¹Til söngstjórans. Davíðssálmur. Ljóð.

¹Per il Capo de’ musici. Salmo di Davide. Canto. A te, o Dio, nel raccoglimento, sale la lode in Sion, a te l’omaggio dei voti che si compiono.

²Þér ber lofsöngur, Guð, á Síon, og við þig séu heitin efnd.

²O tu ch’esaudisci la preghiera, ogni carne verrà a te.

³Þú sem heyrir bænir, til þín kemur allt hold.

³Le iniquità mi hanno sopraffatto, ma tu farai l’espiazione delle nostre trasgressioni.

⁴Margvíslegar misgjörðir urðu mér yfirsterkari, en þú fyrirgafst afbrot vor.

⁴Beato colui che tu eleggi e fai accostare a te perché abiti ne’ tuoi cortili! Noi sarem saziati de’ beni della tua casa, della santità del tuo tempio.

⁵Sæll er sá er þú útvelur og lætur nálægjast þig til þess að búa í forgörðum þínum, að vér megum seðjast af gæðum húss þíns, helgidómi musteris þíns.

⁵In modi tremendi tu ci rispondi, nella tua giustizia, o Dio della nostra salvezza, confidanza di tutte le estremità della terra e dei mari lontani.

⁶Með óttalegum verkum svarar þú oss í réttlæti, þú Guð hjálpræðis vors, þú athvarf allra jarðarinnar endimarka og fjarlægra stranda,

⁶Egli con la sua potenza rende stabili i monti; egli è cinto di forza.

⁷þú sem festir fjöllin með krafti þínum, gyrtur styrkleika,

⁷Egli acqueta il rumore de’ mari, il rumore de’ loro flutti, e il tumulto de’ popoli.

⁸þú sem stöðvar brimgný hafsins, brimgnýinn í bylgjum þess og háreystina í þjóðunum,

⁸Perciò quelli che abitano alle estremità della terra temono alla vista de’ tuoi prodigi; tu fai giubilare i luoghi ond’escono la mattina e la sera.

⁹svo að þeir er búa við endimörk jarðar óttast tákn þín, austrið og vestrið lætur þú fagna.

⁹Tu visiti la terra e l’adacqui, tu l’arricchisci grandemente. I ruscelli di Dio son pieni d’acqua; tu prepari agli uomini il grano, quando prepari così la terra;

¹⁰Þú hefir vitjað landsins og vökvað það, blessað það ríkulega með læk Guðs, fullum af vatni, þú hefir framleitt korn þess, því að þannig hefir þú gjört það úr garði.

¹⁰tu adacqui largamente i suoi solchi, ne pareggi le zolle, l’ammollisci con le piogge, ne benedici i germogli.

¹¹Þú hefir vökvað plógför þess, jafnað plóggarða þess, með regnskúrum hefir þú mýkt það, blessað gróður þess.

¹¹Tu coroni de’ tuoi beni l’annata, e dove passa il tuo carro stilla il grasso.

¹²Þú hefir krýnt árið með gæsku þinni, og vagnspor þín drjúpa af feiti.Það drýpur af heiðalöndunum, og hæðirnar girðast fögnuði. [ (Psalms 65:14) Hagarnir klæðast hjörðum, og dalirnir hyljast korni. Allt fagnar og syngur. ]

¹²Esso stilla sui pascoli del deserto, e i colli son cinti di gioia.

¹³Það drýpur af heiðalöndunum, og hæðirnar girðast fögnuði. [ (Psalms 65:14) Hagarnir klæðast hjörðum, og dalirnir hyljast korni. Allt fagnar og syngur. ]

¹³I pascoli si riveston di greggi, e le valli si copron di frumento; dan voci di allegrezza e cantano.