¹Asafs-maskíl. Hlýð þú, lýður minn, á kenning mína, hneigið eyrun að orðum munns míns.

¹わが民よ、わが教を聞き、わが口の言葉に耳を傾けよ。

²Ég vil opna munn minn með orðskviði, mæla fram gátur frá fornum tíðum.

²わたしは口を開いて、たとえを語り、いにしえからの、なぞを語ろう。

³Það sem vér höfum heyrt og skilið og feður vorir sögðu oss,

³これはわれらがさきに聞いて知ったこと、またわれらの先祖たちがわれらに語り伝えたことである。

⁴það viljum vér eigi dylja fyrir niðjum þeirra, er vér segjum seinni kynslóð frá lofstír Drottins og mætti hans og dásemdarverkum og þeim undrum er hann gjörði.

⁴われらはこれを子孫に隠さず、主の光栄あるみわざと、その力と、主のなされたくすしきみわざとをきたるべき代に告げるであろう。

⁵Hann setti reglu í Jakob og skipaði lögmál í Ísrael, sem hann bauð feðrum vorum að kunngjöra sonum þeirra,

⁵主はあかしをヤコブのうちにたて、おきてをイスラエルのうちに定めて、その子孫に教うべきことをわれらの先祖たちに命じられた。

⁶til þess að seinni kynslóð mætti skilja það og synir þeir er fæðast mundu, mættu ganga fram og segja sonum sínum frá því,

⁶これは次の代に生れる子孫がこれを知り、みずから起って、そのまた子孫にこれを伝え、

⁷og setja traust sitt á Guð og eigi gleyma stórvirkjum Guðs, heldur varðveita boðorð hans,

⁷彼らをして神に望みをおき、神のみわざを忘れず、その戒めを守らせるためである。

⁸og eigi verða sem feður þeirra, þrjósk og ódæl kynslóð, kynslóð með óstöðugu hjarta og anda sem var Guði ótrúr.

⁸またその先祖たちのようにかたくなで、そむく者のやからとなり、その心が定まりなく、その魂が神に忠実でないやからとならないためである。

⁹Niðjar Efraíms, herbúnir bogmenn, sneru við á orustudeginum.

⁹エフライムの人々は武装し、弓を携えたが、戦いの日に引き返した。

¹⁰Þeir héldu eigi sáttmála Guðs og færðust undan að fylgja lögmáli hans.

¹⁰彼らは神の契約を守らず、そのおきてにしたがって歩むことを拒み、

¹¹Þeir gleymdu stórvirkjum hans og dásemdum hans, er hann hafði látið þá horfa á.

¹¹神がなされた事と、彼らに示されたくすしきみわざとを忘れた。

¹²Í augsýn feðra þeirra hafði hann framið furðuverk í Egyptalandi og Sóanhéraði.

¹²神はエジプトの地と、ゾアンの野でくすしきみわざを彼らの先祖たちの前に行われた。

¹³Hann klauf hafið og lét þá fara yfir og lét vatnið standa sem vegg.

¹³神は海を分けて彼らを通らせ、水を立たせて山のようにされた。

¹⁴Hann leiddi þá með skýinu um daga og alla nóttina með eldskini.

¹⁴昼は雲をもって彼らを導き、夜は、よもすがら火の光をもって彼らを導かれた。

¹⁵Hann klauf björg í eyðimörkinni og gaf þeim gnóttir að drekka eins og úr stórvötnum,

¹⁵神は荒野で岩を裂き、淵から飲むように豊かに彼らに飲ませ、

¹⁶hann lét læki spretta upp úr klettinum og vatnið streyma niður sem fljót.

¹⁶また岩から流れを引いて、川のように水を流れさせられた。

¹⁷Þó héldu þeir áfram að syndga í gegn honum, að rísa í gegn Hinum hæsta í eyðimörkinni.

¹⁷ところが彼らはなお神にむかって罪をかさね、荒野でいと高き者にそむき、

¹⁸Þeir freistuðu Guðs í hjörtum sínum, er þeir kröfðust matar þess er þeir girntust

¹⁸おのが欲のために食物を求めて、その心のうちに神を試みた。

¹⁹og töluðu gegn Guði og sögðu: ,,Skyldi Guð geta búið borð í eyðimörkinni?

