¹Sá sem oftlega hefir ávítaður verið, en þverskallast þó, mun skyndilega knosaður verða, og engin lækning fást.

¹Człowiek, który na częste karanie zatwardza kark swój, nagle zniszczeje, i nie wskóra.

²Þegar réttlátum fjölgar, gleðst þjóðin, en þegar óguðlegir drottna, andvarpar þjóðin.

²Gdy się rozmnażają sprawiedliwi, weseli się lud; ale gdy panuje bezbożnik, wzdycha lud.

³Sá sem elskar visku, gleður föður sinn, en sá sem leggur lag sitt við skækjur, glatar eigum sínum.

³Mąż, który miłuje mądrość, uwesela ojca swego; ale kto chowa nierządnicę, traci majętność.

⁴Konungurinn eflir landið með rétti, en sá sem þiggur mútur, eyðir það.

⁴Król sądem ziemię utwierdza; ale mąż, który dary bierze, podwraca ją.

⁵Sá maður, sem smjaðrar fyrir náunga sínum, hann leggur net fyrir fætur hans.

⁵Człowiek, który pochlebia przyjacielowi swemu, rozciąga sieć przed nogami jego.

⁶Í misgjörð vonds manns er fólgin snara, en réttlátur maður fagnar og gleðst.

⁶Występek złego jest mu sidłem; ale sprawiedliwy śpiewa i weseli się.

⁷Réttlátur maður kynnir sér málefni hinna lítilmótlegu, en óguðlegur maður hirðir ekkert um að kynna sér það.

⁷Sprawiedliwy wyrozumiewa sprawę nędznych; ale niezbożnik nie ma na to rozumu i umiejętności.

⁸Spottarar æsa upp borgina, en vitrir menn lægja reiðina.

⁸Mężowie naśmiewcy zawodzą miasto; ale mądrzy odwracają gniew.

⁹Þegar vitur maður á í þrætumáli við afglapa, þá reiðist hann og hlær, en hvíld fæst engin.

⁹Mąż mądry, wiedzieli spór z mężem głupim, choćby się gniewał, choćby się też śmiał, nie będzie miał pokoju.

¹⁰Blóðvargarnir hata hinn ráðvanda, en réttvísir menn láta sér annt um líf hans.

¹⁰Mężowie krwawi nienawidzą uprzejmego; ale uprzejmi staranie wiodą o duszę jego.

¹¹Heimskinginn úthellir allri reiði sinni, en vitur maður sefar hana að lokum.

¹¹Wszystkiego ducha swego wywiera głupi, ale mądry na dalszy czas go zawściąga.

¹²Þegar drottnarinn hlýðir á lygaorð, verða allir þjónar hans bófar.

¹²Pana, który rad słucha słów kłamliwych, wszyscy słudzy jego są niepobożni.

¹³Fátæklingurinn og kúgarinn mætast, Drottinn ljær ljós augum beggja.

¹³Ubogi i zdzierca spotkali się; a wszakże obydwóch oczy Pan oświeca.

¹⁴Sá konungur, sem dæmir hina lítilmótlegu með réttvísi, hásæti hans mun stöðugt standa að eilífu.

¹⁴Króla, który sądzi uciśnionych według prawdy, stolica jego na wieki utwierdzona będzie.

¹⁵Vöndur og umvöndun veita speki, en agalaus sveinn gjörir móður sinni skömm.

¹⁵Rózga i karność mądrość daje; ale dziecię swawolne zawstydza matkę swoję.

¹⁶Þegar óguðlegum fjölgar, fjölgar og misgjörðum, en réttlátir munu horfa á fall þeirra.

¹⁶Gdy się rozmnażają niezbożni, rozmnaża się i przestępstwo; ale sprawiedliwi upadek ich oglądają.

¹⁷Aga þú son þinn, þá mun hann láta þig hafa ró og veita unað sálu þinni.

¹⁷Karz syna twego, a sprawić odpocznienie, i sposobi rozkosz duszy twojej.

¹⁸Þar sem engar vitranir eru, kemst fólkið á glapstigu, en sá sem varðveitir lögmálið, er sæll.

¹⁸Gdy proroctwo ustaje, lud bywa rozproszony; ale kto strzeże zakonu, błogosławiony jest.

¹⁹Þræll verður eigi agaður með orðum, því að hann skilur þau að vísu, en fer ekki eftir þeim.

¹⁹Sługa nie bywa słowami naprawiony; bo choć rozumie, jednak nie odpowiada.

²⁰Sjáir þú mann, sem er fljótfær í orðum, þá er meiri von um heimskingja en hann.

²⁰Ujrzysz człowieka skwapliwego w sprawach swoich; ale lepsza jest nadzieja o głupim, niż o nim.

²¹Dekri maður við þræl sinn frá barnæsku, vill hann að lokum verða ungherra.

²¹Kto w rozkoszy chowa z dziecióstwa sługę swego, na ostatek będzie chciał być za syna.

²²Reiðigjarn maður vekur deilur, og bráðlyndur maður drýgir marga synd.

²²Człowiek gniewliwy wszczyna zwadę, a pierzchliwy wiele grzeszy.

²³Hroki mannsins lægir hann, en hinn lítilláti mun virðing hljóta.

²³Pycha człowiecza poniża go; ale pokorny w duchu sławy dostępuje.

²⁴Þjófsnauturinn hatar líf sitt, hann hlýðir á bölvunina, en segir þó ekki frá.

²⁴Kto spółkuje ze złodziejem, ma w nienawiści duszę swoję; także też kto przeklęstwa słyszy, a nie objawia go.

²⁵Ótti við menn leiðir í snöru, en þeim er borgið, sem treystir Drottni.

²⁵Strach człowieczy stawia sobie sidło; ale kto ma nadzieję w Panu, wywyższony będzie.

²⁶Margir leita hylli drottnarans, en réttur mannsins kemur frá Drottni.Andstyggð réttlátra er sá, sem ranglæti fremur, og andstyggð óguðlegra sá, sem ráðvandlega breytir.

²⁶Wiele tych, co szukają twarzy panów; aleć od Pana jest sąd każdego.

²⁷Andstyggð réttlátra er sá, sem ranglæti fremur, og andstyggð óguðlegra sá, sem ráðvandlega breytir.

²⁷Sprawiedliwym jest mąż niezbożny obrzydliwością; a zasię kto w uprzejmości chodzi, jest niezbożnym obrzydliwością.