¹Hjá þér, Drottinn, leita ég hælis, lát mig aldrei verða til skammar.

¹W tobie, Panie! nadzieję mam: niech na wieki pohaóbiony nie będę.

²Frelsa mig og bjarga mér eftir réttlæti þínu, hneig eyru þín til mín og hjálpa mér.

²Według sprawiedliwości twej wybaw mię, i wyrwij mię; nakłoó ku mnie ucha twego, i zachowaj mię.

³Ver mér verndarbjarg, vígi mér til hjálpar, því að þú ert bjarg mitt og vígi.

³Bądź mi skałą mieszkania, gdziebym zawżdy uchodził; przykazałeś, aby mię strzeżono; boś ty skałą moją i twierdzą moją.

⁴Guð minn, bjarga mér úr hendi illgjarnra, undan valdi illvirkja og harðstjóra.

⁴Boże mój! wyrwij mię z ręki niezbożnika, z ręki przewrotnego i gwałtownika;

⁵Því að þú ert von mín, þú, Drottinn, ert athvarf mitt frá æsku.

⁵Albowiemeś ty oczekiwaniem mojem, Panie! Panie! nadziejo moja od młodości mojej.

⁶Við þig hefi ég stuðst frá móðurlífi, frá móðurskauti hefir þú verið skjól mitt, um þig hljómar ætíð lofsöngur minn.

⁶Na tobiem spoległ zaraz z żywota; tyś mię wywiódł z żywota matki mojej; w tobie chwała moja zawżdy.

⁷Ég er mörgum orðinn sem undur, en þú ert mér öruggt hæli.

⁷Jako dziwowisko byłem u wielu; wszakże tyś jest mocną nadzieją moją.

⁸Munnur minn er fullur af lofstír þínum, af dýrð þinni daginn allan.

⁸Niechaj będą napełnione usta moje chwałą twoją, przez cały dzieó sławą twoją.

⁹Útskúfa mér eigi í elli minni, yfirgef mig eigi, þá er þróttur minn þverrar.

⁹Nie odrzucajże mię w starości mojej; gdy ustanie siła moja, nie opuszczaj mię.

¹⁰Því að óvinir mínir tala um mig, þeir er sitja um líf mitt, bera ráð sín saman:

¹⁰Albowiem mówili nieprzyjaciele moi przeciwko mnie, a ci, którzy czyhali na duszę moję, radę uczynili społem,

¹¹,,Guð hefir yfirgefið hann. Eltið hann og grípið hann, því að enginn bjargar.``

¹¹Mówiąc: Bóg go opuścił, goócież go, a pojmijcie go; boć nie ma, ktoby go wyrwał.

¹²Guð, ver eigi fjarri mér, Guð minn, skunda til liðs við mig.

¹²Boże! nie oddalajże się odemnie; o Boże mój! pospieszże się na ratunek mój.

¹³Lát þá er sýna mér fjandskap farast með skömm, lát þá íklæðast háðung og svívirðing, er óska mér ógæfu.

¹³Niechże będą zawstydzeni, niech zginą przeciwnicy duszy mojej; niech będą okryci zelżywością i wstydem, którzy mi szukają złego.

¹⁴En ég vil sífellt vona og auka enn á allan lofstír þinn.

¹⁴Aleć ja zawżdy oczekiwać będę, a tem więcej rozszerzę chwałę twoję.

¹⁵Munnur minn skal segja frá réttlæti þínu, frá hjálpsemdum þínum allan daginn, því að ég veit eigi tölu á þeim.

¹⁵Usta moje opowiadać będą sprawiedliwość twoję, cały dzieó zbawienie twoje, aczkolwiek liczby jego nie wiem.

¹⁶Ég vil segja frá máttarverkum Drottins, ég vil boða réttlæti þitt, það eitt.

¹⁶Przystąpię do wysławiania wszelakiej mocy Pana panującego, będę wspominał własną sprawiedliwość twoję.

¹⁷Guð, þú hefir kennt mér frá æsku, og allt til þessa kunngjöri ég dásemdarverk þín.

¹⁷Boże! uczyłeś mię od młodości mojej, i opowiadam aż po dziś dzieó dziwne sprawy twoje.

¹⁸Yfirgef mig eigi, ó Guð, þegar ég er gamall orðinn og grár fyrir hærum, að ég megi kunngjöra styrkleik þinn komandi kynslóð.

¹⁸A przetoż aż do starości i sędziwości nie opuszczaj mię, Boże! aż opowiem ramię twoje temu narodowi, i wszystkim potomkom moc twoję.

¹⁹Máttur þinn og réttlæti þitt, ó Guð, nær til himins, þú sem hefir framið stórvirki, Guð, hver er sem þú?

¹⁹Bo sprawiedliwość twoja, Boże! wywyższona jest, czynisz zaiste rzeczy wielkie. Boże! któż jest podobien tobie?

²⁰Þú sem hefir látið oss horfa upp á miklar nauðir og ógæfu, þú munt láta oss lifna við að nýju og láta oss aftur stíga upp úr undirdjúpum jarðar.

²⁰Który, acześ przypuścił na mię wielkie i ciężkie uciski, wszakże zasię do żywota przywracasz mię, a z przepaści ziemskich zasię wywodzisz mię.

²¹Þú munt auka við tign mína og aftur veita mér huggun.

²¹Rozmnożysz dostojność moję a zasię ucieszysz mię.

²²Þá vil ég lofa trúfesti þína með hörpuleik, Guð minn, leika á gígju fyrir þér, þú Hinn heilagi í Ísrael.

²²A ja też wysławiać cię będę na instrumentach muzycznych, i prawdę twoję, Boże mój! będęć śpiewał przy harfie, o Święty Izraelski!

²³Varir mínar skulu fagna, er ég leik fyrir þér, og sál mín er þú hefir leyst.Þá skal og tunga mín tala um réttlæti þitt liðlangan daginn, því að þeir urðu til skammar, já hlutu kinnroða, er óskuðu mér ógæfu.

²³Rozradują się wargi moje, gdyć będę śpiewał, i dusza moja, którąś wykupił.

²⁴Þá skal og tunga mín tala um réttlæti þitt liðlangan daginn, því að þeir urðu til skammar, já hlutu kinnroða, er óskuðu mér ógæfu.

²⁴Nadto i język mój będzie opowiadał przez cały dzieó sprawiedliwość twoję; bo się zawstydzić, i haóbę odnieść musieli ci, którzy szukali nieszczęścia mego.