¹Asafs-maskíl. Hlýð þú, lýður minn, á kenning mína, hneigið eyrun að orðum munns míns.

¹Pieśó wyuczająca podana Asafowi. Słuchaj, ludu mój! zakonu mego; nakłoócież uszów swych do słów ust moich.

²Ég vil opna munn minn með orðskviði, mæla fram gátur frá fornum tíðum.

²Otworzę w podobieóstwie usta moje, a będę opowiadał przypowiastki starodawne.

³Það sem vér höfum heyrt og skilið og feður vorir sögðu oss,

³Cośmy słyszeli, i poznali, i co nam ojcowie nasi opowiadali.

⁴það viljum vér eigi dylja fyrir niðjum þeirra, er vér segjum seinni kynslóð frá lofstír Drottins og mætti hans og dásemdarverkum og þeim undrum er hann gjörði.

⁴Nie zataimy tego przed synami ich, którzy przyszłym potomkom swoim opowiadać będą chwały Paóskie, i moc jego, i cuda jego, które uczynił.

⁵Hann setti reglu í Jakob og skipaði lögmál í Ísrael, sem hann bauð feðrum vorum að kunngjöra sonum þeirra,

⁵Bo wzbudził świadectwo w Jakóbie, a zakon wydał w Izraelu; przykazał ojcom naszym, aby to do wiadomości podawali synom swoim,

⁶til þess að seinni kynslóð mætti skilja það og synir þeir er fæðast mundu, mættu ganga fram og segja sonum sínum frá því,

⁶Aby poznał wiek potomny, synowie, którzy się narodzić mieli, a oni zaś powstawszy, aby to opowiadali synom swoim;

⁷og setja traust sitt á Guð og eigi gleyma stórvirkjum Guðs, heldur varðveita boðorð hans,

⁷Aby pokładali w Bogu nadzieję swoję, a nie zapominali na sprawy Boże, ale strzegli przykazaó jego;

⁸og eigi verða sem feður þeirra, þrjósk og ódæl kynslóð, kynslóð með óstöðugu hjarta og anda sem var Guði ótrúr.

⁸Aby się nie stali jako ojcowie ich narodem odpornym i nieposłusznym, narodem, który nie wygotował serca swego, aby był wierny Bogu duch jego.

⁹Niðjar Efraíms, herbúnir bogmenn, sneru við á orustudeginum.

⁹Albo jako synowie Efraimowi zbrojni, którzy, choć umieli z łuku strzelać, wszakże w dzieó wojny tył podali.

¹⁰Þeir héldu eigi sáttmála Guðs og færðust undan að fylgja lögmáli hans.

¹⁰Bo nie przestrzegali przymierza Bożego, a według zakonu jego zbraniali się chodzić.

¹¹Þeir gleymdu stórvirkjum hans og dásemdum hans, er hann hafði látið þá horfa á.

¹¹Zapomnieli na sprawy jego, i na dziwne dzieła jego, które im pokazywał.

¹²Í augsýn feðra þeirra hafði hann framið furðuverk í Egyptalandi og Sóanhéraði.

¹²Przed ojcami ich czynił cuda w ziemi Egipskiej, na polu Soan.

¹³Hann klauf hafið og lét þá fara yfir og lét vatnið standa sem vegg.

¹³Rozdzielił morze, i przeprowadził ich, i sprawił, że stanęły wody jako kupa.

¹⁴Hann leiddi þá með skýinu um daga og alla nóttina með eldskini.

¹⁴Prowadził ich w obłoku we dnie, a każdej nocy w jasnym ogniu.

¹⁵Hann klauf björg í eyðimörkinni og gaf þeim gnóttir að drekka eins og úr stórvötnum,

¹⁵Rozszczepił skały na puszczy, a napoił ich, jako z przepaści wielkich.

¹⁶hann lét læki spretta upp úr klettinum og vatnið streyma niður sem fljót.

¹⁶Wywiódł strumienie ze skały, a uczynił, że wody ciekły jako rzeki.

¹⁷Þó héldu þeir áfram að syndga í gegn honum, að rísa í gegn Hinum hæsta í eyðimörkinni.

¹⁷A wszakże oni przyczynili grzechów przeciwko niemu, a wzruszyli Najwyższego na puszczy do gniewu;

¹⁸Þeir freistuðu Guðs í hjörtum sínum, er þeir kröfðust matar þess er þeir girntust

¹⁸I kusili Boga w sercu swem, żądając pokarmu według lubości swojej.

