¹Til söngstjórans. Davíðssálmur. Þú Guð lofsöngs míns, ver eigi hljóður,

¹Przedniejszemu śpiewakowi psalm Dawidowy. O Boże chwały mojej! nie milcz;

²því að óguðlegan og svikulan munn opna þeir í gegn mér, tala við mig með ljúgandi tungu.

²Bo się usta niepobożnego, i usta kłamliwe przeciwko mnie otworzyły; mówili przeciwko mnie językiem kłamliwym,

³Með hatursorðum umkringja þeir mig og áreita mig að ástæðulausu.

³A słowy jadowitemi ogarnęli mię, walcząc przeciwko mnie bez wszekiej przyczyny.

⁴Þeir launa mér elsku mína með ofsókn, en ég gjöri ekki annað en biðja.

⁴Przeciwili mi się za miłość moję, chociażem się za nich modlił.

⁵Þeir launa mér gott með illu og elsku mína með hatri.

⁵Oddawają mi złem za dobre; a nienawiścią za miłość moję.

⁶Set óguðlegan yfir mótstöðumann minn, og ákærandinn standi honum til hægri handar.

⁶Postawże nad nim bezbożnika, a przeciwnik niech stoi po prawej ręce jego.

⁷Hann gangi sekur frá dómi og bæn hans verði til syndar.

⁷Gdy przed sądem stanie, niech wynijdzie potępionym, a modlitwa jego niech się w grzech obróci.

⁸Dagar hans verði fáir, og annar hljóti embætti hans.

⁸Niech będą dni jego krótkie, a przełożeóstwo jego niech inny weźmie.

⁹Börn hans verði föðurlaus og kona hans ekkja.

⁹Niech dzieci jego będą sierotami, a żona jego wdową.

¹⁰Börn hans fari á flæking og vergang, þau verði rekin burt úr rústum sínum.

¹⁰Niech będą biegunami i tułaczami synowie jego, niech żebrzą, a niech żebrzą wychodząc z pustek swoich.

¹¹Okrarinn leggi snöru fyrir allar eigur hans, og útlendir fjandmenn ræni afla hans.

¹¹Niech lichwiarz załapi wszystko, co jest jego, a niech obcy rozchwycą pracę jego.

¹²Enginn sýni honum líkn, og enginn aumkist yfir föðurlausu börnin hans.

¹²Niech nie będzie ktoby mu miłosierdzie pokazał, niech nie będzie, ktoby się zmiłował nad sierotami jego.

¹³Niðjar hans verði afmáðir, nafn hans útskafið í fyrsta ættlið.

¹³Potomkowie jego niech z korzenia wycięci będą; w drugiem pokoleniu niech będzie wygładzone imię ich.

¹⁴Misgjörðar feðra hans verði minnst af Drottni og synd móður hans eigi afmáð,

¹⁴Niech przyjdzie na pamięć nieprawość przodków jego przed Panem, a grzech matki jego niechaj nie będzie zgładzony.

¹⁵séu þær ætíð fyrir sjónum Drottins og hann afmái minningu þeirra af jörðunni

¹⁵Niech będą przed Panem ustawicznie, ażby wygładził z ziemi pamiątkę ich,

¹⁶sakir þess, að hann mundi eigi eftir að sýna elsku, heldur ofsótti hinn hrjáða og snauða og hinn ráðþrota til þess að drepa hann.

¹⁶Przeto, że nie pamiętał, aby czynił miłosierdzie, ale prześladował człowieka nędznego i ubogiego, a tego, który był serca utrapionego, chciał zamordować.

¹⁷Hann elskaði bölvunina, hún bitni þá á honum, hann smáði blessunina, hún sé þá fjarri honum.

¹⁷Ponieważ umiłował przeklęstwo, niechże przyjdzie na niego; niechciał błogosławieóstwa niechże będzie oddalone od niego.

¹⁸Hann íklæddist bölvuninni sem kufli, hún læsti sig þá inn í innyfli hans sem vatn og í bein hans sem olía,

¹⁸A tak niech będzie obleczony w przeklęstwo, jako w szatę swoję; a niech wnijdzie jako woda we wnętrzności jego, a jako olej w kości jego.

¹⁹hún verði honum sem klæði, er hann sveipar um sig, og sem belti, er hann sífellt gyrðist.

¹⁹Niech mu to będzie jako płaszcz do przodziania, a jako pas dla ustawicznego opasywania.

²⁰Þetta séu laun andstæðinga minna frá Drottni og þeirra, er tala illt í gegn mér.

²⁰Takowa zapłata niech będzie przeciwnikom moim od Pana, i tym, którzy źle mówią przeciwko duszy mojej.

²¹En þú, Drottinn Guð, breyt við mig eftir gæsku miskunnar þinnar, frelsa mig sakir nafns þíns,

²¹Ale ty, Panie! o Panie! użyj nademną litości dla imienia twego; a iż dobre jest miłosierdzie twoje, wyrwijże mię.

²²því að ég er hrjáður og snauður, hjartað berst ákaft í brjósti mér.

²²Bomci ja jest ubogi i nędzny, a serce moje zranione jest w wnętrznościach moich.

²³Ég hverf sem hallur skuggi, ég er hristur út eins og jarðvargar.

²³Jako cieó, który ustępuje, uchodzić muszę; zganiają mię jako szaraóczę.

²⁴Kné mín skjögra af föstu, og hold mitt tærist af viðsmjörsskorti.

²⁴Kolana moje upadają od postu, a ciało moje wychudło z tłustości.

²⁵Ég er orðinn þeim að spotti, þegar þeir sjá mig, hrista þeir höfuðið.

²⁵Nadto stałem się im pośmiewiskiem; gdy mię widzą, kiwają głowami swemi.

²⁶Veit mér lið, Drottinn, Guð minn, hjálpa mér eftir miskunn þinni,

²⁶Wspomóżże mię, o Panie, Boże mój! zachowaj mię według miłosierdzia swego,

²⁷að þeir megi komast að raun um, að það var þín hönd, að það varst þú, Drottinn, sem gjörðir það.

²⁷Tak, aby poznać mogli, iż to ręka twoja, a żeś ty, Panie! to uczynił.

²⁸Bölvi þeir, þú munt blessa, verði þeir til skammar, er rísa gegn mér, en þjónn þinn gleðjist.

²⁸Niechże oni przeklinają, ty błogosław; którzy powstali, niech będą zawstydzeni, aby się weselił sługa twój.

²⁹Andstæðingar mínir íklæðist svívirðing, sveipi um sig skömminni eins og skikkju.

²⁹Niech będą przeciwnicy moi w haóbę obleczeni, a niech się przyodzieją, jako płaszczem, zelżywością swoją.

³⁰Ég vil lofa Drottin mikillega með munni mínum, meðal fjölmennis vil ég vegsama hann,því að hann stendur hinum snauða til hægri handar til þess að hjálpa honum gegn þeim er sakfella hann.

³⁰Będę Pana wielce wysławiał usty swemi, a w pośród wielu chwalić go będę.

³¹því að hann stendur hinum snauða til hægri handar til þess að hjálpa honum gegn þeim er sakfella hann.

³¹Przeto, że stoi po prawej stronie nędznemu, aby go wybawił od tych, którzy osądzają duszę jego.