¹Asafs-sálmur. Drottinn er alvaldur Guð, hann talar og kallar á jörðina frá upprás sólar til niðurgöngu hennar.

¹Een psalm van Asaf. De God der goden, de HEERE spreekt, en roept de aarde, van den opgang der zon tot aan haar ondergang.

²Frá Síon, ímynd fegurðarinnar, birtist Guð í geisladýrð.

²Uit Sion, de volkomenheid der schoonheid, verschijnt God blinkende.

³Guð vor kemur og þegir ekki. Eyðandi eldur fer fyrir honum, og í kringum hann geisar stormurinn.

³Onze God zal komen en zal niet zwijgen; een vuur voor Zijn aangezicht zal verteren, en rondom Hem zal het zeer stormen.

⁴Hann kallar á himininn uppi og á jörðina, til þess að dæma lýð sinn:

⁴Hij zal roepen tot den hemel van boven, en tot de aarde, om Zijn volk te richten.

⁵,,Safnið saman dýrkendum mínum, þeim er gjört hafa sáttmála við mig með fórnum.``

⁵Verzamelt Mij Mijn gunstgenoten, die Mijn verbond maken met offerande!

⁶Þá kunngjörðu himnarnir réttlæti hans, því að Guð er sá sem dæmir. [Sela]

⁶En de hemelen verkondigen Zijn gerechtigheid; want God Zelf is Rechter. Sela.

⁷,,Heyr, þjóð mín, og lát mig tala, Ísrael, og lát mig áminna þig, ég er Drottinn, Guð þinn!

⁷Hoort, Mijn volk! en Ik zal spreken; Israel! en Ik zal onder u betuigen; Ik, God, ben uw God.

⁸Eigi er það vegna fórna þinna, að ég ávíta þig, brennifórnir þínar eru stöðuglega frammi fyrir mér.

⁸Om uw offeranden zal Ik u niet straffen, want uw brandofferen zijn steeds voor Mij.

⁹Ég þarf ekki að taka uxa úr húsi þínu né geithafra úr stíu þinni,

⁹Ik zal uit uw huis geen var nemen, noch bokken uit uw kooien;

¹⁰því að mín eru öll skógardýrin og skepnurnar á fjöllum þúsundanna.

¹⁰Want al het gedierte des wouds is Mijn, de beesten op duizend bergen.

¹¹Ég þekki alla fugla á fjöllunum, og mér er kunnugt um allt það sem hrærist á mörkinni.

¹¹Ik ken al het gevogelte der bergen, en het wild des velds is bij Mij.

¹²Væri ég hungraður, mundi ég ekki segja þér frá því, því að jörðin er mín og allt sem á henni er.

¹²Zo Mij hongerde, Ik zou het u niet zeggen; want Mijn is de wereld en haar volheid.

¹³Et ég nauta kjöt, eða drekk ég hafra blóð?

¹³Zou Ik stierenvlees eten, of bokkenbloed drinken?

¹⁴Fær Guði þakkargjörð að fórn og gjald Hinum hæsta þannig heit þín.

¹⁴Offert Gode dank, en betaalt den Allerhoogste uw geloften.

¹⁵Ákalla mig á degi neyðarinnar, og ég mun frelsa þig, og þú skalt vegsama mig.``

¹⁵En roept Mij aan in den dag der benauwdheid; Ik zal er u uithelpen, en gij zult Mij eren.

¹⁶En við hinn óguðlega segir Guð: ,,Hvernig dirfist þú að telja upp boðorð mín og taka sáttmála minn þér í munn,

¹⁶Maar tot den goddeloze zegt God: Wat hebt gij Mijn inzettingen te vertellen, en neemt Mijn verbond in uw mond?

¹⁷þar sem þú þó hatar aga og varpar orðum mínum að baki þér?

¹⁷Dewijl gij de kastijding haat, en Mijn woorden achter u henenwerpt.

¹⁸Sjáir þú þjóf, leggur þú lag þitt við hann, og við hórkarla hefir þú samfélag.

¹⁸Indien gij een dief ziet, zo loopt gij met hem; en uw deel is met de overspelers.

¹⁹Þú hleypir munni þínum út í illsku, og tunga þín bruggar svik.

¹⁹Uw mond slaat gij in het kwade, en uw tong koppelt bedrog.

²⁰Þú situr og bakmælir bróður þínum og ófrægir son móður þinnar.

²⁰Gij zit, gij spreekt tegen uw broeder; tegen den zoon uwer moeder geeft gij lastering uit.

²¹Slíkt hefir þú gjört, og ég ætti að þegja? Þú heldur, að ég sé líkur þér! Ég mun hegna þér og endurgjalda þér augljóslega.

²¹Deze dingen doet gij, en Ik zwijg; gij meent, dat Ik te enenmale ben, gelijk gij; Ik zal u straffen, en zal het ordentelijk voor uw ogen stellen.

²²Hyggið að þessu, þér sem gleymið Guði, til þess að ég sundurrífi ekki og enginn fái bjargað.Sá sem færir þakkargjörð að fórn, heiðrar mig, og þann sem breytir grandvarlega, vil ég láta sjá hjálpræði Guðs.``

²²Verstaat dit toch, gij godvergetenden! opdat Ik niet verscheure en niemand redde.

²³Sá sem færir þakkargjörð að fórn, heiðrar mig, og þann sem breytir grandvarlega, vil ég láta sjá hjálpræði Guðs.``

²³Wie dankoffert, die zal Mij eren; en wie zijn weg wel aanstelt, dien zal Ik Gods heil doen zien.