¹⁹og töluðu gegn Guði og sögðu: ,,Skyldi Guð geta búið borð í eyðimörkinni?

¹⁹A mówili przeciwko Bogu temi słowy: Izali może Bóg zgotować stół na tej puszczy?

²⁰Víst sló hann á klettinn, svo að vatnið vall upp og lækir streymdu, en skyldi hann líka geta gefið brauð eða veitt lýð sínum kjöt?``

²⁰Oto uderzył w skałę, a wypłynęły wody, i rzeki wezbrały; izali też będzie mógł dać chleb? Izali nagotuje mięsa ludowi swemu?

²¹Fyrir því reiddist Drottinn, er hann heyrði þetta, eldur bálaði upp gegn Jakob og reiði steig upp gegn Ísrael,

²¹Przetoż usłyszawszy to Pan, rozgniewał się, a ogieó się zapalił przeciw Jakóbowi, także i popędliwość powstała przeciw Izraelowi;

²²af því að þeir trúðu eigi á Guð né treystu hjálp hans.

²²Przeto, iż nie wierzyli Bogu, a nie mieli nadziei w zbawieniu jego.

²³Og hann bauð skýjunum að ofan og opnaði hurðir himinsins,

²³Choć był rozkazał obłokom z góry, i forty niebieskie otworzył.

²⁴lét manna rigna yfir þá til matar og gaf þeim himnakorn;

²⁴I spuścił im jako deszcz mannę ku pokarmowi, a pszenicę niebieską dał im.

²⁵englabrauð fengu menn að eta, fæði sendi hann þeim til saðningar.

²⁵Chleb mocarzów jadł człowiek, a zesłał im pokarmów do sytości.

²⁶Hann lét austanvindinn taka sig upp í himninum og leiddi sunnanvindinn að með mætti sínum.

²⁶Obrócił wiatr ze wschodu na powietrzu, a przywiódł mocą swą wiatr z południa;

²⁷Hann lét kjöti rigna yfir þá sem dufti og vængjuðum fuglum sem sjávarsandi,

²⁷I spuścił na nich mięso jako proch, i ptastwo skrzydlate jako piasek morski;

²⁸og hann lét þá falla niður í búðir sínar, umhverfis bústað sinn.

²⁸Spuścił je w pośród obozu ich, wszędy około namiotów ich.

²⁹Átu þeir og urðu vel saddir, og græðgi þeirra sefaði hann.

²⁹I jedli, a nasyceni byli hojnie, i dał im, czego żądali.

³⁰En meðan þeir voru eigi horfnir frá græðgi sinni, meðan fæðan enn var í munni þeirra,

³⁰A gdy jeszcze nie wypełnili żądości swej, gdy jeszcze pokarm był w ustach ich:

³¹þá steig reiði Guðs upp í gegn þeim. Hann deyddi hina gildustu meðal þeirra og lagði að velli æskumenn Ísraels.

³¹Tedy zapalczywość Boża przypadła na nich, i pobił tłustych ich, a przedniejszych z Izraela poraził.

³²Þrátt fyrir allt þetta héldu þeir áfram að syndga og trúðu eigi á dásemdarverk hans.

³²Ale w tem wszystkiem jeszcze grzeszyli, i nie wierzyli cudom jego;

³³Þá lét hann daga þeirra hverfa í hégóma og ár þeirra enda í skelfingu.

³³Przetoż sprawił, że marnie dokonali dni swoich, i lat swoich w strachu.

³⁴Þegar hann deyddi þá, leituðu þeir hans, sneru sér og spurðu eftir Guði

³⁴Gdy ich tracił, jeźliże go szukali, i nawracali się, a szukali z rana Boga,

³⁵og minntust þess, að Guð var klettur þeirra og Guð hinn hæsti frelsari þeirra.

³⁵Przypominając sobie, iż Bóg był skałą ich, a Bóg najwyższy odkupicielem ich:

³⁶Þeir beittu við hann fagurgala með munni sínum og lugu að honum með tungum sínum.

³⁶(Aczkolwiek pochlebiali mu usty swemi, i językiem swoim kłamali mu;

³⁷En hjarta þeirra var eigi stöðugt gagnvart honum, og þeir voru eigi trúir sáttmála hans.

