¹Til söngstjórans. Lag: Dúfan í fjarlægum eikilundi. Miktam eftir Davíð, þá er Filistar gripu hann í Gat.

¹Per il Capo de’ musici. Su: "Colomba de’ terebinti lontani". Inno di Davide quando i Filistei lo presero in Gat. Abbi pietà di me, o Dio, poiché gli uomini anelano a divorarmi; mi tormentano con una guerra di tutti i giorni;

²Ver mér náðugur, Guð, því að menn kremja mig, liðlangan daginn kreppa bardagamenn að mér.

²i miei nemici anelano del continuo a divorarmi, poiché sono molti quelli che m’assalgono con superbia.

³Fjandmenn mínir kremja mig liðlangan daginn, því að margir eru þeir, sem berjast gegn mér.

³Nel giorno in cui temerò, io confiderò in te.

⁴Þegar ég er hræddur, treysti ég þér.

⁴Coll’aiuto di Dio celebrerò la sua parola; in Dio confido, e non temerò; che mi può fare il mortale?

⁵Með Guðs hjálp mun ég lofa orð hans, Guði treysti ég, ég óttast eigi. Hvað getur hold gjört mér?

⁵Torcon del continuo le mie parole; tutti i lor pensieri son vòlti a farmi del male.

⁶Þeir spilla málefnum mínum án afláts, allt það er þeir hafa hugsað í gegn mér, er til ills.

⁶Si radunano, stanno in agguato, spiano i miei passi, come gente che vuole la mia vita.

⁷Þeir áreita mig, þeir sitja um mig, þeir gefa gætur að ferðum mínum, eins og þeir væntu eftir að ná lífi mínu.

⁷Rendi loro secondo la loro iniquità! O Dio, abbatti i popoli nella tua ira!

⁸Sakir ranglætis þeirra verður þeim engrar undankomu auðið, steyp þjóðunum í reiði þinni, ó Guð.

⁸Tu conti i passi della mia vita errante; raccogli le mie lacrime negli otri tuoi; non sono esse nel tuo registro?

⁹Þú hefir talið hrakninga mína, tárum mínum er safnað í sjóð þinn, já, rituð í bók þína.

⁹Nel giorno ch’io griderò, i miei nemici indietreggeranno. Questo io so: che Dio è per me.

¹⁰Fyrir því skulu óvinir mínir hörfa undan, er ég hrópa, það veit ég, að Guð liðsinnir mér.

¹⁰Coll’aiuto di Dio celebrerò la sua parola; coll’aiuto dell’Eterno celebrerò la sua parola.

¹¹Með Guðs hjálp mun ég lofa orð hans, með hjálp Drottins mun ég lofa orð hans.

¹¹In Dio confido e non temerò; che mi può far l’uomo?

¹²Guði treysti ég, ég óttast eigi, hvað geta menn gjört mér?Á mér hvíla, ó Guð, heit við þig, ég vil gjalda þér þakkarfórnir, [ (Psalms 56:14) af því þú hefir frelsað sál mína frá dauða og fætur mína frá hrösun, svo að ég megi ganga frammi fyrir Guði í ljósi lífsins. ]

¹²Tengo presenti i voti che t’ho fatti, o Dio; io t’offrirò sacrifizi di lode;

¹³Á mér hvíla, ó Guð, heit við þig, ég vil gjalda þér þakkarfórnir, [ (Psalms 56:14) af því þú hefir frelsað sál mína frá dauða og fætur mína frá hrösun, svo að ég megi ganga frammi fyrir Guði í ljósi lífsins. ]

¹³poiché tu hai riscosso l’anima mia dalla morte, hai guardato i miei piedi da caduta, ond’io cammini, al cospetto di Dio, nella luce de’ viventi.