¹Asafs-maskíl. Hví hefir þú, Guð, hafnað oss að fullu, hví rýkur reiði þín gegn gæsluhjörð þinni?

¹Cantico di Asaf. O Dio, perché ci hai rigettati per sempre? Perché arde l’ira tua contro il gregge del tuo pasco?

²Haf í minni söfnuð þinn, er þú aflaðir forðum og leystir til þess að vera kynkvísl óðals þíns, haf í minni Síonfjall, þar sem þú hefir tekið þér bústað.

²Ricordati della tua raunanza che acquistasti in antico, che redimesti per esser la tribù della tua eredità; ricordati del monte di Sion, di cui hai fatto la tua dimora!

³Bein þú skrefum þínum til hinna endalausu rústa: Öllu hafa óvinirnir spillt í helgidóminum!

³Dirigi i tuoi passi verso le ruine perpetue; il nemico ha tutto devastato nel tuo santuario.

⁴Fjandmenn þínir grenjuðu inni á samkomustað þínum, reistu upp hermerki sín.

⁴I tuoi avversari hanno ruggito dentro al luogo delle tue raunanze; vi hanno posto le loro insegne per emblemi.

⁵Eins og menn sem reiða hátt axir í þykkum skógi,

⁵Parevano uomini levanti in alto le scuri nel folto d’un bosco.

⁶höggva þeir allan útskurð, mölva með exi og hamri.

⁶E invero con l’ascia e col martello, hanno spezzato tutte le sculture della tua casa.

⁷Þeir hafa lagt eld í helgidóm þinn, vanhelgað bústað nafns þíns til grunna.

⁷Hanno appiccato il fuoco al tuo santuario, han profanato, gettandola a terra, la dimora del tuo nome.

⁸Þeir hugsuðu með sjálfum sér: ,,Vér skulum tortíma þeim öllum.`` Þeir brenndu öll samkomuhús Guðs í landinu.

⁸Han detto in cuor loro: Distruggiamo tutto! Hanno arso tutti i luoghi delle raunanze divine nel paese.

⁹Vér sjáum eigi merki vor, þar er enginn spámaður framar, og enginn er hjá oss sem veit hve lengi.

⁹Noi non vediam più i nostri emblemi; non v’è più profeta, né v’è fra noi alcuno che sappia fino a quando.

¹⁰Hversu lengi, ó Guð, á fjandmaðurinn að hæða, á óvinurinn að spotta nafn þitt um aldur?

¹⁰Fino a quando, o Dio, oltraggerà l’avversario? Il nemico sprezzerà egli il tuo nome in perpetuo?

¹¹Hví dregur þú að þér hönd þína, hví geymir þú hægri hönd þína í barmi þér?

¹¹Perché ritiri la tua mano, la tua destra? Traila fuori dal tuo seno, e distruggili!

¹²Og þó er Guð konungur minn frá fornum tíðum, sá er framkvæmir hjálpræðisverk á jörðu.

¹²Ma Dio è il mio Re ab antico, colui che opera liberazioni in mezzo alla terra.

¹³Þú klaufst hafið með mætti þínum, þú braust sundur höfuð drekans á vatninu,

¹³Tu, con la tua forza, spartisti il mare, tu spezzasti il capo ai mostri marini sulle acque,

¹⁴þú molaðir sundur hausa Levjatans, gafst hann dýrum eyðimerkurinnar að æti.

¹⁴tu spezzasti il capo del leviatan, tu lo desti in pasto al popolo del deserto.

¹⁵Þú lést lindir og læki spretta upp, þú þurrkaðir upp sírennandi ár.

¹⁵Tu facesti sgorgare fonti e torrenti, tu asciugasti fiumi perenni.

¹⁶Þinn er dagurinn og þín er nóttin, þú gjörðir ljós og sól.

¹⁶Tuo è il giorno, la notte pure è tua; tu hai stabilito la luna e il sole.

¹⁷Þú settir öll takmörk jarðarinnar, sumar og vetur hefir þú gjört.

¹⁷Tu hai fissato tutti i confini della terra, tu hai fatto l’estate e l’inverno.

¹⁸Minnst þess, Drottinn, að óvinurinn lastmælir, og heimskur lýður smánar nafn þitt.

¹⁸Ricordati questo: che il nemico ha oltraggiato l’Eterno, e che un popolo stolto ha sprezzato il tuo nome.

¹⁹Ofursel eigi villidýrunum sál turtildúfu þinnar, gleym eigi um aldur lífi þinna hrjáðu.

¹⁹Non dare alle fiere la vita della tua tortora, non dimenticare per sempre il gregge dei tuoi poveri afflitti!

²⁰Gef gætur að sáttmála þínum, því að skúmaskot landsins eru full af bælum ofríkisins.

²⁰Abbi riguardo al patto, poiché i luoghi tenebrosi della terra son pieni di ricetti di violenza.

²¹Lát eigi þann er kúgun sætir, snúa aftur með svívirðing, lát hina hrjáðu og snauðu lofa nafn þitt.

²¹L’oppresso non se ne torni svergognato; fa’ che il misero e il bisognoso lodino il tuo nome.

²²Rís upp, Guð, berst fyrir málefni þínu, minnst þú háðungar þeirrar, er þú sætir af heimskingjum daginn á enda.Gleym eigi hrópi fjenda þinna, glaumkæti andstæðinga þinna, þeirri er sífellt stígur upp.

²²Lèvati, o Dio, difendi la tua causa! Ricordati dell’oltraggio che ti è fatto del continuo dallo stolto.

²³Gleym eigi hrópi fjenda þinna, glaumkæti andstæðinga þinna, þeirri er sífellt stígur upp.

²³Non dimenticare il grido de’ tuoi nemici, lo strepito incessante di quelli che si levano contro di te.