¹Til söngstjórans. Fyrir Jedútún. Asafs-sálmur.

¹(Przedniejszemu śpiewakowi dla Jedytuna psalm Asafowy.)

²Ég kalla til Guðs og hrópa, kalla til Guðs, að hann megi heyra til mín.

²Głos mój podnoszę do Boga, kiedy wołam; głos mój podnoszę do Boga, aby mię wysłuchał.

³Þegar ég er í nauðum, leita ég Drottins, rétti út hendur mínar um nætur og þreytist ekki, sál mín er óhuggandi.

³W dzieó utrapienia mego szukałem Pana: wyciągałem w nocy ręce moje bez przestania, a nie dała się ucieszyć dusza moja.

⁴Ég minnist Guðs og kveina, ég styn, og andi minn örmagnast. [Sela]

⁴Wspominałem na Boga, a trwożyłem sobą; rozmyślałem, a utrapieniem ściśniony był duch mój. Sela.

⁵Þú heldur uppi augnalokum mínum, mér er órótt og ég má eigi mæla.

⁵Zatrzymywałeś oczy moje, aby czuły; potartym był, ażem nie mógł mówić.

⁶Ég íhuga fyrri daga, ár þau sem löngu eru liðin,

⁶Przychodziły mi na pamięć dni przeszłe i lata dawne.

⁷ég minnist strengjaleiks míns um nætur, ég hugleiði í hjarta mínu, og andi minn rannsakar.

⁷Wspominałem sobie na śpiewanie moje; w nocym w sercu swem rozmyślał, i wywiadywał się o tem duch mój, mówiąc:

⁸Mun Drottinn þá útskúfa um eilífð og aldrei framar vera náðugur?

⁸Izali mię na wieki odrzuci Pan, a więcej mi już łaski nie ukaże?

⁹Er miskunn hans lokið um eilífð, fyrirheit hans þrotin um aldir alda?

⁹Izali do koóca ustanie miłosierdzie jego, i koniec weźmie słowo od rodzaju aż do rodzaju? Izali zapomniał Bóg zmiłować się?

¹⁰Hefir Guð gleymt að sýna líkn, byrgt miskunn sína með reiði? [Sela]

¹⁰Izali zatrzymał w gniewie litości swoje? Sela.

¹¹Þá sagði ég: ,,Þetta er kvöl mín, að hægri hönd Hins hæsta hefir brugðist.``

¹¹I rzekłem: Toć jest śmierć moja; wszakże prawica Najwyższego uczyni odmianę.

¹²Ég víðfrægi stórvirki Drottins, ég vil minnast furðuverka þinna frá fyrri tíðum,

¹²Wspominać sobie będę na sprawy Paóskie, a przypominać sobie będę dziwne sprawy twoje, zdawna uczynione.

¹³ég íhuga allar athafnir þínar, athuga stórvirki þín.

¹³I będę rozmyślał o wszelkiem dziele twojem, i o uczynkach twoich będę mówił:

¹⁴Guð, helgur er vegur þinn, hver er svo mikill Guð sem Drottinn?

¹⁴Boże! święta jest droga twoja. Któryż Bóg jest tak wielki, jako Bóg nasz?

¹⁵Þú ert Guð, sá er furðuverk gjörir, þú hefir kunngjört mátt þinn meðal þjóðanna.

¹⁵Tyś jest Bóg, który czynisz cuda; podałeś do znajomości między narody moc twoję.

¹⁶Með máttugum armlegg frelsaðir þú lýð þinn, sonu Jakobs og Jósefs. [Sela]

¹⁶Odkupiłeś ramieniem twojem lud swój, syny Jakóbowe i Józefowe. Sela.

¹⁷Vötnin sáu þig, ó Guð, vötnin sáu þig og skelfdust, og undirdjúpin skulfu.

¹⁷Widziały cię wody, o Boże! widziały cię wody, i ulękły się, i wzruszyły się przepaści.

¹⁸Vatnið streymdi úr skýjunum, þrumuraust drundi úr skýþykkninu, og örvar þínar flugu.

¹⁸Obłoki wydały powodzi; niebiosa wydały gromy, a strzały twoje tam i sam biegały.

¹⁹Reiðarþrumur þínar kváðu við, leiftur lýstu um jarðríki, jörðin skalf og nötraði.Leið þín lá gegnum hafið, stígar þínir gegnum mikil vötn, og spor þín urðu eigi rakin. [ (Psalms 77:21) Þú leiddir lýð þinn eins og hjörð fyrir Móse og Aron. ]

¹⁹Huczało grzmienie twoje po obłokach, błyskawice oświeciły okrąg ziemi, ziemia się wzruszyła i zatrzęsła.

²⁰Leið þín lá gegnum hafið, stígar þínir gegnum mikil vötn, og spor þín urðu eigi rakin. [ (Psalms 77:21) Þú leiddir lýð þinn eins og hjörð fyrir Móse og Aron. ]

²⁰Przez morze była droga twoja, a ścieżki twoje przez wody wielkie, wszakże śladów twoich nie było.

²¹Prowadziłeś lud twój, jako stado owiec, przez rękę Mojżesza i Aarona.