¹Fyrir kvenraddir. Til söngstjórans. Kóraítasálmur.

¹Per il Capo de’ musici. De’ figliuoli di Core. Salmo. Udite questo, popoli tutti; porgete orecchio, voi tutti gli abitanti del mondo!

²Heyrið þetta, allar þjóðir, hlustið á, allir heimsbúar,

²Plebei e nobili, ricchi e poveri tutti insieme.

³bæði lágir og háir, jafnt ríkir sem fátækir!

³La mia bocca proferirà cose savie, e la meditazione del mio cuore sarà piena di senno.

⁴Munnur minn talar speki, og ígrundun hjarta míns er hyggindi.

⁴Io presterò l’orecchio alle sentenze, spiegherò a suon di cetra il mio enigma.

⁵Ég hneigi eyra mitt að spakmæli, ræð gátu mína við gígjuhljóm.

⁵Perché temerei ne’ giorni dell’avversità quando mi circonda l’iniquità dei miei insidiatori,

⁶Hví skyldi ég óttast á mæðudögunum, þá er hinir lævísu óvinir mínir umkringja mig með illsku,

⁶i quali confidano ne’ loro grandi averi e si gloriano della grandezza delle loro ricchezze?

⁷þeir sem reiða sig á auðæfi sín og stæra sig af sínu mikla ríkidæmi.

⁷Nessuno però può in alcun modo redimere il fratello, né dare a Dio il prezzo del riscatto d’esso.

⁸Enginn maður fær keypt bróður sinn lausan né greitt Guði lausnargjald fyrir hann.

⁸Il riscatto dell’anima dell’uomo è troppo caro e farà mai sempre difetto.

⁹Lausnargjaldið fyrir líf þeirra mundi verða of hátt, svo að hann yrði að hætta við það að fullu,

⁹Non può farsi ch’ei continui a vivere in perpetuo e non vegga la fossa.

¹⁰ætti hann að halda áfram að lifa ævinlega og líta ekki í gröfina.

¹⁰Perché la vedrà. I savi muoiono; periscono del pari il pazzo e lo stolto e lasciano ad altri i loro beni.

¹¹Nei, hann sér, að vitrir menn deyja, að fífl og fáráðlingar farast hver með öðrum og láta öðrum eftir auðæfi sín.

¹¹L’intimo lor pensiero è che le loro case dureranno in eterno e le loro abitazioni d’età in età; dànno i loro nomi alle loro terre.

¹²Grafir verða heimkynni þeirra að eilífu, bústaðir þeirra frá kyni til kyns, jafnvel þótt þeir hafi kennt lendur við nafn sitt.

¹²Ma l’uomo ch’è in onore non dura; egli è simile alle bestie che periscono.

¹³Maðurinn í allri sinni vegsemd stenst ekki, hann verður jafn skepnunum sem farast.

¹³Questa loro condotta è una follia; eppure i loro successori approvano i lor detti. Sela.

¹⁴Svo fer þeim sem eru þóttafullir, og þeim sem fylgja þeim og hafa þóknun á tali þeirra. [Sela]

¹⁴Son cacciati come pecore nel soggiorno de’ morti; la morte è il loro pastore; ed al mattino gli uomini retti li calpestano. La lor gloria ha da consumarsi nel soggiorno de’ morti, né avrà altra dimora.

¹⁵Þeir stíga niður til Heljar eins og sauðahjörð, dauðinn heldur þeim á beit, og hinir hreinskilnu drottna yfir þeim, þá er morgnar, og mynd þeirra eyðist, Hel verður bústaður þeirra.

¹⁵Ma Iddio riscatterà l’anima mia dal potere del soggiorno dei morti, perché mi prenderà con sé. Sela.

¹⁶En mína sál mun Guð endurleysa, því að hann mun hrífa mig úr greipum Heljar. [Sela]

¹⁶Non temere quand’uno s’arricchisce, quando si accresce la gloria della sua casa.

¹⁷Óttast þú ekki, þegar einhver verður ríkur, þegar dýrð húss hans verður mikil,

¹⁷Perché, quando morrà, non porterà seco nulla; la sua gloria non scenderà dietro a lui.

¹⁸því að hann tekur ekkert af því með sér, þegar hann deyr, auður hans fer ekki niður þangað á eftir honum.

¹⁸Benché tu, mentre vivi, ti reputi felice, e la gente ti lodi per i godimenti che ti procuri,

¹⁹Hann telur sig sælan meðan hann lifir: ,,Menn lofa þig, af því að þér farnast vel.``_ Hann verður þó að fara til kynslóðar feðra sinna, sem aldrei að eilífu sjá ljósið. [ (Psalms 49:21) Maðurinn í vegsemd, en hyggindalaus, verður jafn skepnunum sem farast. ]

¹⁹tu te ne andrai alla generazione de’ tuoi padri, che non vedranno mai più la luce.

²⁰_ Hann verður þó að fara til kynslóðar feðra sinna, sem aldrei að eilífu sjá ljósið. [ (Psalms 49:21) Maðurinn í vegsemd, en hyggindalaus, verður jafn skepnunum sem farast. ]

²⁰L’uomo ch’è in onore e non ha intendimento è simile alle bestie che periscono.