¹Eftir þessa atburði freistaði Guð Abrahams og mælti til hans: ,,Abraham!`` Hann svaraði: ,,Hér er ég.``

¹Nogen tid derefter satte Gud Abraham på prøve, og han sa til ham: Abraham! Og han svarte: Ja, her er jeg.

²Hann sagði: ,,Tak þú einkason þinn, sem þú elskar, hann Ísak, og far þú til Móríalands og fórna honum þar að brennifórn á einu af fjöllunum, sem ég mun segja þér til.``

²Da sa han: Ta din sønn, din eneste, ham som du har så kjær, Isak, og gå til Moria land og ofre ham der til brennoffer på et av fjellene, som jeg skal si dig!

³Abraham var árla á fótum næsta morgun og lagði á asna sinn, og tók með sér tvo sveina sína og Ísak son sinn. Og hann klauf viðinn til brennifórnarinnar, tók sig upp og hélt af stað, þangað sem Guð sagði honum.

³Så stod Abraham tidlig op om morgenen og lesste på sitt asen og tok to av sine drenger med sig og Isak, sin sønn; han kløvde ved til brennofferet og gav sig på veien til det sted Gud hadde sagt ham.

⁴Á þriðja degi hóf Abraham upp augu sín og sá staðinn álengdar.

⁴På den tredje dag, da Abraham så sig omkring, fikk han øie på stedet langt borte.

⁵Þá sagði Abraham við sveina sína: ,,Bíðið hér hjá asnanum, en við smásveinninn munum ganga þangað til að biðjast fyrir, og komum svo til ykkar aftur.``

⁵Da sa Abraham til sine drenger: Bli I her med asenet! Jeg og gutten, vi vil gå dit bort og bede og så komme tilbake til eder.

⁶Og Abraham tók brennifórnarviðinn og lagði syni sínum Ísak á herðar, en tók eldinn og hnífinn sér í hönd. Og svo gengu þeir báðir saman.

⁶Så tok Abraham veden til brennofferet og la den på Isak, sin sønn, og selv tok han ilden og kniven i sin hånd; og så gikk de begge sammen.

⁷Þá mælti Ísak við Abraham föður sinn: ,,Faðir minn!`` Hann svaraði: ,,Hér er ég, sonur minn!`` Hann mælti: ,,Hér er eldurinn og viðurinn, en hvar er sauðurinn til brennifórnarinnar?``

⁷Da talte Isak til Abraham, sin far, og sa: Du far! Han svarte: Ja, min sønn! Han sa: Se, her er ilden og veden, men hvor er lammet til brennofferet?

⁸Og Abraham sagði: ,,Guð mun sjá sér fyrir sauð til brennifórnarinnar, sonur minn.`` Og svo gengu þeir báðir saman.

⁸Abraham svarte: Gud skal selv utse sig lammet til brennofferet, min sønn! Så gikk de begge sammen.

⁹En er þeir komu þangað, er Guð hafði sagt honum, reisti Abraham þar altari og lagði viðinn á, og batt son sinn Ísak og lagði hann upp á altarið, ofan á viðinn.

⁹Og da de kom til det sted Gud hadde sagt ham, bygget Abraham et alter der og la veden til rette; så bandt han Isak, sin sønn, og la ham på alteret ovenpå veden.

¹⁰Og Abraham rétti út hönd sína og tók hnífinn til að slátra syni sínum.

¹⁰Og Abraham rakte ut hånden og tok kniven for å ofre sin sønn.

¹¹Þá kallaði engill Drottins til hans af himni og mælti: ,,Abraham! Abraham!`` Hann svaraði: ,,Hér er ég.``

¹¹Da ropte Herrens engel til ham fra himmelen og sa: Abraham, Abraham! - Han svarte: Ja, her er jeg.

¹²Hann sagði: ,,Legg þú ekki hönd á sveininn og gjör þú honum ekkert, því að nú veit ég, að þú óttast Guð, þar sem þú synjaðir mér ekki um einkason þinn.``

¹²Da sa han: Legg ikke hånd på gutten og gjør ham ikke noget! For nu vet jeg at du frykter Gud, siden du ikke har spart din eneste sønn for min skyld.

¹³Þá varð Abraham litið upp, og hann sá hrút bak við sig, sem var fastur á hornunum í hrísrunni. Og Abraham fór og tók hrútinn og bar hann fram að brennifórn í stað sonar síns.

¹³Da nu Abraham så op, fikk han se en vær bakenfor sig, som hang fast i buskene med sine horn; og Abraham gikk bort og tok væren og ofret den til brennoffer istedenfor sin sønn.

¹⁴Og Abraham kallaði þennan stað ,,Drottinn sér,`` svo að það er máltæki allt til þessa dags: ,,Á fjallinu, þar sem Drottinn birtist.``

¹⁴Og Abraham kalte dette sted: Herren ser. Derfor sier folk den dag idag: På Herrens berg skal han la sig se.

¹⁵Engill Drottins kallaði annað sinn af himni til Abrahams

¹⁵Og Herrens engel ropte ennu en gang til Abraham fra himmelen

¹⁶og mælti: ,,Ég sver við sjálfan mig,`` segir Drottinn, ,,að fyrst þú gjörðir þetta og synjaðir mér eigi um einkason þinn,

¹⁶og sa: Ved mig selv sverger jeg, sier Herren: Fordi du gjorde dette og ikke sparte din eneste sønn,

¹⁷þá skal ég ríkulega blessa þig og stórum margfalda kyn þitt, sem stjörnur á himni, sem sand á sjávarströnd. Og niðjar þínir skulu eignast borgarhlið óvina sinna.

¹⁷så vil jeg storlig velsigne dig og gjøre din ætt såre tallrik, som stjernene på himmelen og som sanden på havets bredd, og din ætt skal ta sine fienders porter i eie;

¹⁸Og af þínu afkvæmi skulu allar þjóðir á jörðinni blessun hljóta, vegna þess að þú hlýddir minni röddu.``

¹⁸og i din ætt skal alle jordens folk velsignes, fordi du lød mitt ord.

¹⁹Eftir það fór Abraham aftur til sveina sinna, og þeir tóku sig upp og fóru allir saman til Beerseba. Og Abraham bjó enn um hríð í Beerseba.

¹⁹Så gikk Abraham tilbake til sine drenger, og de brøt op og drog sammen til Be'erseba; og Abraham blev boende i Be'erseba.

²⁰Eftir þetta bar svo við, að Abraham var sagt: ,,Sjá, Milka hefir og fætt bróður þínum Nahor sonu:

²⁰Nogen tid derefter kom det nogen og sa til Abraham: Din bror Nakor og Milka har også fått sønner:

²¹Ús, frumgetning hans, og Bús, bróður hans, og Kemúel, ættföður Aramea,

²¹Us, den eldste, og Bus, hans bror, og Kemuel, far til Aram,

²²og Kesed, Kasó, Píldas, Jídlaf og Betúel.`` En Betúel gat Rebekku.

²²og Kesed og Haso og Pildas og Jidlaf og Betuel.

²³Þessa átta fæddi Milka Nahor, bróður Abrahams.Og hann átti hjákonu, sem hét Reúma. Hún ól honum og sonu, þá Teba, Gaham, Tahas og Maaka.

²³Og Betuel var far til Rebekka. Disse åtte barn fikk Nakor, Abrahams bror, med Milka.

²⁴Og hann átti hjákonu, sem hét Reúma. Hún ól honum og sonu, þá Teba, Gaham, Tahas og Maaka.

²⁴Også hans medhustru, som hette Re'uma, fikk barn: Tebah og Gaham og Tahas og Ma'aka.