1Þegar Ísrael var ungur, fékk ég ást á honum, og frá Egyptalandi kallaði ég son minn.
1Nak toj sâjeb chak li ralal xcßajol laj Israel, lâin quinraheb. Ut nak cuanqueb chak Egipto, quinbokeb li cualal incßajol.
2Þegar ég kallaði á þá, fóru þeir burt frá mér. Þeir færðu Baölunum sláturfórnir og skurðgoðunum reykelsisfórnir.
2Lâin xcuaj raj nak xeßchal cuiqßuin, abanan nak xinbokeb, kßaxal cuißchic xineßxtzßektâna. Chiruheb chic laj Baal nequeßmayejac ut chiruheb li yîbanbil dios nequeßxcßat lix pomeb.
3Ég kenndi Efraím að ganga og tók þá á arma mér. En þeir urðu þess ekki varir, að ég læknaði þá.
3Lâin xincßutuc bêc chiruheb li ralal xcßajol laj Efraín. Chanchan nak xinchßiloheb nak xincßut lix yâlal chiruheb. Ut incßaß xeßxqßue retal nak lâin nin-iloc reheb.
4Með böndum, slíkum sem þeim er menn nota, dró ég þá að mér, með taugum kærleikans, og fór að þeim eins og sá sem lyftir upp okinu á kjálkunum og rétti þeim fæðu.
4Saß kßunil ut riqßuin rahoc xebincßam cuiqßuin. Saß châbilal xebinberesi. Lâin xcuisi li îk saß xbêneb ut xebinqßue chi cuaßac saß xyâlal.
5Þeir skulu snúa aftur til Egyptalands, og Assýringar munu drottna yfir þeim, því að þeir vilja ekki taka sinnaskiptum.
5Abanan incßaß nequeßraj sukßîc cuiqßuin. Xban aßan eb laj Asiria teßnumtâk saß xbêneb ut aßanakeb chic lix reyeb. Chanchan nak queßcuan chak Egipto.
6Því skal og sverðið geisa í borgum þeirra og eyðileggja slagbranda þeirra og eyða virkjum þeirra.
6Tâcuânk li plêt saß lix tenamiteb. Talajeßosokß li tenamit xban li plêt. Eb lin tenamit teßosokß xban nak queßxbânu li cßaßru queßraj xjuneseb.
7Lýður minn hefir stöðuga tilhneiging til þess að snúa við mér bakinu, og þótt kallað sé til þeirra: ,,Upp á við!`` þá hefur enginn sig upp.
7Lin tenamit niquineßxtzßektâna. Junes kßetkßetil chic cuan saß xchßôleb. Usta nequeßxye nak lâin li kßaxal nim incuanquil, abanan mâ jun reheb naqßuehoc incuanquil.
8Hvernig ætti ég að sleppa hendi af þér, Efraím, ofurselja þig, Ísrael? Ætti ég að fara með þig eins og Adma, útleika þig eins og Sebóím! Hjartað kemst við í brjósti mér, ég kenni brennheitrar meðaumkunar.
8¿Chanru nak texincanab êjunes, lâex ralal xcßajol laj Efraín? ¿Chanru nak texinkßaxtesi saß rukßeb li xicß nequeßiloc êre, lâex aj Israel? ¿Ma târûk ta biß texinsach joß xinbânu riqßuineb laj Adma ut riqßuineb laj Zeboim? Lâin cßajoß nak nequexinra. Joßcan nak nayotßeß inchßôl êban.
9Ég vil ekki framkvæma heiftarreiði mína, ekki aftur eyðileggja Efraím. Því að ég er Guð, en ekki maður. Ég bý á meðal yðar sem heilagur Guð og kem ekki til yðar í bræði.
9Lâin incßaß tinbânu li cßaßru quincßoxla xbânunquil êriqßuin nak quechikß xxamlel injoskßil. Lâin incßaß chic texinsach chi junaj cua, lâex aj Efraín, xban nak lâin Diosin. Mâcuaßin yal cuînk. Lâin li Dios Santo li cuanquin saß êyânk. Incßaß tin-oc saß lê tenamit chêsachbal.
10Þeir munu fylgja Drottni, sem öskra mun eins og ljón. Já, hann mun öskra, og synir munu koma skjálfandi úr vestri.Þeir munu koma skjálfandi frá Egyptalandi, eins og fuglar, og eins og dúfur frá Assýríu. Þá vil ég láta þá búa í húsum sínum _ segir Drottinn.
10Chanchanakin li cakcoj nak tinjap cue chiruheb li xicß nequeßiloc reheb li cualal incßajol. Sicsotkeb xbaneb xxiu li cualal incßajol nak teßchâlk cuiqßuin saß li oeste li na-oc cuiß li sakße.
11Þeir munu koma skjálfandi frá Egyptalandi, eins og fuglar, og eins og dúfur frá Assýríu. Þá vil ég láta þá búa í húsum sínum _ segir Drottinn.
11Chanchanakeb laj xicßanel xul nak teßchâlk cuiqßuin saß junpât joß nak queßel chak Egipto. Ut chanchanakeb li mucuy nak teßêlk chak Asiria. Ut lâin tebinqßue cuißchic chi cuânc saß lix naßajeb, chan li Kâcuaß.—Eb li ralal xcßajol laj Efraín junes ticßtißic nequeßxbânu chicuu. Ut eb laj Israel junes balakßic nequeßxbânu. Ut eb laj Judá queßxkßetkßeti ribeb chicuu lâin li tzßakal Dios ut yôqueb chixqßuebal xlokßal li yîbanbil dios.
12—Eb li ralal xcßajol laj Efraín junes ticßtißic nequeßxbânu chicuu. Ut eb laj Israel junes balakßic nequeßxbânu. Ut eb laj Judá queßxkßetkßeti ribeb chicuu lâin li tzßakal Dios ut yôqueb chixqßuebal xlokßal li yîbanbil dios.