitt yfir hana.

⁹Hij houdt het vlakke Zijns troons vast; Hij spreidt Zijn wolk daarover.

¹⁰Marklínu hefir hann dregið hringinn í kring á haffletinum, þar sem mætast ljós og myrkur.

¹⁰Hij heeft een gezet perk over het vlakke der wateren rondom afgetekend, tot aan de voleinding toe des lichts met de duisternis.

¹¹Stoðir himinsins nötra og hræðast ógnun hans.

¹¹De pilaren des hemels sidderen, en ontzetten zich voor Zijn schelden.

¹²Með mætti sínum æsir hann hafið, og með hyggindum sínum sundurmolar hann hafdrekann.

¹²Door Zijn kracht klieft Hij de zee, en door Zijn verstand verslaat Hij haar verheffing.

¹³Fyrir andgusti hans verður himinninn heiður, hönd hans leggur í gegn hinn flughraða dreka.Sjá, þetta eru aðeins ystu takmörk vega hans, og hversu lágt hvísl er það, sem vér heyrum! En þrumu máttarverka hans _ hver skilur hana?

¹³Door Zijn Geest heeft Hij de hemelen versierd; Zijn hand heeft de langwemelende slang geschapen.

¹⁴Sjá, þetta eru aðeins ystu takmörk vega hans, og hversu lágt hvísl er það, sem vér heyrum! En þrumu máttarverka hans _ hver skilur hana?

¹⁴Ziet, dit zijn maar uiterste einden Zijner wegen; en wat een klein stukje der zaak hebben wij van Hem gehoord? Wie zou dan den donder Zijner mogendheden verstaan?