¹Til söngstjórans. Davíðssálmur.

¹Per il Capo de’ musici. Salmo di Davide. O Eterno, io mi son confidato in te, fa’ ch’io non sia giammai confuso; liberami per la tua giustizia.

²Hjá þér, Drottinn, leita ég hælis, lát mig aldrei verða til skammar. Bjarga mér eftir réttlæti þínu,

²Inclina a me il tuo orecchio; affrettati a liberarmi; siimi una forte ròcca, una fortezza ove tu mi salvi.

³hneig eyru þín til mín, frelsa mig í skyndi, ver mér verndarbjarg, vígi mér til hjálpar.

³Poiché tu sei la mia ròcca e la mia fortezza; per amor del tuo nome guidami e conducimi.

⁴Því að þú ert bjarg mitt og vígi, og sakir nafns þíns munt þú leiða mig og stjórna mér.

⁴Trammi dalla rete che m’han tesa di nascosto; poiché tu sei il mio baluardo.

⁵Þú munt draga mig úr neti því, er þeir lögðu leynt fyrir mig, því að þú ert vörn mín.

⁵Io rimetto il mio spirito nelle tue mani; tu m’hai riscattato, o Eterno, Dio di verità.

⁶Í þínar hendur fel ég anda minn, þú frelsar mig, Drottinn, þú trúfasti Guð!

⁶Io odio quelli che attendono alle vanità menzognere; e quanto a me confido nell’Eterno.

⁷Ég hata þá, er dýrka fánýt falsgoð, en Drottni treysti ég.

⁷Io festeggerò e mi rallegrerò per la tua benignità; poiché tu hai veduta la mia afflizione, hai preso conoscenza delle distrette dell’anima mia,

⁸Ég vil gleðjast og fagna yfir miskunn þinni, því að þú hefir litið á eymd mína, gefið gætur að sálarneyð minni

⁸e non m’hai dato in man del nemico; tu m’hai messo i piedi al largo.

⁹og eigi ofurselt mig óvinunum, en sett fót minn á víðlendi.

⁹Abbi pietà di me, o Eterno, perché sono in distretta; l’occhio mio, l’anima mia, le mie viscere son rosi dal cordoglio.

¹⁰Líkna mér, Drottinn, því að ég er í nauðum staddur, döpruð af harmi eru augu mín, sál mín og líkami.

¹⁰Poiché la mia vita vien meno dal dolore e i miei anni per il sospirare; la forza m’è venuta a mancare per la mia afflizione, e le mie ossa si consumano.

¹¹Ár mín líða í harmi og líf mitt í andvörpum, mér förlast kraftur sakir sektar minnar, og bein mín tærast.

¹¹A cagione di tutti i miei nemici son diventato un obbrobrio, un grande obbrobrio ai miei vicini, e uno spavento ai miei conoscenti. Quelli che mi veggono fuori fuggon lungi da me.

¹²Ég er að spotti öllum óvinum mínum, til háðungar nábúum mínum og skelfing kunningjum mínum: þeir sem sjá mig á strætum úti flýja mig.

¹²Io son del tutto dimenticato come un morto; son simile a un vaso rotto.

¹³Sem dáinn maður er ég gleymdur hjörtum þeirra, ég er sem ónýtt ker.

¹³Perché odo il diffamare di molti, spavento m’è d’ogn’intorno, mentr’essi si consigliano a mio danno, e macchinano di tormi la vita.

¹⁴Ég heyri illyrði margra, _ skelfing er allt um kring _ þeir bera ráð sín saman móti mér, hyggja á að svipta mig lífi.

¹⁴Ma io mi confido in te, o Eterno; io ho detto: Tu sei l’Iddio mio.

¹⁵En ég treysti þér, Drottinn, ég segi: ,,Þú ert Guð minn!``

¹⁵I miei giorni sono in tua mano; liberami dalla mano de’ miei nemici e dai miei persecutori.

¹⁶Í þinni hendi eru stundir mínar, frelsa mig af hendi óvina minna og ofsækjenda.

¹⁶Fa’ risplendere il tuo volto sul tuo servitore; salvami per la tua benignità.

¹⁷Lát ásjónu þína lýsa yfir þjón þinn, hjálpa mér sakir elsku þinnar.

¹⁷O Eterno, fa’ ch’io non sia confuso, perché io t’invoco; siano confusi gli empi, sian ridotti al silenzio nel soggiorno de’ morti.

¹⁸Ó Drottinn, lát mig eigi verða til skammar, því að ég ákalla þig. Lát hina guðlausu verða til skammar, hverfa hljóða til Heljar.

¹⁸Ammutoliscano le labbra bugiarde che parlano arrogantemente contro al giusto con alterigia e con disprezzo.

¹⁹Lát lygavarirnar þagna, þær er mæla drambyrði gegn réttlátum með hroka og fyrirlitningu.

¹⁹Quant’è grande la bontà che tu riserbi a quelli che ti temono, e di cui dài prova in presenza de’ figliuoli degli uomini, verso quelli che si confidano in te!

²⁰Hversu mikil er gæska þín, er þú hefir geymt þeim er óttast þig, og auðsýnir þeim er leita hælis hjá þér frammi fyrir mönnunum.

²⁰Tu li nascondi all’ombra della tua presenza, lungi dalle macchinazioni degli uomini; tu li occulti in una tenda, lungi dagli attacchi delle lingue.

²¹Þú hylur þá í skjóli auglitis þíns fyrir svikráðum manna, felur þá í leyni fyrir deilum tungnanna.

²¹Sia benedetto l’Eterno! poich’egli ha reso mirabile la sua benignità per me, ponendomi come in una città fortificata.

²²Lofaður sé Drottinn, því að hann hefir sýnt mér dásamlega náð í öruggri borg.

²²Quanto a me, nel mio smarrimento, dicevo: Io son reietto dalla tua presenza; ma tu hai udita la voce delle mie supplicazioni, quand’ho gridato a te.

²³Ég hugsaði í angist minni: ,,Ég er burtrekinn frá augum þínum.`` En samt heyrðir þú grátraust mína, er ég hrópaði til þín.Elskið Drottin, allir þér hans trúuðu, Drottinn verndar trúfasta, en geldur í fullum mæli þeim er ofmetnaðarverk vinna. [ (Psalms 31:25) Verið öruggir og hughraustir, allir þér er vonið á Drottin. ]

²³Amate l’Eterno, voi tutti i suoi santi! L’Eterno preserva i fedeli, e rende ampia retribuzione a chi procede alteramente.

²⁴Elskið Drottin, allir þér hans trúuðu, Drottinn verndar trúfasta, en geldur í fullum mæli þeim er ofmetnaðarverk vinna. [ (Psalms 31:25) Verið öruggir og hughraustir, allir þér er vonið á Drottin. ]

²⁴Siate saldi, e il vostro cuore si fortifichi, o voi tutti che sperate nell’Eterno!