¹Til söngstjórans. Með strengjaleik. Davíðs-maskíl.

¹Per il Capo de’ musici. Per strumenti a corda. Cantico di Davide. Porgi orecchio alla mia preghiera o Dio, e non rifiutar di udir la mia supplicazione.

²Hlýð, ó Guð, á bæn mína, fel þig eigi fyrir grátbeiðni minni.

²Attendi a me, e rispondimi; io non ho requie nel mio lamento, e gemo,

³Veit mér athygli og svara mér. Ég kveina í harmi mínum og styn

³per la voce del nemico, per l’oppressione dell’empio; poiché mi gettano addosso delle iniquità e mi perseguitano con furore.

⁴sakir háreysti óvinarins, sakir hróps hins óguðlega, því að þeir steypa yfir mig ógæfu og ofsækja mig grimmilega.

⁴Il mio cuore spasima dentro di me e spaventi mortali mi son caduti addosso.

⁵Hjartað berst ákaft í brjósti mér, ógnir dauðans falla yfir mig,

⁵Paura e tremito m’hanno assalito, e il terrore mi ha sopraffatto;

⁶ótti og skelfing er yfir mig komin, og hryllingur fer um mig allan,

⁶onde ho detto: Oh avess’io delle ali come la colomba! Me ne volerei via, e troverei riposo.

⁷svo að ég segi: ,,Ó að ég hefði vængi eins og dúfan, þá skyldi ég fljúga burt og finna hvíldarstað,

⁷Ecco, me ne fuggirei lontano, andrei a dimorar nel deserto; Sela.

⁸já, ég skyldi svífa langt burt, ég skyldi gista í eyðimörkinni. [Sela]

⁸m’affretterei a ripararmi dal vento impetuoso e dalla tempesta.

⁹Ég skyldi flýta mér að leita mér hælis fyrir þjótandi vindum og veðri.``

⁹Annienta, Signore, dividi le loro lingue, poiché io vedo violenza e rissa nella città.

¹⁰Rugla, Drottinn, sundra tungum þeirra, því að ég sé kúgun og deilur í borginni.

¹⁰Giorno e notte essi fanno la ronda sulle sue mura; dentro di essa sono iniquità e vessazioni.

¹¹Dag og nótt ganga þær um á múrum hennar, en ógæfa og armæða eru þar inni fyrir.

¹¹Malvagità è in mezzo a lei, violenza e frode non si dipartono dalle sue piazze.

¹²Glötun er inni í henni, ofbeldi og svik víkja eigi burt frá torgi hennar.

¹²Poiché non è stato un nemico che mi ha fatto vituperio; altrimenti, l’avrei comportato; non è stato uno che m’odiasse a levarmisi contro; altrimenti, mi sarei nascosto da lui;

¹³Því að það er eigi óvinur sem hæðir mig _ það gæti ég þolað, og eigi hatursmaður minn er hreykir sér yfir mig _ fyrir honum gæti ég farið í felur,

¹³ma sei stato tu, l’uomo ch’io stimavo come mio pari, il mio compagno e il mio intimo amico.

¹⁴heldur þú, jafningi minn, vinur minn og kunningi,

¹⁴Insieme avevamo dolci colloqui, insieme ce n’andavamo tra la folla alla casa di Dio.

¹⁵við sem vorum ástúðarvinir, sem gengum í eindrægni saman í Guðs hús.

¹⁵Li sorprenda la morte! Scendano vivi nel soggiorno de’ morti! poiché nelle lor dimore e dentro di loro non v’è che malvagità.

¹⁶Dauðinn komi yfir þá; stígi þeir lifandi niður til Heljar, því að illska er í bústöðum þeirra, í hjörtum þeirra.

¹⁶Quanto a me: io griderò, a Dio e l’Eterno mi salverà.

¹⁷En ég hrópa til Guðs, og Drottinn mun hjálpa mér.

¹⁷La sera, la mattina e sul mezzodì mi lamenterò e gemerò, ed egli udrà la mia voce.

¹⁸Kvöld og morgna og um miðjan dag harma ég og styn, og hann heyrir raust mína.

¹⁸Egli darà pace all’anima mia, riscuotendola dall’assalto che m’è dato, perché sono in molti contro di me.

¹⁹Hann endurleysir sál mína og gefur mér frið, svo að þeir geta eigi nálgast mig, því að mótstöðumenn mínir eru margir.

¹⁹Iddio udirà e li umilierà, egli che siede sul trono ab antico; Sela. poiché in essi non v’è mutamento, e non temono Iddio.

²⁰Guð mun heyra, og hann er ríkir frá eilífð mun lægja þá. [Sela] Þeir breytast ekki og óttast eigi Guð.

²⁰Il nemico ha steso la mano contro quelli ch’erano in pace con lui, ha violato il patto concluso.

²¹Vinur minn lagði hendur á þann er lifði í sátt við hann, hann rauf sáttmál sitt.

²¹La sua bocca è più dolce del burro, ma nel cuore ha la guerra; le sue parole son più morbide dell’olio, ma sono spade sguainate.

²²Hálli en smjör er tunga hans, en ófriður er í hjarta hans, mýkri en olía eru orð hans, og þó brugðin sverð.Varpa áhyggjum þínum á Drottin, hann mun bera umhyggju fyrir þér, hann mun eigi að eilífu láta réttlátan mann verða valtan á fótum. [ (Psalms 55:24) Og þú, ó Guð, munt steypa þeim niður í grafardjúpið. Morðingjar og svikarar munu eigi ná hálfum aldri, en ég treysti þér. ]

²²Getta sull’Eterno il tuo peso, ed egli ti sosterrà; egli non permetterà mai che il giusto sia smosso.

²³Varpa áhyggjum þínum á Drottin, hann mun bera umhyggju fyrir þér, hann mun eigi að eilífu láta réttlátan mann verða valtan á fótum. [ (Psalms 55:24) Og þú, ó Guð, munt steypa þeim niður í grafardjúpið. Morðingjar og svikarar munu eigi ná hálfum aldri, en ég treysti þér. ]

²³Ma tu, o Dio, farai cader costoro nel profondo della fossa; gli uomini di sangue e di frode non arriveranno alla metà de’ lor giorni; ma io confiderò in te.