¹Vertu ekki hróðugur af morgundeginum, því að þú veist ekki, hvað dagurinn ber í skauti sínu.

¹Nie chlub się ze dnia jutrzejszego; bo nie wiesz, coć przyniesie dzieó dzisiejszy.

²Lát aðra hrósa þér og ekki þinn eigin munn, óviðkomandi menn, en ekki þínar eigin varir.

²Niechaj cię kto inny chwali, a nie usta twoje; obcy, a nie wargi twoje.

³Steinar eru þungir, og sandurinn sígur í, en gremja afglapans er þyngri en hvort tveggja.

³Ciężkić jest kamieó, i piasek ważny; ale gniew głupiego cięższy, niż to oboje.

⁴Heiftin er grimm, og reiðin er svæsin, en hver fær staðist öfundina?

⁴Okrutnyć jest gniew, i nagła popędliwość; ale przed zazdrością któż się ostoi?

⁵Betri er opinber ofanígjöf en elska sem leynt er.

⁵Lepsza jest przymówka jawna, niżeli miłość skryta.

⁶Vel meint eru vinar sárin, en viðbjóðslegir kossar hatursmannsins.

⁶Lepsze są rany od przyjaciela, niż łagodne całowanie człowieka nienawidzącego.

⁷Saddur maður treður hunangsseim undir fótum, en hungruðum manni þykir allt beiskt sætt.

⁷Dusza nasycona i plastr miodu podepcze; ale głodnej duszy i gorzkość wszelaka słodka.

⁸Eins og fugl, sem floginn er burt úr hreiðri sínu, svo er maður, sem flúinn er burt af heimili sínu.

⁸Jako ptak odlatuje od gniazda swojego: tak człowiek odchodzi od miejsca swego.

⁹Ilmolía og reykelsi gleðja hjartað, en indælli er vinur en ilmandi viður.

⁹Jako maść i kadzenie uwesela serce: tak słodkość przyjaciela uwesela więcej, niż własna rada.

¹⁰Yfirgef eigi vin þinn né vin föður þíns og gakk eigi í hús bróður þíns á óheilladegi þínum. Betri er nábúi í nánd en bróðir í fjarlægð.

¹⁰Przyjaciela twego, i przyjaciela ojca twego nie opuszczaj, a do domu brata twego nie wchodź w dzieó utrapienia twego; bo lepszy sąsiad bliski, niż brat daleki.

¹¹Vertu vitur, sonur minn, og gleð hjarta mitt, svo að ég geti svarað þeim orði, sem smána mig.

¹¹Bądź mądrym, synu mój! a uweselaj serce moje, abym miał co odpowiedzieć temu, któryby mi urągał.

¹²Vitur maður sér ógæfuna og felur sig, en einfeldningarnir halda áfram og fá að kenna á því.

¹²Ostrożny, upatrując złe, ukrywa się; ale prostak wprost idąc, w szkodę popada.

¹³Tak þú skikkjuna af þeim manni, sem hefir gengið í ábyrgð fyrir ókunnugan, tak veð af þeim manni, sem hefir gengið í ábyrgð fyrir útlending.

¹³Weźmij szatę tego, któryć ręczył za obcego; a od tego, który ręczył za cudzoziemkę, weźmij zastaw jego.

¹⁴Hver sem blessar náunga sinn snemma morguns með hárri raustu, það skal metið við hann sem formæling.

¹⁴Temu, który przyjacielowi swemu wielkim głosem rano wstawając błogosławi, poczytane to będzie za przeklęstwo.

¹⁵Sífelldur þakleki í rigningatíð og þrasgjörn kona _ er hvað öðru líkt.

¹⁵Kapanie ustawiczne w dzieó gwałtownego deszczu, i żona swarliwa są sobie podobni;

¹⁶Sá er hana stöðvaði, gæti stöðvað vindinn og haldið olíu í hægri hendi sinni.

¹⁶Kto ją kryje, kryje wiatr, a wonią wyda; jako olejek wonny w prawej ręce jego.

¹⁷Járn brýnir járn, og maður brýnir mann.

¹⁷Żelazo żelazem bywa naostrzone; tak mąż zaostrza oblicze przyjaciela swego.

¹⁸Sá sem gætir fíkjutrés, mun eta ávöxt þess, og sá sem þjónar húsbónda sínum með virktum, mun heiður hljóta.

¹⁸Kto strzeże drzewa figowego, pożywa owocu jego; także kto strzeże pana swego, uczczony będzie.

¹⁹Eins og andlit horfir við andliti í vatni, svo er hjarta eins manns gagnvart öðrum.

¹⁹Jako się w wodzie twarz przeciwko twarzy ukazuje: tak serce człowiecze przeciw człowiekowi.

²⁰Dánarheimar og undirdjúpin eru óseðjandi, svo eru og augu mannsins óseðjandi.

²⁰Piekło i zatracenie nie mogą być nasycone; także i oczy ludzkie nasycić się nie mogą.

²¹Deiglan er fyrir silfrið og bræðsluofninn fyrir gullið, og maðurinn er dæmdur eftir orðstír hans.

²¹Tygiel srebra a piec złota doświadcza, a człowieka wieść sławy jego.

²²Þótt þú steyttir afglapann í mortéli með stauti innan um grjón, þá mundi fíflska hans ekki við hann skilja.

²²Choćbyś głupiego i w stępie między krupami stąporem stłukł, nie odejdzie od niego głupstwo jego.

²³Haf nákvæmar gætur á útliti sauða þinna og veit hjörðunum athygli þína.

²³Doglądaj pilnie dobytku twego, a miej pieczę o trzodach twoich.

²⁴Því að auður varir ekki eilíflega, né heldur kóróna frá kyni til kyns.

²⁴Boć nie na wieki trwa bogactwo, ani korona od narodu do narodu.

²⁵Sé heyið komið undan og grængresi komið í ljós, og hafi jurtir fjallanna verið hirtar,

²⁵Gdy wzrasta trawa, a ukazują się zioła, tedy z gór siano zbierają.

²⁶þá átt þú lömb þér til klæðnaðar og geithafra til þess að kaupa fyrir akurog nóga geitamjólk þér til fæðslu, til fæðslu heimili þínu, og til viðurlífis þernum þínum.

²⁶Owce będą na szaty twoje, a nagrodą polną kozły.

²⁷og nóga geitamjólk þér til fæðslu, til fæðslu heimili þínu, og til viðurlífis þernum þínum.

²⁷Nadto dostatek mleka koziego na pokarm twój, na pokarm domu twego, i na pożywienie dziewek twoich.