¹Að sönnu á silfrið upptökustað og gullið, sem menn hreinsa, fundarstað.

¹Gewisselijk, er is voor het zilver een uitgang, en een plaats voor het goud, dat zij smelten.

²Járn er tekið úr jörðu, og steinn er bræddur að eiri.

²Het ijzer wordt uit stof genomen, en uit steen wordt koper gegoten.

³Maðurinn hefir gjört enda á myrkrinu, og til ystu takmarka rannsakar hann steinana, sem faldir eru í kolniðamyrkri.

³Het einde, dat God gesteld heeft voor de duisternis, en al het uiterste onderzoekt hij; het gesteente der donkerheid en der schaduw des doods.

⁴Hann brýtur námugöng fjarri þeim, sem í dagsbirtunni búa, gleymdur mannafótum, fjarlægur mönnum hangir hann, svífur hann.

⁴Breekt er een beek door, bij dengene, die daar woont, de wateren vergeten zijnde van den voet, worden van den mens uitgeput, en gaan weg.

⁵Upp úr jörðinni sprettur brauð, en niðri í henni er öllu umturnað eins og af eldi.

⁵Uit de aarde komt het brood voort, en onder zich wordt zij veranderd, alsof zij vuur ware.

⁶Safírinn finnst í grjóti jarðarinnar, og gullkorn fær sá er grefur.

⁶Haar stenen zijn de plaats van den saffier, en zij heeft stofjes van goud.

⁷Örninn þekkir eigi veginn þangað, og valsaugað sér hann ekki,

⁷De roofvogel heeft het pad niet gekend, en het oog der kraai heeft het niet gezien.

⁸hin drembnu rándýr ganga hann eigi, ekkert ljón fer hann.

⁸De jonge hoogmoedige dieren hebben het niet betreden, de felle leeuw is daarover niet heengegaan.

⁹Á tinnusteinana leggur maðurinn hönd sína, umturnar fjöllunum frá rótum.

⁹Hij legt zijn hand aan de keiachtige rots, hij keert de bergen van den wortel om.

¹⁰Hann heggur göng í björgin, og auga hans sér alls konar dýrindi.

¹⁰In de rotsstenen houwt hij stromen uit, en zijn oog ziet al het kostelijke.

¹¹Hann bindur fyrir vatnsæðarnar, til þess að þær tárist ekki, og leiðir leynda hluti fram í dagsbirtuna.

¹¹Hij bindt de rivier toe, dat niet een traan uitkomt, en het verborgene brengt hij uit in het licht.

¹²En spekin, hvar er hana að finna, og hvar á viskan heima?

¹²Maar de wijsheid, van waar zal zij gevonden worden? En waar is de plaats des verstands?

¹³Enginn maður þekkir veginn til hennar, og hana er ekki að finna á landi lifenda.

¹³De mens weet haar waarde niet, en zij wordt niet gevonden in het land der levenden.

¹⁴Undirdjúpið segir: ,,Í mér er hún ekki!`` og hafið segir: ,,Ekki er hún hjá mér!``

¹⁴De afgrond zegt: Zij is in mij niet; en de zee zegt: Zij is niet bij mij.

¹⁵Hún fæst ekki fyrir skíragull, og ekki verður silfur reitt sem andvirði hennar.

¹⁵Het gesloten goud kan voor haar niet gegeven worden, en met zilver kan haar prijs niet worden opgewogen.

¹⁶Eigi verður hún Ófírgulli goldin né dýrum sjóam- og safírsteinum.

¹⁶Zij kan niet geschat worden tegen fijn goud van Ofir, tegen den kostelijken Schoham, en den Saffier.

¹⁷Gull og gler kemst ekki til jafns við hana, og hún fæst ekki í skiptum fyrir ker af skíragulli.

¹⁷Men kan het goud of het kristal haar niet gelijk waarderen; ook is zij niet te verwisselen voor een kleinood van dicht goud.

¹⁸Kóralla og krystalla er ekki að nefna, og að eiga spekina er meira um vert en perlur.

¹⁸De Ramoth en Gabisch zal niet gedacht worden; want de trek der wijsheid is meerder dan der Robijnen.

¹⁹Tópasar Blálands komast ekki til jafns við hana, hún verður ekki goldin með hreinasta gulli.

¹⁹Men kan de Topaas van Morenland haar niet gelijk waarderen; en bij het fijn louter goud kan zij niet geschat worden.

²⁰Já spekin, hvaðan kemur hún, og hvar á viskan heima?

²⁰Die wijsheid dan, van waar komt zij, en waar is de plaats des verstands?

²¹Hún er falin augum allra þeirra er lifa, og fuglum loftsins er hún hulin.

²¹Want zij is verholen voor de ogen aller levenden, en voor het gevogelte des hemels is zij verborgen.

²²Undirdjúpin og dauðinn segja: ,,Með eyrum vorum höfum vér heyrt hennar getið.``

²²Het verderf en de dood zeggen: Haar gerucht hebben wij met onze oren gehoord.

²³Guð veit veginn til hennar, og hann þekkir heimkynni hennar.

²³God verstaat haar weg, en Hij weet haar plaats.

²⁴Því að hann sér til endimarka jarðar, lítur allt, sem undir himninum er.

²⁴Want Hij schouwt tot aan de einden der aarde, Hij ziet onder al de hemelen.

²⁵Þá er hann ákvað þunga vindarins og ákvarðaði takmörk vatnsins,

²⁵Als Hij den wind het gewicht maakte, en de wateren opwoog in mate;

²⁶þá er hann setti regninu lög og veg eldingunum,

²⁶Als Hij den regen een gezette orde maakte, en een weg voor het weerlicht der donderen;

²⁷þá sá hann hana og kunngjörði hana, fékk henni stað og rannsakaði hana einnig.Og við manninn sagði hann: ,,Sjá, að óttast Drottin _ það er speki, og að forðast illt _ það er viska.``

²⁷Toen zag Hij haar, en vertelde ze; Hij schikte ze, en ook doorzocht Hij ze.

²⁸Og við manninn sagði hann: ,,Sjá, að óttast Drottin _ það er speki, og að forðast illt _ það er viska.``

²⁸Maar tot den mens heeft Hij gezegd: Zie, de vreze des HEEREN is de wijsheid, en van het kwade te wijken is het verstand.