¹⁹また彼らは神に逆らって言った、「神は荒野に宴を設けることができるだろうか。

²⁰Víst sló hann á klettinn, svo að vatnið vall upp og lækir streymdu, en skyldi hann líka geta gefið brauð eða veitt lýð sínum kjöt?``

²⁰見よ、神が岩を打たれると、水はほとばしりいで、流れがあふれた。神はまたパンを与えることができるだろうか。民のために肉を備えることができるだろうか」と。

²¹Fyrir því reiddist Drottinn, er hann heyrði þetta, eldur bálaði upp gegn Jakob og reiði steig upp gegn Ísrael,

²¹それゆえ、主は聞いて憤られた。火はヤコブにむかって燃えあがり、怒りはイスラエルにむかって立ちのぼった。

²²af því að þeir trúðu eigi á Guð né treystu hjálp hans.

²²これは彼らが神を信ぜず、その救の力を信用しなかったからである。

²³Og hann bauð skýjunum að ofan og opnaði hurðir himinsins,

²³しかし神は上なる大空に命じて天の戸を開き、

²⁴lét manna rigna yfir þá til matar og gaf þeim himnakorn;

²⁴彼らの上にマナを降らせて食べさせ、天の穀物を彼らに与えられた。

²⁵englabrauð fengu menn að eta, fæði sendi hann þeim til saðningar.

²⁵人は天使のパンを食べた。神は彼らに食物をおくって飽き足らせられた。

²⁶Hann lét austanvindinn taka sig upp í himninum og leiddi sunnanvindinn að með mætti sínum.

²⁶神は天に東風を吹かせ、み力をもって南風を導かれた。

²⁷Hann lét kjöti rigna yfir þá sem dufti og vængjuðum fuglum sem sjávarsandi,

²⁷神は彼らの上に肉をちりのように降らせ、翼ある鳥を海の砂のように降らせて、

²⁸og hann lét þá falla niður í búðir sínar, umhverfis bústað sinn.

²⁸その宿営のなか、そのすまいのまわりに落された。

²⁹Átu þeir og urðu vel saddir, og græðgi þeirra sefaði hann.

²⁹こうして彼らは食べて、飽き足ることができた。神が彼らにその望んだものを与えられたからである。

³⁰En meðan þeir voru eigi horfnir frá græðgi sinni, meðan fæðan enn var í munni þeirra,

³⁰ところが彼らがまだその欲を離れず、食物がなお口の中にあるうちに、

³¹þá steig reiði Guðs upp í gegn þeim. Hann deyddi hina gildustu meðal þeirra og lagði að velli æskumenn Ísraels.

³¹神の怒りが彼らにむかって立ちのぼり、彼らのうちの最も強い者を殺し、イスラエルのうちのえり抜きの者を打ち倒された。

³²Þrátt fyrir allt þetta héldu þeir áfram að syndga og trúðu eigi á dásemdarverk hans.

³²すべてこれらの事があったにもかかわらず、彼らはなお罪を犯し、そのくすしきみわざを信じなかった。

³³Þá lét hann daga þeirra hverfa í hégóma og ár þeirra enda í skelfingu.

³³それゆえ神は彼らの日を息のように消えさせ、彼らの年を恐れをもって過ごさせられた。

³⁴Þegar hann deyddi þá, leituðu þeir hans, sneru sér og spurðu eftir Guði

³⁴神が彼らを殺されたとき、彼らは神をたずね、悔いて神を熱心に求めた。

³⁵og minntust þess, að Guð var klettur þeirra og Guð hinn hæsti frelsari þeirra.

³⁵こうして彼らは、神は彼らの岩、いと高き神は彼らのあがないぬしであることを思い出した。

³⁶Þeir beittu við hann fagurgala með munni sínum og lugu að honum með tungum sínum.

³⁶しかし彼らはその口をもって神にへつらい、その舌をもって神に偽りを言った。

³⁷En hjarta þeirra var eigi stöðugt gagnvart honum, og þeir voru eigi trúir sáttmála hans.

³⁷彼らの心は神にむかって堅実でなく、神の契約に真実でなかった。

³⁸En hann er miskunnsamur, hann fyrirgefur misgjörðir og tortímir eigi, hann stillir reiði sína hvað eftir annað og hleypir eigi fram allri bræði sinni.

