¹Lofa þú Drottin, sála mín! Drottinn, Guð minn, þú ert harla mikill. Þú ert klæddur hátign og vegsemd.

¹Błogosław, duszo moja! Panu. Panie, Boże mój! wielceś jest wielmożnym; chwałę i ozdobę przyoblokłeś.

²Þú hylur þig ljósi eins og skikkju, þenur himininn út eins og tjalddúk.

²Przyodziałeś się światłością jako szatą; rozciągnąłeś niebiosa jako oponę.

³Þú hvelfir hásal þinn í vötnunum, gjörir ský að vagni þínum, og ferð um á vængjum vindarins.

³Któryś zasklepił na wodach pałace swoje; który używasz obłoków miasto wozów; który chodzisz na skrzydłach wiatrowych;

⁴Þú gjörir vindana að sendiboðum þínum, bálandi eld að þjónum þínum.

⁴Który czynisz duchy posłami swymi; ty czynisz sługi swe ogniem pałającym.

⁵Þú grundvallar jörðina á undirstöðum hennar, svo að hún haggast eigi um aldur og ævi.

⁵Ugruntowałeś ziemię na słupach jej, tak, że się nie poruszy na wieki wieczne.

⁶Hafflóðið huldi hana sem klæði, vötnin náðu upp yfir fjöllin,

⁶Przepaścią jako szatą przyodziałeś ją był, tak, że wody stały nad górami.

⁷en fyrir þinni ógnun flýðu þau, fyrir þrumurödd þinni hörfuðu þau undan með skelfingu.

⁷Na zgromienie twojerozbiegły się, a na głos pogromu twego prędko zuciekały.

⁸Þau gengu yfir fjöllin, steyptust niður í dalina, þangað sem þú hafðir búið þeim stað.

⁸Wstąpiły góry, zniżyły się doliny na miejsce, któreś im założył.

⁹Þú settir takmörk, sem þau mega ekki fara yfir, þau skulu ekki hylja jörðina framar.

⁹Zamierzyłeś im kres, aby go nie przestępowały, ani się wracały na okrycie ziemi.

¹⁰Þú sendir lindir í dalina, þær renna milli fjallanna,

¹⁰Który wypuszczasz źródła po dolinach, aby płynęły między górami,

¹¹þær svala öllum dýrum merkurinnar, villiasnarnir slökkva þorsta sinn.

¹¹A napój dawały wszystkiemu zwierzowi polnemu; a z nich gaszą leśne osły pragnienie swoje.

¹²Yfir þeim byggja fuglar himins, láta kvak sitt heyrast milli greinanna.

¹²Przy nich mieszka ptastwo niebieskie, a z pośród gałązek głos wydaje.

¹³Þú vökvar fjöllin frá hásal þínum, jörðin mettast af ávexti verka þinna.

¹³Który pokrapiasz góry z pałaców swoich, aby się z owoców spraw twoich nasycała ziemia.

¹⁴Þú lætur gras spretta handa fénaðinum og jurtir, sem maðurinn ræktar, til þess að framleiða brauð af jörðinni

¹⁴Za twoją sprawą rośnie trawa dla bydła, a zioła na pożytek człowieczy; ty wywodzisz chleb z ziemi:

¹⁵og vín, sem gleður hjarta mannsins, olíu, sem gjörir andlitið gljáandi, og brauð, sem hressir hjarta mannsins.

¹⁵I wino, które uwesela serce człowiecze, od którego się lśni twarz jako od oleju; i chleb, który zatrzymuje żywot ludzki.

¹⁶Tré Drottins mettast, sedrustrén á Líbanon, er hann hefir gróðursett

¹⁶Nasycone bywają i drzewa Paóskie, i cedry Libanu, których nasadził;

¹⁷þar sem fuglarnir byggja hreiður, storkarnir, er hafa kýprestrén að húsi.

¹⁷Na których ptaki gniazda swe mają, i bocian na jedlinach ma dom swój.

¹⁸Hin háu fjöll eru handa steingeitunum, klettarnir eru hæli fyrir stökkhérana.

¹⁸Góry wysokie dzikim kozom, a skały są ucieczką królikom.

