¹Til söngstjórans. Með strengjaleik. Davíðs-maskíl.

¹(Przedniejszemu śpiewakowi na Neginot pieśó Dawidowa nauczająca.)

²Hlýð, ó Guð, á bæn mína, fel þig eigi fyrir grátbeiðni minni.

²W uszy swe przyjmij, o Boże! modlitwę moję, a nie kryj się przed prośbą moją:

³Veit mér athygli og svara mér. Ég kveina í harmi mínum og styn

³Posłuchaj mię z pilnością, a wysłuchaj mię; boć się uskarżam w modlitwie swej, i trwożę sobą:

⁴sakir háreysti óvinarins, sakir hróps hins óguðlega, því að þeir steypa yfir mig ógæfu og ofsækja mig grimmilega.

⁴Dla głosu nieprzyjaciela, i dla uciśnienia od bezbożnika; albowiem mię zarzucają kłamstwem, a w popędliwości swej sprzeciwiają mi się.

⁵Hjartað berst ákaft í brjósti mér, ógnir dauðans falla yfir mig,

⁵Serce moje boleje we mnie, a strachy śmierci przypadły na mię.

⁶ótti og skelfing er yfir mig komin, og hryllingur fer um mig allan,

⁶Bojaźó ze drżeniem przyszła na mię, a okryła mię trwoga.

⁷svo að ég segi: ,,Ó að ég hefði vængi eins og dúfan, þá skyldi ég fljúga burt og finna hvíldarstað,

⁷I rzekłem: Obym miał skrzydła jako gołębica, zaleciałbym, a odpocząłbym.

⁸já, ég skyldi svífa langt burt, ég skyldi gista í eyðimörkinni. [Sela]

⁸Otobym daleko zaleciał, a mieszkałbym na puszczy. Sela.

⁹Ég skyldi flýta mér að leita mér hælis fyrir þjótandi vindum og veðri.``

⁹Pospieszyłbym, abym uszedł przed wiatrem gwałtownym, i przed wichrem.

¹⁰Rugla, Drottinn, sundra tungum þeirra, því að ég sé kúgun og deilur í borginni.

¹⁰Zatrać ich, Panie! rozdziel język ich; bom widział bezprawie i rozruch w mieście.

¹¹Dag og nótt ganga þær um á múrum hennar, en ógæfa og armæða eru þar inni fyrir.

¹¹We dnie i w nocy otaczają ich po murach jego, a złość i przewrotność jest w pośrodku jego.

¹²Glötun er inni í henni, ofbeldi og svik víkja eigi burt frá torgi hennar.

¹²Ciężkości są w pośrodku jego, a nie ustępuje z ulic jego chytrość i zdrada.

¹³Því að það er eigi óvinur sem hæðir mig _ það gæti ég þolað, og eigi hatursmaður minn er hreykir sér yfir mig _ fyrir honum gæti ég farið í felur,

¹³Albowiem nie nieprzyjaciel jaki zelżył mię, inaczej zniósłbym to był; ani ten, który mię miał w nienawiści, powstał przeciwko mnie; bobym się wżdy był skrył przed nim;

¹⁴heldur þú, jafningi minn, vinur minn og kunningi,

¹⁴Ale ty, człowiecze mnie równy, wodzu mój, i znajomy mój.

¹⁵við sem vorum ástúðarvinir, sem gengum í eindrægni saman í Guðs hús.

¹⁵Którzyśmy się z sobą mile w tajności naradzali, i do domu Bożego społecznie chadzali.

¹⁶Dauðinn komi yfir þá; stígi þeir lifandi niður til Heljar, því að illska er í bústöðum þeirra, í hjörtum þeirra.

¹⁶Oby ich śmierć z prędka załapiła, tak aby żywo zstąpili do piekła! albowiem złość jest w mieszkaniu ich, i w pośrodku ich.

¹⁷En ég hrópa til Guðs, og Drottinn mun hjálpa mér.

¹⁷Ale ja do Boga zawołam, a Pan mię wybawi.

¹⁸Kvöld og morgna og um miðjan dag harma ég og styn, og hann heyrir raust mína.

¹⁸W wieczór i rano, i w południe modlić się, i z trzaskiem wołać będę, aż wysłucha głos mój.

¹⁹Hann endurleysir sál mína og gefur mér frið, svo að þeir geta eigi nálgast mig, því að mótstöðumenn mínir eru margir.

¹⁹Odkupi duszę moję, abym był w pokoju od wojny przeciwko mnie; bo ich wiele było przy mnie.

²⁰Guð mun heyra, og hann er ríkir frá eilífð mun lægja þá. [Sela] Þeir breytast ekki og óttast eigi Guð.

²⁰Wysłucha Bóg i utrapi ich, (jako ten, który siedzi od wieku.Sela.) przeto, że nie masz w nich poprawy, ani się Boga boją.

²¹Vinur minn lagði hendur á þann er lifði í sátt við hann, hann rauf sáttmál sitt.

²¹Wyciągnął ręce swoje na tych, którzy z nim mieli pokój, wzruszył przymierze swoje.

²²Hálli en smjör er tunga hans, en ófriður er í hjarta hans, mýkri en olía eru orð hans, og þó brugðin sverð.Varpa áhyggjum þínum á Drottin, hann mun bera umhyggju fyrir þér, hann mun eigi að eilífu láta réttlátan mann verða valtan á fótum. [ (Psalms 55:24) Og þú, ó Guð, munt steypa þeim niður í grafardjúpið. Morðingjar og svikarar munu eigi ná hálfum aldri, en ég treysti þér. ]

²²Gładsze niż masło były słowa ust jego, ale walka w sercu jego: a mię kciejsze słowa jego niż olej, wszakże były jako miecze dobyte:

²³Varpa áhyggjum þínum á Drottin, hann mun bera umhyggju fyrir þér, hann mun eigi að eilífu láta réttlátan mann verða valtan á fótum. [ (Psalms 55:24) Og þú, ó Guð, munt steypa þeim niður í grafardjúpið. Morðingjar og svikarar munu eigi ná hálfum aldri, en ég treysti þér. ]

²³Wrzuć na Pana brzemię twoje, a on cię opatrzy, i nie dopuści, aby się na wieki zachwiać miał sprawiedliwy.

²⁴Ale ich ty, o Boże! wepchniesz w dół zginienia; mężowie krwawi i zdradliwi nie dojdą do połowy dni swoich; ale ja w tobie nadzieję mieć będę.