³⁸しかし神はあわれみに富まれるので、彼らの不義をゆるして滅ぼさず、しばしばその怒りをおさえて、その憤りをことごとくふり起されなかった。

³⁹Hann minntist þess, að þeir voru hold, andgustur, sem líður burt og snýr eigi aftur.

³⁹また神は、彼らがただ肉であって、過ぎ去れば再び帰りこぬ風であることを思い出された。

⁴⁰Hversu oft þrjóskuðust þeir við hann í eyðimörkinni, hryggðu hann á öræfunum.

⁴⁰幾たび彼らは野で神にそむき、荒野で神を悲しませたことであろうか。

⁴¹Og aftur freistuðu þeir Guðs og móðguðu Hinn heilaga í Ísrael.

⁴¹彼らはかさねがさね神を試み、イスラエルの聖者を怒らせた。

⁴²Þeir minntust eigi handar hans, eður dags þess, er hann frelsaði þá frá fjandmönnum þeirra,

⁴²彼らは神の力をも、神が彼らをあだからあがなわれた日をも思い出さなかった。

⁴³hann sem gjörði tákn sín í Egyptalandi og undur sín í Sóanhéraði.

⁴³神はエジプトでもろもろのしるしをおこない、ゾアンの野でもろもろの奇跡をおこない、

⁴⁴Hann breytti ám þeirra í blóð og lækjum þeirra, svo að þeir fengu eigi drukkið.

⁴⁴彼らの川を血に変らせて、その流れを飲むことができないようにされた。

⁴⁵Hann sendi flugur meðal þeirra, er bitu þá, og froska, er eyddu þeim.

⁴⁵神ははえの群れを彼らのうちに送って彼らを食わせ、かえるを送って彼らを滅ぼされた。

⁴⁶Hann gaf engisprettunum afurðir þeirra og jarðvörgunum uppskeru þeirra.

⁴⁶また神は彼らの作物を青虫にわたし、彼らの勤労の実をいなごにわたされた。

⁴⁷Hann eyddi vínvið þeirra með haglhríð og mórberjatré þeirra með frosti.

⁴⁷神はひょうをもって彼らのぶどうの木を枯らし、霜をもって彼らのいちじく桑の木を枯らされた。

⁴⁸Hann ofurseldi haglhríðinni fénað þeirra og eldingunni hjarðir þeirra.

⁴⁸神は彼らの家畜をひょうにわたし、彼らの群れを燃えるいなずまにわたされた。

⁴⁹Hann sendi heiftarreiði sína í gegn þeim, æði, bræði og nauðir, sveitir af sendiboðum ógæfunnar.

⁴⁹神は彼らの上に激しい怒りと、憤りと、恨みと、悩みと、滅ぼす天使の群れとを放たれた。

⁵⁰Hann ruddi braut reiði sinni, þyrmdi eigi sálum þeirra við dauðanum og ofurseldi drepsóttinni líf þeirra.

⁵⁰神はその怒りのために道を設け、彼らの魂を死から免れさせず、そのいのちを疫病にわたされた。

⁵¹Hann laust alla frumburði í Egyptalandi, frumgróða styrkleikans í tjöldum Kams.

⁵¹神はエジプトですべてのういごを撃ち、ハムの天幕で彼らの力の初めの子を撃たれた。

⁵²Hann lét lýð sinn leggja af stað sem sauði og leiddi þá eins og hjörð í eyðimörkinni.

⁵²こうして神はおのれの民を羊のように引き出し、彼らを荒野で羊の群れのように導き、

⁵³Hann leiddi þá öruggt, svo að þeir óttuðust eigi, en óvini þeirra huldi hafið.

⁵³彼らを安らかに導かれたので彼らは恐れることがなかった。しかし海は彼らの敵をのみつくした。

⁵⁴Hann fór með þá til síns helga héraðs, til fjalllendis þess, er hægri hönd hans hafði aflað.

⁵⁴神は彼らをその聖地に伴い、その右の手をもって獲たこの山に伴いこられた。

⁵⁵Hann stökkti þjóðum undan þeim, skipti þeim niður eins og erfðahlut og lét kynkvíslir Ísraels setjast að í tjöldum þeirra.

