¹Hví geisa heiðingjarnir og hví hyggja þjóðirnar á fánýt ráð?

¹Waarom woeden de heidenen, en bedenken de volken ijdelheid?

²Konungar jarðarinnar ganga fram, og höfðingjarnir bera ráð sín saman gegn Drottni og hans smurða:

²De koningen der aarde stellen zich op, en de vorsten beraadslagen te zamen tegen den HEERE, en tegen Zijn Gezalfde, zeggende:

³,,Vér skulum brjóta sundur fjötra þeirra, vér skulum varpa af oss viðjum þeirra.``

³Laat ons hun banden verscheuren, en hun touwen van ons werpen.

⁴Hann sem situr á himni hlær. Drottinn gjörir gys að þeim.

⁴Die in den hemel woont, zal lachen; de HEERE zal hen bespotten.

⁵Því næst talar hann til þeirra í reiði sinni, skelfir þá í bræði sinni:

⁵Dan zal Hij tot hen spreken in Zijn toorn, en in Zijn grimmigheid zal Hij hen verschrikken.

⁶,,Ég hefi skipað konung minn á Síon, fjallið mitt helga.``

⁶Ik toch heb Mijn Koning gezalfd over Sion, den berg Mijner heiligheid.

⁷Ég vil kunngjöra ályktun Drottins: Hann mælti við mig: ,,Þú ert sonur minn. Í dag gat ég þig.

⁷Ik zal van het besluit verhalen: de HEERE heeft tot Mij gezegd: Gij zijt Mijn Zoon, heden heb Ik U gegenereerd.

⁸Bið þú mig, og ég mun gefa þér þjóðirnar að erfð og endimörk jarðar að óðali.

⁸Eis van Mij, en Ik zal de heidenen geven tot Uw erfdeel, en de einden der aarde tot Uw bezitting.

⁹Þú skalt mola þá með járnsprota, mölva þá sem leirsmiðs ker.``

⁹Gij zult hen verpletteren met een ijzeren scepter; Gij zult hen in stukken slaan als een pottenbakkersvat.

¹⁰Verið því hyggnir, þér konungar, látið yður segjast, þér dómarar á jörðu.

¹⁰Nu dan, gij koningen, handelt verstandiglijk; laat u tuchtigen, gij rechters der aarde!

¹¹Þjónið Drottni með ótta og fagnið með lotningu.Hyllið soninn, að hann reiðist eigi og vegur yðar endi í vegleysu, [ (Psalms 2:13) því að skjótt bálast upp reiði hans. Sæll er hver sá er leitar hælis hjá honum. ]

¹¹Dient den HEERE met vreze, en verheugt u met beving.

¹²Hyllið soninn, að hann reiðist eigi og vegur yðar endi í vegleysu, [ (Psalms 2:13) því að skjótt bálast upp reiði hans. Sæll er hver sá er leitar hælis hjá honum. ]

¹²Kust den Zoon, opdat Hij niet toorne, en gij op den weg vergaat, wanneer Zijn toorn maar een weinig zou ontbranden. Welgelukzalig zijn allen, die op Hem betrouwen.