¹Drottinn, mun þú Davíð allar þrautir hans,

¹En sang ved festreisene. Herre, gi David lønn for hans møie,

²hann sem sór Drottni, gjörði heit hinum volduga Jakobs Guði:

²han som tilsvor Herren, gav Jakobs Veldige det løfte:

³,,Ég vil eigi ganga inn í tjaldhús mitt, eigi stíga í hvílurúm mitt,

³Jeg vil ikke gå inn i mitt huses telt, jeg vil ikke stige op på min sengs leie,

⁴eigi unna augum mínum svefns né augnalokum mínum blunds,

⁴jeg vil ikke unne mine øine søvn, mine øielokk slummer,

⁵fyrr en ég hefi fundið stað fyrir Drottin, bústað fyrir hinn volduga Jakobs Guð.``

⁵før jeg finner et sted for Herren, en bolig for Jakobs Veldige!

⁶Sjá, vér höfum heyrt um hann í Efrata, fundið hann á Jaarmörk.

⁶Se, vi hørte om den* i Efrata**, vi fant den i skogsbygden***. / {* d.e. paktens ark.} / {** 1MO 35, 19.} / {*** Kirjat-Jearim.}

⁷Látum oss ganga til bústaðar Guðs, falla fram á fótskör hans.

⁷Vi vil komme til hans bolig, vi vil tilbede for hans føtters skammel.

⁸Tak þig upp, Drottinn, og far á hvíldarstað þinn, þú og örk máttar þíns.

⁸Reis dig, Herre, og kom til ditt hvilested, du og din styrkes ark!

⁹Prestar þínir íklæðist réttlæti og dýrkendur þínir fagni.

⁹La dine prester klæ sig i rettferd og dine fromme rope med fryd!

¹⁰Sakir Davíðs þjóns þíns vísa þú þínum smurða eigi frá.

¹⁰For Davids, din tjeners skyld vise du ikke din salvedes åsyn tilbake!

¹¹Drottinn hefir svarið Davíð óbrigðulan eið, er hann eigi mun rjúfa: ,,Af ávexti kviðar þíns mun ég setja mann í hásæti þitt.

¹¹Herren har svoret David en sann ed, som han ikke vil gå fra: Av ditt livs frukt vil jeg sette konger på din trone;

¹²Ef synir þínir varðveita sáttmála minn og reglur mínar, þær er ég kenni þeim, þá skulu og þeirra synir um aldur sitja í hásæti þínu.``

¹²dersom dine barn holder min pakt og mine vidnesbyrd, som jeg vil lære dem, da skal også deres barn for all tid sitte på dine trone.

¹³Því að Drottinn hefir útvalið Síon, þráð hana sér til bústaðar:

¹³For Herren har utkåret Sion, han har attrådd det til sin bolig:

¹⁴,,Þetta er hvíldarstaður minn um aldur, hér vil ég búa, því að hann hefi ég þráð.

¹⁴Dette er mitt hvilested til evig tid; her vil jeg bo, fordi jeg har attrådd det.

¹⁵Vistir hans vil ég vissulega blessa, og fátæklinga hans vil ég seðja með brauði,

¹⁵Dets mat vil jeg velsigne, dets fattige vil jeg mette med brød,

¹⁶presta hans vil ég íklæða hjálpræði, hinir guðhræddu er þar búa skulu kveða fagnaðarópi.

¹⁶og dets prester vil jeg klæ med fryd.

¹⁷Þar vil ég láta Davíð horn vaxa, þar hefi ég búið lampa mínum smurða.Óvini hans vil ég íklæða skömm, en á honum skal kóróna hans ljóma.``

¹⁷Der vil jeg la et horn vokse op for David, gjøre i stand en lampe for min salvede.

¹⁸Óvini hans vil ég íklæða skömm, en á honum skal kóróna hans ljóma.``

¹⁸Hans fiender vil jeg klæ i skam, men på ham skal hans krone stråle.