³⁷A serce ich nie było szczere przed nim, ani wiernymi byli w przymierzu jego.)

³⁸En hann er miskunnsamur, hann fyrirgefur misgjörðir og tortímir eigi, hann stillir reiði sína hvað eftir annað og hleypir eigi fram allri bræði sinni.

³⁸On jednak będąc miłosierny odpuszczał nieprawości ich, a nie zatracał ich, ale częstokroć odwracał gniew swój, a nie pobudzał wszystkiego gniewu swego;

³⁹Hann minntist þess, að þeir voru hold, andgustur, sem líður burt og snýr eigi aftur.

³⁹Bo pamiętał, że są ciałem, wiatrem, który odchodzi, a nie wraca się zaś.

⁴⁰Hversu oft þrjóskuðust þeir við hann í eyðimörkinni, hryggðu hann á öræfunum.

⁴⁰Jako go często draźnili na puszczy, i do boleści przywodzili na pustyniach?

⁴¹Og aftur freistuðu þeir Guðs og móðguðu Hinn heilaga í Ísrael.

⁴¹Bo coraz kusili Boga, a Świętemu Izraelskiemu granice zamierzali.

⁴²Þeir minntust eigi handar hans, eður dags þess, er hann frelsaði þá frá fjandmönnum þeirra,

⁴²Nie pamiętali na rękę jego, i na on dzieó, w który ich wybawił z utrapienia;

⁴³hann sem gjörði tákn sín í Egyptalandi og undur sín í Sóanhéraði.

⁴³Gdy czynił w Egipcie znaki swoje, a cuda swe na polu Soan;

⁴⁴Hann breytti ám þeirra í blóð og lækjum þeirra, svo að þeir fengu eigi drukkið.

⁴⁴Gdy obrócił w krew rzeki ich, i strumienie ich, tak, że z nich pić nie mogli.

⁴⁵Hann sendi flugur meðal þeirra, er bitu þá, og froska, er eyddu þeim.

⁴⁵Przepuścił na nich rozmaite muchy, aby ich kąsały, i żaby, aby ich gubiły:

⁴⁶Hann gaf engisprettunum afurðir þeirra og jarðvörgunum uppskeru þeirra.

⁴⁶I dał chrząszczom urodzaje ich, a prace ich szaraóczy.

⁴⁷Hann eyddi vínvið þeirra með haglhríð og mórberjatré þeirra með frosti.

⁴⁷Potłukł gradem szczepy ich, a drzewa leśnych fig ich gradem lodowym.

⁴⁸Hann ofurseldi haglhríðinni fénað þeirra og eldingunni hjarðir þeirra.

⁴⁸I podał gradowi bydło ich, a majętność ich węglu ognistemu.

⁴⁹Hann sendi heiftarreiði sína í gegn þeim, æði, bræði og nauðir, sveitir af sendiboðum ógæfunnar.

⁴⁹Posłał na nich gniew zapalczywości swojej, popędliwość, i rozgniewanie, i uciśnienie, przypuściwszy na nich aniołów złych.

⁵⁰Hann ruddi braut reiði sinni, þyrmdi eigi sálum þeirra við dauðanum og ofurseldi drepsóttinni líf þeirra.

⁵⁰Wyprostował ścieżkę gniewowi swemu, nie zachował od śmierci duszy ich, i na bydło ich powietrze dopuścił;

⁵¹Hann laust alla frumburði í Egyptalandi, frumgróða styrkleikans í tjöldum Kams.

⁵¹I pobił wszystko pierworodztwo w Egipcie, pierwiastki mocy ich w przybytkach Chamowych;

⁵²Hann lét lýð sinn leggja af stað sem sauði og leiddi þá eins og hjörð í eyðimörkinni.

⁵²Ale jako owce wyprowadził lud swój, a wodził ich jako stada po puszczy.

⁵³Hann leiddi þá öruggt, svo að þeir óttuðust eigi, en óvini þeirra huldi hafið.

⁵³Wodził ich w bezpieczeóstwie, tak, że się nie lękali, (a nieprzyjaciół ich okryło morze,)

⁵⁴Hann fór með þá til síns helga héraðs, til fjalllendis þess, er hægri hönd hans hafði aflað.

⁵⁴Aż ich przywiódł do świętej granicy swojej, na onę górę, której nabyła prawica jego.