¹⁹Þú gjörðir tunglið til þess að ákvarða tíðirnar, sólin veit, hvar hún á að ganga til viðar.

¹⁹Uczynił miesiąc dla pewnych czasów, a słoóce zna zachód swój.

²⁰Þegar þú gjörir myrkur, verður nótt, og þá fara öll skógardýrin á kreik.

²⁰Przywodzisz ciemność, i bywa noc, w którą wychodzą wszystkie zwierzęta leśne.

²¹Ljónin öskra eftir bráð og heimta æti sitt af Guði.

²¹Lwięta ryczą do łupu, i szukają od Boga pokarmu swego.

²²Þegar sól rennur upp, draga þau sig í hlé og leggjast fyrir í fylgsnum sínum,

²²Lecz gdy słoóce wznijdzie, zaś się zgromadzają, i w jamach swoich kładą się.

²³en þá fer maðurinn út til starfa sinna, til vinnu sinnar fram á kveld.

²³Tedy wychodzi człowiek do roboty swojej, i do pracy swojej aż do wieczora.

²⁴Hversu mörg eru verk þín, Drottinn, þú gjörðir þau öll með speki, jörðin er full af því, er þú hefir skapað.

²⁴O jakoż wielkie są sprawy twoje, Panie! te wszystkie mądrześ uczynił, a napełniona jest ziemia bogactwem twojem.

²⁵Þar er hafið, mikið og vítt á alla vegu, þar er óteljandi grúi, smá dýr og stór.

²⁵W morzu zaś wielkiem i bardzo szerokiem, tam są płazy, którym nie masz liczby, i zwierzęta małe i wielkie.

²⁶Þar fara skipin um og Levjatan, er þú hefir skapað til þess að leika sér þar.

²⁶Po niem okręty przechodzą, i wieloryb, któregoś ty stworzył, aby w niem igrał.

²⁷Öll vona þau á þig, að þú gefir þeim fæðu þeirra á réttum tíma.

²⁷Wszystko to na cię oczekuje, abyś im dał pokarm czasu swego.

²⁸Þú gefur þeim, og þau tína, þú lýkur upp hendi þinni, og þau mettast gæðum.

²⁸Gdy im dajesz, zbierają; gdy otwierasz rękę twoję, nasycone bywają dobremi rzeczami.

²⁹Þú byrgir auglit þitt, þá skelfast þau, þú tekur aftur anda þeirra, þá andast þau og hverfa aftur til moldarinnar.

²⁹Lecz gdy ukrywasz oblicze twoje, trwożą sobą; gdy odbierasz ducha ich, giną, i w proch się swój obracają.

³⁰Þú sendir út anda þinn, þá verða þau til, og þú endurnýjar ásjónu jarðar.

³⁰Gdy wysyłasz ducha twego, stworzone bywają, i odnawiasz oblicze ziemi.

³¹Dýrð Drottins vari að eilífu, Drottinn gleðjist yfir verkum sínum,

³¹Niechajże będzie chwała Paóska na wieki; niech się rozweseli Pan w sprawach swoich.

³²hann sem lítur til jarðar, svo að hún nötrar, sem snertir við fjöllunum, svo að úr þeim rýkur.

³²On gdy wejrzy na ziemię, zadrży; dotknie się gór, a zakurzą się.

³³Ég vil ljóða um Drottin meðan lifi, lofsyngja Guði mínum meðan ég er til.

³³Będę śpiewał Panu za żywota mego; będę śpiewał Bogu memu, póki mię staje.

³⁴Ó að mál mitt mætti falla honum í geð! Ég gleðst yfir Drottni.Ó að syndarar mættu hverfa af jörðunni og óguðlegir eigi vera til framar. Vegsama þú Drottin, sála mín. Halelúja.

³⁴O nim będzie wdzięczna mowa moja, a ja się rozweselę w Panu.

³⁵Ó að syndarar mættu hverfa af jörðunni og óguðlegir eigi vera til framar. Vegsama þú Drottin, sála mín. Halelúja.

³⁵Oby byli wytraceni grzesznicy z ziemi, a niezbożnych aby już nie było! Błogosław, duszo moja! Panu. Halleluja.