1Eins og snjór um sumar og eins og regn um uppskeru, eins illa á sæmd við heimskan mann.
1Jako śnieg w lecie, i jako deszcz we żniwa; tak głupiemu nie przystoi chwała.
2Eins og spörfugl flögrar, eins og svala flýgur, eins er um óverðskuldaða formæling _ hún verður eigi að áhrínsorðum.
2Jako się ptak tam i sam tuła, i jako jaskółka lata: tak przeklęstwo niezasłużone nie przyjdzie.
3Svipan hæfir hestinum og taumurinn asnanum _ en vöndurinn baki heimskingjanna.
3Bicz na konia, ogłów na osła, a kij potrzebny jest na grzbiet głupiego.
4Svara þú ekki heimskingjanum eftir fíflsku hans, svo að þú verðir ekki honum jafn.
4Nie odpowiadaj głupiemu według głupstwa jego, abyś mu i ty nie był podobny.
5Svara þú heimskingjanum eftir fíflsku hans, svo að hann haldi ekki, að hann sé vitur.
5Odpowiedz głupiemu według głupstwa jego, aby się sobie nie zdał być mądrym.
6Sá höggur af sér fæturna og fær að súpa á ranglæti, sem sendir orð með heimskingja.
6Jakoby nogi obciął, tak się bezprawia dopuszcza, kto się głupiemu poselstwa powierza.
7Eins og lærleggir hins lama hanga máttlausir, svo er spakmæli í munni heimskingjanna.
7Jako nierówne są golenie u chromego: tak jest powieść w ustach głupich.
8Sá sem sýnir heimskum manni sæmd, honum fer eins og þeim, er bindur stein í slöngvu.
8Jako kiedy kto przywiązuje kamieó drogi do procy: tak czyni ten, który uczciwość głupiemu wyrządza.
9Eins og þyrnir, sem stingst upp í höndina á drukknum manni, svo er spakmæli í munni heimskingjanna.
9Jako ciernie, gdy się dostaną w rękę pijanego: tak przypowieść jest w ustach głupich.
10Eins og skytta, sem hæfir allt, svo er sá sem leigir heimskingja, og sá er leigir vegfarendur.
10Wielki Pan stworzył wszystko, a daje zapłatę głupiemu, daje także zapłatę przestępcom.
11Eins og hundur, sem snýr aftur til spýju sinnar, svo er heimskingi, sem endurtekur fíflsku sína.
11Jako pies wraca się do zwrócenia swego: tak głupi powtarza głupstwo swoje.
12Sjáir þú mann, sem þykist vitur, þá er meiri von um heimskingja en hann.
12Ujrzyszli człowieka, co się sobie zda być mądrym, nadzieja o głupim lepsza jest, niżeli o nim.
13Letinginn segir: ,,Óargadýr er á veginum, ljón á götunum.``
13Leniwy mówi: lew na drodze, lew na ulicach.
14Hurðin snýst á hjörunum og letinginn í hvílu sinni.
14Jako się drzwi obracają na zawiasach swoich: tak leniwiec na łóżku swojem.
15Latur maður dýfir hendinni ofan í skálina, en honum verður þungt um að bera hana aftur upp að munninum.
15Leniwiec rękę kryje do zanadrzy swych, a ciężko mu jej podnosić do ust swoich.
16Latur maður þykist vitrari en sjö, sem svara hyggilega.
16Leniwiec zda się sobie być mędrszym, niżeli siedm odpowiadających z rozsądkiem.
17Sá, sem kemst í æsing út af deilu, sem honum kemur ekki við, hann er eins og sá, sem tekur um eyrun á hundi, er hleypur fram hjá.
17Jakoby też psa za uszy łapał, kto się mimo idąc w cudzą zwadę wdaje.
18Eins og óður maður, sem kastar tundurörvum, banvænum skeytum,
18Jako szalony wypuszcza iskry i strzały śmiertelne:
19eins er sá maður, er svikið hefir náunga sinn og segir síðan: ,,Ég er bara að gjöra að gamni mínu.``
19Tak jest każdy, który podchodzi przyjaciela swego, a mówi: Azam ja nie żartował?
20Þegar eldsneytið þrýtur, slokknar eldurinn, og þegar enginn er rógberinn, stöðvast deilurnar.
20Gdy niestaje drew, gaśnie ogieó; tak gdy nie będzie klatecznika, ucichnie zwada.
21Eins og kol þarf til glóða og við til elds, svo þarf þrætugjarnan mann til að kveikja deilur.
21Jako węgiel martwy służy do rozniecenia, i drwa do ognia; tak człowiek swarliwy do rozniecenia zwady.
22Orð rógberans eru eins og sælgæti, og þau læsa sig inn í innstu fylgsni hjartans.
22Słowa obmówcy są jako słowa zranionych; a wszakże przenikają do wnętrzności żywota.
23Eldheitir kossar og illt hjarta, það er sem sorasilfur utan af leirbroti.
23Wargi nieprzyjacielskie i serce złe są jako srebrna piana, którą polewają naczynie gliniane.
24Með vörum sínum gjörir hatursmaðurinn sér upp vinalæti, en í hjarta sínu hyggur hann á svik.
24Ten, co kogo nienawidzi, za inszego się udaje wargami swemi; ale w sercu swojem myśli o zdradzie.
25Þegar hann mælir fagurt, þá trú þú honum ekki, því að sjö andstyggðir eru í hjarta hans.
25Gdyć się ochotnym mową swą ukazuje, nie wierz mu: bo siedmioraka obrzydliwość jest w sercu jego.
26Þótt hatrið hylji sig hræsni, þá verður þó illska þess opinber á dómþinginu.
26Nienawiść zdradliwie bywa pokryta; ale odkryta bywa złość jej w zgromadzeniu.
27Sá sem grefur gröf, fellur í hana, og steinninn fellur aftur í fang þeim, er veltir honum.Lygin tunga hatar þá, er hún hefir sundur marið, og smjaðrandi munnur veldur glötun.
27Kto drugiemu dół kopie, wpada weó; a kto kamieó toczy, na niego się obraca.
28Lygin tunga hatar þá, er hún hefir sundur marið, og smjaðrandi munnur veldur glötun.
28Człowiek języka kłamliwego ma utrapienie w nienawiści, a usta łagodne przywodzą do upadku.