¹Asafs-sálmur. Vissulega er Guð góður við Ísrael, við þá sem hjartahreinir eru.

¹Een psalm van Asaf. Immers is God Israel goed, dengenen, die rein van harte zijn.

²Nærri lá, að fætur mínir hrösuðu, lítið vantaði á, að ég skriðnaði í skrefi,

²Maar mij aangaande, mijn voeten waren bijna uitgeweken; mijn treden waren bijkans uitgeschoten.

³því að ég fylltist gremju út af hinum hrokafullu, þegar ég sá gengi hinna guðlausu.

³Want ik was nijdig op de dwazen, ziende der goddelozen vrede.

⁴Þeir hafa engar hörmungar að bera, líkami þeirra er heill og hraustur.

⁴Want er zijn geen banden tot hun dood toe, en hun kracht is fris.

⁵Þeim mætir engin mæða sem öðrum mönnum, og þeir verða eigi fyrir neinum áföllum eins og aðrir menn.

⁵Zij zijn niet in de moeite als andere mensen, en worden met andere mensen niet geplaagd.

⁶Fyrir því er hrokinn hálsfesti þeirra, þeir eru sveipaðir ofríki eins og yfirhöfn.

⁶Daarom omringt hen de hovaardij als een keten; het geweld bedekt hen als een gewaad.

⁷Frá mörhjarta kemur misgjörð þeirra, girndir þeirra ganga fram úr öllu hófi.

⁷Hun ogen puilen uit van vet; zij gaan de inbeeldingen des harten te boven.

⁸Þeir spotta og tala af illsku, mæla kúgunarorð í mikilmennsku sinni.

⁸Zij mergelen de lieden uit, en spreken boselijk van verdrukking; zij spreken uit de hoogte.

⁹Með munni sínum snerta þeir himininn, en tunga þeirra er tíðförul um jörðina.

⁹Zij zetten hun mond tegen den hemel, en hun tong wandelt op de aarde.

¹⁰Fyrir því aðhyllist lýðurinn þá og teygar gnóttir vatns.

¹⁰Daarom keert zich Zijn volk hiertoe, als hun wateren eens vollen bekers worden uitgedrukt,

¹¹Þeir segja: ,,Hvernig ætti Guð að vita og Hinn hæsti að hafa nokkra þekkingu?``

¹¹Dat zij zeggen: Hoe zou het God weten, en zou er wetenschap zijn bij den Allerhoogste?

¹²Sjá, þessir menn eru guðlausir, og þó lifa þeir ætíð áhyggjulausir og auka efni sín.

¹²Ziet, dezen zijn goddeloos; nochtans hebben zij rust in de wereld; zij vermenigvuldigen het vermogen.

¹³Vissulega hefi ég til ónýtis haldið hjarta mínu hreinu og þvegið hendur mínar í sakleysi,

¹³Immers heb ik tevergeefs mijn hart gezuiverd, en mijn handen in onschuld gewassen.

¹⁴ég þjáist allan daginn, og á hverjum morgni bíður mín hirting.

¹⁴Dewijl ik den gansen dag geplaagd ben, en mijn straffing is er alle morgens.

¹⁵Ef ég hefði haft í hyggju að tala þannig, sjá, þá hefði ég brugðið trúnaði við kyn barna þinna.

¹⁵Indien ik zou zeggen: Ik zal ook alzo spreken; ziet, zo zou ik trouweloos zijn aan het geslacht Uwer kinderen.

¹⁶En ég hugsaði um, hvernig ég ætti að skilja það, það var erfitt í augum mínum,

¹⁶Nochtans heb ik gedacht om dit te mogen verstaan; maar het was moeite in mijn ogen;

¹⁷uns ég kom inn í helgidóma Guðs og skildi afdrif þeirra:

¹⁷Totdat ik in Gods heiligdommen inging, en op hun einde merkte.

¹⁸Vissulega setur þú þá á sleipa jörð, þú lætur þá falla í rústir.

¹⁸Immers zet Gij hen op gladde plaatsen; Gij doet hen vallen in verwoestingen.

¹⁹Sviplega verða þeir að auðn, líða undir lok, tortímdir af skelfingum.

¹⁹Hoe worden zij als in een ogenblik tot verwoesting, nemen een einde, worden te niet van verschrikkingen!

²⁰Eins og draum er maður vaknar, þannig fyrirlítur þú, Drottinn, mynd þeirra, er þú ríst á fætur.

²⁰Als een droom na het ontwaken! Als Gij opwaakt, o Heere, dan zult Gij hun beeld verachten.

²¹Þegar beiskja var í hjarta mínu og kvölin nísti hug minn,

²¹Als mijn hart opgezwollen was, en ik in mijn nieren geprikkeld werd,

²²þá var ég fáráðlingur og vissi ekkert, var sem skynlaus skepna gagnvart þér.

²²Toen was ik onvernuftig, en wist niets; ik was een groot beest bij U.

²³En ég er ætíð hjá þér, þú heldur í hægri hönd mína.

²³Ik zal dan geduriglijk bij U zijn; Gij hebt mijn rechterhand gevat;

²⁴Þú munt leiða mig eftir ályktun þinni, og síðan munt þú taka við mér í dýrð.

²⁴Gij zult mij leiden door Uw raad; en daarna zult Gij mij in heerlijkheid opnemen.

²⁵Hvern á ég annars að á himnum? Og hafi ég þig, hirði ég eigi um neitt á jörðu.

²⁵Wien heb ik nevens U in den hemel? Nevens U lust mij ook niets op de aarde!

²⁶Þótt hold mitt og hjarta tærist, er Guð bjarg hjarta míns og hlutskipti mitt um eilífð.

²⁶Bezwijkt mijn vlees en mijn hart, zo is God de Rotssteen mijns harten, en mijn Deel in eeuwigheid.

²⁷Því sjá, þeir sem fjarlægjast þig, farast, þú afmáir alla þá, sem eru þér ótrúir.En mín gæði eru það að vera nálægt Guði, ég hefi gjört Drottin að athvarfi mínu og segi frá öllum verkum þínum.

²⁷Want ziet, die verre van U zijn, zullen vergaan; Gij roeit uit, al wie van U afhoereert.

²⁸En mín gæði eru það að vera nálægt Guði, ég hefi gjört Drottin að athvarfi mínu og segi frá öllum verkum þínum.

²⁸Maar mij aangaande, het is mij goed nabij God te wezen; ik zet mijn betrouwen op den Heere HEERE, om al Uw werken te vertellen.