⁵⁵神は彼らの前からもろもろの国民を追い出し、その地を分けて嗣業とし、イスラエルの諸族を彼らの天幕に住まわせられた。

⁵⁶En þeir freistuðu í þrjósku sinni Guðs hins hæsta og gættu eigi vitnisburða hans.

⁵⁶しかし彼らはいと高き神を試み、これにそむいて、そのもろもろのあかしを守らず、

⁵⁷Þeir viku af leið, rufu trúnað sinn, eins og feður þeirra, brugðust eins og svikull bogi.

⁵⁷そむき去って、先祖たちのように真実を失い、狂った弓のようにねじれた。

⁵⁸Þeir egndu hann til reiði með fórnarhæðum sínum, vöktu vandlæti hans með skurðgoðum sínum.

⁵⁸彼らは高き所を設けて神を怒らせ、刻んだ像をもって神のねたみを起した。

⁵⁹Guð heyrði það og reiddist og fékk mikla óbeit á Ísrael.

⁵⁹神は聞いて大いに怒り、イスラエルを全くしりぞけられた。

⁶⁰Hann hafnaði bústaðnum í Síló, tjaldi því, er hann hafði reist meðal mannanna,

⁶⁰神は人々のなかに設けた幕屋なるシロのすまいを捨て、

⁶¹hann ofurseldi hernáminu vegsemd sína og fjandmannshendi prýði sína.

⁶¹その力をとりことならせ、その栄光をあだの手にわたされた。

⁶²Hann seldi lýð sinn undir sverðseggjar og reiddist arfleifð sinni.

⁶²神はその民をつるぎにわたし、その嗣業にむかって大いなる怒りをもらされた。

⁶³Æskumönnum hans eyddi eldurinn og meyjar hans misstu brúðsöngs síns.

⁶³火は彼らの若者たちを焼きつくし、彼らのおとめたちは婚姻の歌を失い、

⁶⁴Prestar hans féllu fyrir sverðseggjum, og ekkjur hans fengu engan líksöng flutt.

⁶⁴彼らの祭司たちはつるぎによって倒れ、彼らのやもめたちは嘆き悲しむことさえしなかった。

⁶⁵Þá vaknaði Drottinn eins og af svefni, eins og hetja, sem hefir látið sigrast af víni.

⁶⁵そのとき主は眠った者のさめたように、勇士が酒によって叫ぶように目をさまして、

⁶⁶Hann barði fjandmenn sína á bakhlutina, lét þá sæta eilífri háðung.

⁶⁶そのあだを撃ち退け、とこしえの恥を彼らに負わせられた。

⁶⁷Samt hafnaði hann tjaldi Jósefs og útvaldi eigi kynkvísl Efraíms,

⁶⁷神はヨセフの天幕をしりぞけ、エフライムの部族を選ばず、

⁶⁸heldur útvaldi hann Júda kynkvísl, Síonfjall, sem hann elskar.

⁶⁸ユダの部族を選び、神の愛するシオンの山を選ばれた。

⁶⁹Hann reisti helgidóm sinn sem himinhæðir, grundvallaði hann að eilífu eins og jörðina.

⁶⁹神はその聖所を高い天のように建て、とこしえに基を定められた地のように建てられた。

⁷⁰Hann útvaldi þjón sinn Davíð og tók hann frá fjárbyrgjunum.

⁷⁰神はそのしもべダビデを選んで、羊のおりから取り、

⁷¹Hann sótti hann frá lambánum til þess að vera hirðir fyrir Jakob, lýð sinn, og fyrir Ísrael, arfleifð sína.Og Davíð var hirðir fyrir þá af heilum hug og leiddi þá með hygginni hendi.

⁷¹乳を与える雌羊の番をするところからつれて来て、その民ヤコブ、その嗣業イスラエルの牧者とされた。こうして彼は直き心をもって彼らを牧し、巧みな手をもって彼らを導いた。

⁷²Og Davíð var hirðir fyrir þá af heilum hug og leiddi þá með hygginni hendi.

⁷²こうして彼は直き心をもって彼らを牧し、巧みな手をもって彼らを導いた。