¹Orð Lemúels konungs í Massa, er móðir hans kenndi honum.

¹Te są słowa Lemuela króla, i zebranie mów, któremi go ćwiczyła matka jego.

²Hvað á ég að segja þér, sonur minn? og hvað, sonur kviðar míns? og hvað, sonur áheita minna?

²Cóż rzekę, synu mój? cóż rzekę, synu żywota mego? i cóż rzekę, synu ślubów moich?

³Gef ekki konum kraft þinn, né ástarhót þín þeim er spilla konungum.

³Nie dawaj niewiastom siły twojej, ani dróg twoich tym, którzy do zginienia królów przywodzą.

⁴Ekki sæmir konungum, Lemúel, ekki sæmir konungum að drekka vín, né höfðingjum áfengur drykkur.

⁴Nie królom, o Lemuelu! nie królom należy pić wino, a nie panom bawić się napojem mocnym;

⁵Þeir kynnu að drekka og gleyma lögunum og rangfæra málefni allra aumra manna.

⁵By snać pijąc nie zapomniał na ustawy, a nie odmienił spraw wszystkich ludzi uciśnionych.

⁶Gefið áfengan drykk þeim, sem kominn er í örþrot, og vín þeim, sem sorgbitnir eru.

⁶Dajcie napój mocny ginącemu, a wino tym, którzy są ducha sfrasowanego.

⁷Drekki hann og gleymi fátækt sinni og minnist ekki framar mæðu sinnar.

⁷Niech się napije, a zapomni ubóstwa swego, a na utrapienie swoje niech więcej nie wspomni.

⁸Ljúk þú upp munni þínum fyrir hinn mállausa, fyrir málefni allra þeirra manna, sem eru að örmagnast.

⁸Otwórz usta swe za niemym w sprawie wszystkich osądzonych na śmierć.

⁹Ljúk þú upp munni þínum, dæm með réttvísi og rétt þú hlut hinna voluðu og snauðu.

⁹Otwórz usta swe, sądź sprawiedliwie, a podejmij się sprawy ubogiego i nędznego.

¹⁰Væna konu, hver hlýtur hana? hún er miklu meira virði en perlur.

¹⁰Któż znajdzie niewiastę stateczną, gdyż nad perły daleko większa jest cena jej?

¹¹Hjarta manns hennar treystir henni, og ekki vantar að honum fénist.

¹¹Serce męża jej ufa jej, a na korzyściach schodzić mu nie będzie.

¹²Hún gjörir honum gott og ekkert illt alla ævidaga sína.

¹²Dobrze mu czyni, a nie źle, po wszystkie dni żywota swego.

¹³Hún sér um ull og hör og vinnur fúslega með höndum sínum.

¹³Szuka wełny i lnu, a pracuje ochotnie rękami swemi.

¹⁴Hún er eins og kaupförin, sækir björgina langt að.

¹⁴Podobna jest okrętom kupieckim; z daleka przywodzi żywność swoję.

¹⁵Hún fer á fætur fyrir dag, skammtar heimilisfólki sínu og segir þernum sínum fyrir verkum.

¹⁵I wstaje bardzo rano, a daje pokarm czeladzi swej, a obrok słuszny dziewkom swym.

¹⁶Hún hefir augastað á akri og kaupir hann, af ávexti handa sinna plantar hún víngarð.

¹⁶Obmyśla rolę, i ujmuje ją; z zarobku rąk swoich szczepi winnice.

¹⁷Hún gyrðir lendar sínar krafti og tekur sterklega til armleggjunum.

¹⁷Przepasuje mocą biodra swe, a posila ramiona swoje.

¹⁸Hún finnur, að atvinna hennar er arðsöm, á lampa hennar slokknar eigi um nætur.

¹⁸Doświadcza, że jest dobra skrzętność jej, a nie gaśnie w nocy pochodnia jej.

¹⁹Hún réttir út hendurnar eftir rokknum, og fingur hennar grípa snælduna.

¹⁹Ręce swoje obraca do kądzieli, a palcami swemi trzyma wrzeciono.

²⁰Hún breiðir út lófann móti hinum bágstadda og réttir út hendurnar móti hinum snauða.

²⁰Rękę swą otwiera ubogiemu, a ręce swoje wyciąga ku nędznemu.

²¹Hún er ekki hrædd um heimilisfólk sitt, þótt snjói, því að allt heimilisfólk hennar er klætt skarlati.

²¹Nie boi się o czeladź swoję czasu śniegu; albowiem wszystka czeladź jej obłoczy się w szatę dwoistą.

²²Hún býr sér til ábreiður, klæðnaður hennar er úr baðmull og purpura.

²²Kobierce sobie robi; płótno subtelne i szarłat jest odzieniem jej.

²³Maður hennar er mikils metinn í borgarhliðunum, þá er hann situr með öldungum landsins.

²³Znaczny jest w bramach mąż jej, gdy siedzi między starszymi ziemi.

²⁴Hún býr til skyrtur og selur þær, og kaupmanninum fær hún belti.

²⁴Płótno robi, i sprzedaje, także pasy sprzedaje kupcowi.

²⁵Kraftur og tign er klæðnaður hennar, og hún hlær að komandi degi.

²⁵Moc i przystojność jest odzieniem jej; nie frasuje się o czasy przyszłe.

²⁶Hún opnar munninn með speki, og ástúðleg fræðsla er á tungu hennar.

²⁶Mądrze otwiera usta swe, a nauka miłosierdzia jest na języku jej.

²⁷Hún vakir yfir því, sem fram fer á heimili hennar, og etur ekki letinnar brauð.

²⁷Dogląda rządu w domu swym, a chleba próżnując nie je.

²⁸Synir hennar ganga fram og segja hana sæla, maður hennar gengur fram og hrósar henni:

²⁸Powstawszy synowie jej błogosławią jej; także i mąż jej chwali ją,

²⁹,,Margar konur hafa sýnt dugnað, en þú tekur þeim öllum fram!``Yndisþokkinn er svikull og fríðleikinn hverfull, en sú kona, sem óttast Drottin, á hrós skilið.

²⁹Mówiąc: Wiele niewiast grzecznie sobie poczynały; ale je ty przechodzisz wszystkie.

³⁰Yndisþokkinn er svikull og fríðleikinn hverfull, en sú kona, sem óttast Drottin, á hrós skilið.

³⁰Omylna jest wdzięczność, i marna piękność; ale niewiasta, która się Pana boi, ta pochwały godna.

³¹Dajcie jej z owocu ręku jej, a niechaj ją chwalą w bramach uczynki jej.