¹Drottinn, Guð hefndarinnar, Guð hefndarinnar, birst þú í geisladýrð!

¹O Dio delle vendette, o Eterno, Iddio delle vendette, apparisci nel tuo fulgore!

²Rís þú upp, dómari jarðar, endurgjald ofstopamönnunum það er þeir hafa aðhafst!

²Lèvati, o giudice della terra, rendi ai superbi la loro retribuzione!

³Hversu lengi, Drottinn, eiga illir menn, hversu lengi, Drottinn, eiga illir menn að fagna?

³Fino a quando gli empi, o Eterno, fino a quando gli empi trionferanno?

⁴Þeir ausa úr sér drambyrðum, allir illvirkjarnir rembast.

⁴Si espandono in discorsi arroganti, si vantano tutti questi operatori d’iniquità.

⁵Þeir kremja lýð þinn, Drottinn, þjá arfleifð þína,

⁵Schiacciano il tuo popolo, o Eterno, e affliggono la tua eredità.

⁶drepa ekkjur og aðkomandi og myrða föðurlausa

⁶Uccidono la vedova e lo straniero, ammazzano gli orfani,

⁷og segja: ,,Drottinn sér það ekki, Jakobs Guð tekur eigi eftir því.``

⁷e dicono: L’Eterno non vede, l’Iddio di Giacobbe non ci fa attenzione.

⁸Takið eftir, þér hinir fíflsku meðal lýðsins, og þér fáráðlingar, hvenær ætlið þér að verða hyggnir?

⁸Abbiate intendimento, voi gli stolti fra il popolo! E voi, pazzi, quando sarete savi?

⁹Mun sá eigi heyra, sem eyrað hefir plantað, mun sá eigi sjá, sem augað hefir til búið?

⁹Colui che ha piantato l’orecchio non udirà egli? Colui che ha formato l’occhio non vedrà egli?

¹⁰Skyldi sá er agar þjóðirnar eigi hegna, hann sem kennir mönnunum þekkingu?

¹⁰Colui che castiga le nazioni non correggerà, egli che imparte all’uomo la conoscenza?

¹¹Drottinn þekkir hugsanir mannsins, að þær eru einber hégómi.

¹¹L’Eterno conosce i pensieri dell’uomo, sa che son vanità.

¹²Sæll er sá maður, er þú agar, Drottinn, og fræðir í lögmáli þínu,

¹²Beato l’uomo che tu correggi, o Eterno, ed ammaestri con la tua legge

¹³til þess að hlífa honum við mótlætisdögunum, uns gröf er grafin fyrir óguðlega.

¹³per dargli requie dai giorni dell’avversità, finché la fossa sia scavata per l’empio.

¹⁴Því að Drottinn hrindir eigi burt lýð sínum og yfirgefur eigi arfleifð sína,

¹⁴Poiché l’Eterno non rigetterà il suo popolo, e non abbandonerà la sua eredità.

¹⁵heldur mun rétturinn hverfa aftur til hins réttláta, og honum munu allir hjartahreinir fylgja.

¹⁵Poiché il giudizio tornerà conforme a giustizia, e tutti i diritti di cuore lo seguiranno.

¹⁶Hver rís upp mér til hjálpar gegn illvirkjunum, hver gengur fram fyrir mig gegn illgjörðamönnunum?

¹⁶Chi si leverà per me contro i malvagi? Chi si presenterà per me contro gli operatori d’iniquità?

¹⁷Ef Drottinn veitti mér eigi fulltingi, þá mundi sál mín brátt hvíla í dauðaþögn.

¹⁷Se l’Eterno non fosse stato il mio aiuto, a quest’ora l’anima mia abiterebbe il luogo del silenzio.

¹⁸Þegar ég hugsaði: ,,Mér skriðnar fótur,`` þá studdi mig miskunn þín, Drottinn.

¹⁸Quand’ho detto: Il mio piè vacilla, la tua benignità, o Eterno, m’ha sostenuto.

¹⁹Þegar miklar áhyggjur lögðust á hjarta mitt, hressti huggun þín sálu mína.

¹⁹Quando sono stato in grandi pensieri dentro di me, le tue consolazioni han rallegrato l’anima mia.

²⁰Mun dómstóll spillingarinnar vera í bandalagi við þig, hann sem býr öðrum tjón undir yfirskini réttarins?

²⁰Il trono della nequizia t’avrà egli per complice? esso, che ordisce oppressioni in nome della legge?

²¹Þeir ráðast á líf hins réttláta og sakfella saklaust blóð.

²¹Essi si gettano assieme contro l’anima del giusto, e condannano il sangue innocente.

²²En Drottinn er mér háborg og Guð minn klettur mér til hælis.Hann geldur þeim misgjörð þeirra og afmáir þá í illsku þeirra, Drottinn, Guð vor, afmáir þá.

²²Ma l’Eterno è il mio alto ricetto, e il mio Dio è la ròcca in cui mi rifugio.

²³Hann geldur þeim misgjörð þeirra og afmáir þá í illsku þeirra, Drottinn, Guð vor, afmáir þá.

²³Egli farà ricader sovr’essi la loro propria iniquità, e li distruggerà mediante la loro propria malizia; l’Eterno, il nostro Dio, li distruggerà.