¹Til söngstjórans. Davíðssálmur. Þú Guð lofsöngs míns, ver eigi hljóður,

¹Per il Capo de’ musici. Salmo di Davide. O Dio della mia lode, non tacere,

²því að óguðlegan og svikulan munn opna þeir í gegn mér, tala við mig með ljúgandi tungu.

²perché la bocca dell’empio e la bocca di frode si sono aperte contro di me; hanno parlato contro di me con lingua bugiarda.

³Með hatursorðum umkringja þeir mig og áreita mig að ástæðulausu.

³M’hanno assediato con parole d’odio, e m’hanno fatto guerra senza cagione.

⁴Þeir launa mér elsku mína með ofsókn, en ég gjöri ekki annað en biðja.

⁴Invece dell’amore che porto loro, mi sono avversari, ed io non faccio che pregare.

⁵Þeir launa mér gott með illu og elsku mína með hatri.

⁵Essi m’hanno reso male per bene, e odio per il mio amore.

⁶Set óguðlegan yfir mótstöðumann minn, og ákærandinn standi honum til hægri handar.

⁶Costituisci un empio su di lui, si tenga alla sua destra un avversario.

⁷Hann gangi sekur frá dómi og bæn hans verði til syndar.

⁷Quando sarà giudicato, esca condannato, e la sua preghiera gli sia imputata come peccato.

⁸Dagar hans verði fáir, og annar hljóti embætti hans.

⁸Siano i suoi giorni pochi: un altro prenda il suo ufficio.

⁹Börn hans verði föðurlaus og kona hans ekkja.

⁹Siano i suoi figliuoli orfani e la sua moglie vedova.

¹⁰Börn hans fari á flæking og vergang, þau verði rekin burt úr rústum sínum.

¹⁰I suoi figliuoli vadan vagando e accattino, e cerchino il pane lungi dalle loro case in rovina.

¹¹Okrarinn leggi snöru fyrir allar eigur hans, og útlendir fjandmenn ræni afla hans.

¹¹Getti l’usuraio le sue reti su tutto ciò ch’egli ha, e gli stranieri faccian lor preda delle sue fatiche.

¹²Enginn sýni honum líkn, og enginn aumkist yfir föðurlausu börnin hans.

¹²Nessuno estenda a lui la sua benignità, e non vi sia chi abbia pietà de’ suoi orfani.

¹³Niðjar hans verði afmáðir, nafn hans útskafið í fyrsta ættlið.

¹³La sua progenie sia distrutta; nella seconda generazione sia cancellato il loro nome!

¹⁴Misgjörðar feðra hans verði minnst af Drottni og synd móður hans eigi afmáð,

¹⁴L’iniquità dei suoi padri sia ricordata dall’Eterno, e il peccato di sua madre non sia cancellato.

¹⁵séu þær ætíð fyrir sjónum Drottins og hann afmái minningu þeirra af jörðunni

¹⁵Sian quei peccati del continuo davanti all’Eterno, e faccia egli sparire dalla terra la di lui memoria,

¹⁶sakir þess, að hann mundi eigi eftir að sýna elsku, heldur ofsótti hinn hrjáða og snauða og hinn ráðþrota til þess að drepa hann.

¹⁶perch’egli non si è ricordato d’usar benignità, ma ha perseguitato il misero, il povero, il tribolato di cuore per ucciderlo.

¹⁷Hann elskaði bölvunina, hún bitni þá á honum, hann smáði blessunina, hún sé þá fjarri honum.

¹⁷Egli ha amato la maledizione, e questa gli è venuta addosso; non si è compiaciuto nella benedizione, ed essa si tien lungi da lui.

¹⁸Hann íklæddist bölvuninni sem kufli, hún læsti sig þá inn í innyfli hans sem vatn og í bein hans sem olía,

¹⁸S’è vestito di maledizione come della sua veste, ed essa è penetrata come acqua, dentro di lui, e come olio, nelle sue ossa.

¹⁹hún verði honum sem klæði, er hann sveipar um sig, og sem belti, er hann sífellt gyrðist.

¹⁹Siagli essa come un vestito di cui si cuopra, come una cintura di cui sia sempre cinto!

²⁰Þetta séu laun andstæðinga minna frá Drottni og þeirra, er tala illt í gegn mér.

²⁰Tal sia, da parte dell’Eterno, la ricompensa dei miei avversari, e di quelli che proferiscono del male contro l’anima mia.

²¹En þú, Drottinn Guð, breyt við mig eftir gæsku miskunnar þinnar, frelsa mig sakir nafns þíns,

²¹Ma tu, o Eterno, o Signore, opera in mio favore, per amor del tuo nome; poiché la tua misericordia è buona, liberami,

²²því að ég er hrjáður og snauður, hjartað berst ákaft í brjósti mér.

²²perché io son misero e povero, e il mio cuore è piagato dentro di me.

²³Ég hverf sem hallur skuggi, ég er hristur út eins og jarðvargar.

²³Io me ne vo come l’ombra quando s’allunga, sono cacciato via come la locusta.

²⁴Kné mín skjögra af föstu, og hold mitt tærist af viðsmjörsskorti.

²⁴Le mie ginocchia vacillano per i miei digiuni, e la mia carne deperisce e dimagra.

²⁵Ég er orðinn þeim að spotti, þegar þeir sjá mig, hrista þeir höfuðið.

²⁵Son diventato un obbrobrio per loro; quando mi vedono, scuotono il capo.

²⁶Veit mér lið, Drottinn, Guð minn, hjálpa mér eftir miskunn þinni,

²⁶Aiutami, o Eterno, mio Dio, salvami secondo la tua benignità,

²⁷að þeir megi komast að raun um, að það var þín hönd, að það varst þú, Drottinn, sem gjörðir það.

²⁷e sappiano essi che questo è opera della tua mano, che sei tu, o Eterno, che l’hai fatto.

²⁸Bölvi þeir, þú munt blessa, verði þeir til skammar, er rísa gegn mér, en þjónn þinn gleðjist.

²⁸Essi malediranno, ma tu benedirai; s’innalzeranno e resteran confusi, ma il tuo servitore si rallegrerà.

²⁹Andstæðingar mínir íklæðist svívirðing, sveipi um sig skömminni eins og skikkju.

²⁹I miei avversari saranno vestiti di vituperio e avvolti nella loro vergogna come in un mantello!

³⁰Ég vil lofa Drottin mikillega með munni mínum, meðal fjölmennis vil ég vegsama hann,því að hann stendur hinum snauða til hægri handar til þess að hjálpa honum gegn þeim er sakfella hann.

³⁰Io celebrerò altamente l’Eterno con la mia bocca, lo loderò in mezzo alla moltitudine;

³¹því að hann stendur hinum snauða til hægri handar til þess að hjálpa honum gegn þeim er sakfella hann.

³¹poiché egli sta alla destra del povero per salvarlo da quelli che lo condannano a morte.