⁵⁵Hann stökkti þjóðum undan þeim, skipti þeim niður eins og erfðahlut og lét kynkvíslir Ísraels setjast að í tjöldum þeirra.

⁵⁵I wyrzucił przed twarzą ich narody, i sprawił, że im przyszły na sznur dziedzictwa ich, ażeby mieszkały w przybytkach ich pokolenia Izraelskie.

⁵⁶En þeir freistuðu í þrjósku sinni Guðs hins hæsta og gættu eigi vitnisburða hans.

⁵⁶A wszakże przecież kusili i draźnili Boga najwyższego, a świadectwa jego nie strzegli.

⁵⁷Þeir viku af leið, rufu trúnað sinn, eins og feður þeirra, brugðust eins og svikull bogi.

⁵⁷Ale się odwrócili, i przewrotnie się obchodzili, jako i ojcowie ich; wywrócili się jako łuk omylny.

⁵⁸Þeir egndu hann til reiði með fórnarhæðum sínum, vöktu vandlæti hans með skurðgoðum sínum.

⁵⁸Bo go wzruszyli do gniewu wyżynami swemi, a rytemi bałwanami swemi pobudzili go do zapalczywości.

⁵⁹Guð heyrði það og reiddist og fékk mikla óbeit á Ísrael.

⁵⁹Co słysząc Bóg rozgniewał się, i zbrzydził sobie bardzo Izraela,

⁶⁰Hann hafnaði bústaðnum í Síló, tjaldi því, er hann hafði reist meðal mannanna,

⁶⁰Tak, że opuściwszy przybytek w Sylo, namiot, który postawił między ludźmi,

⁶¹hann ofurseldi hernáminu vegsemd sína og fjandmannshendi prýði sína.

⁶¹Podał w niewolę moc swoję, i sławę swoję w ręce nieprzyjacielskie.

⁶²Hann seldi lýð sinn undir sverðseggjar og reiddist arfleifð sinni.

⁶²Dał pod miecz lud swój, a na dziedzictwo swoje rozgniewał się.

⁶³Æskumönnum hans eyddi eldurinn og meyjar hans misstu brúðsöngs síns.

⁶³Młodzieóców jego ogieó pożarł, a panienki jego nie były uczczone.

⁶⁴Prestar hans féllu fyrir sverðseggjum, og ekkjur hans fengu engan líksöng flutt.

⁶⁴Kapłani jego od miecza polegli, a wdowy jego nie płakały.

⁶⁵Þá vaknaði Drottinn eins og af svefni, eins og hetja, sem hefir látið sigrast af víni.

⁶⁵Lecz potem ocucił się Pan jako ze snu, jako mocarz wykrzykający od wina.

⁶⁶Hann barði fjandmenn sína á bakhlutina, lét þá sæta eilífri háðung.

⁶⁶I zaraził nieprzyjaciół swoich na pośladkach, a na wieczną haóbę podał ich.

⁶⁷Samt hafnaði hann tjaldi Jósefs og útvaldi eigi kynkvísl Efraíms,

⁶⁷Ale choć wzgardził namiotem Józefowym, a pokolenia Efraimowego nie obrał,

⁶⁸heldur útvaldi hann Júda kynkvísl, Síonfjall, sem hann elskar.

⁶⁸Wszakże obrał pokolenie Judowe, i górę Syon, którą umiłował.

⁶⁹Hann reisti helgidóm sinn sem himinhæðir, grundvallaði hann að eilífu eins og jörðina.

⁶⁹I wystawił sobie jako pałac wysoki świątnicę swoję, jako ziemię, którą ugruntował na wieki.

⁷⁰Hann útvaldi þjón sinn Davíð og tók hann frá fjárbyrgjunum.

⁷⁰I obrał Dawida sługę swego, wziąwszy go z obór owczych;

⁷¹Hann sótti hann frá lambánum til þess að vera hirðir fyrir Jakob, lýð sinn, og fyrir Ísrael, arfleifð sína.Og Davíð var hirðir fyrir þá af heilum hug og leiddi þá með hygginni hendi.

⁷¹Gdy chodził za owcami kotnemi, przyprowadził go, aby pasł Jakóba, lud jego, i Izraela, dziedzictwo jego;

⁷²Og Davíð var hirðir fyrir þá af heilum hug og leiddi þá með hygginni hendi.

⁷²Który ich pasł w szczerości serca swego, a w roztropności rąk swoich prowadził ich.