¹Maðurinn kenndi konu sinnar Evu, og hún varð þunguð og fæddi Kain og mælti: ,,Sveinbarn hefi ég eignast með hjálp Drottins.``

¹Conheceu Adão a Eva, sua mulher; ela concebeu e, tendo dado � luz a Caim, disse: Alcancei do Senhor um varão.

²Og hún fæddi annað sinn, bróður hans, Abel. Abel varð hjarðmaður, en Kain jarðyrkjumaður.

²Tornou a dar � luz a um filho - a seu irmão Abel. Abel foi pastor de ovelhas, e Caim foi lavrador da terra.

³Og er fram liðu stundir, færði Kain Drottni fórn af ávexti jarðarinnar.

³Ao cabo de dias trouxe Caim do fruto da terra uma oferta ao Senhor.

⁴En Abel færði einnig fórn af frumburðum hjarðar sinnar og af feiti þeirra.

⁴Abel também trouxe dos primogênitos das suas ovelhas, e da sua gordura. Ora, atentou o Senhor para Abel e para a sua oferta,

⁵Og Drottinn leit með velþóknun til Abels og fórnar hans, en til Kains og fórnar hans leit hann ekki með velþóknun. Þá reiddist Kain ákaflega og varð niðurlútur.

⁵mas para Caim e para a sua oferta não atentou. Pelo que irou-se Caim fortemente, e descaiu-lhe o semblante.

⁶Þá mælti Drottinn til Kains: ,,Hví reiðist þú, og hví ert þú niðurlútur?

⁶Então o Senhor perguntou a Caim: Por que te iraste? e por que está descaído o teu semblante?

⁷Er því ekki þannig farið: Ef þú gjörir rétt, þá getur þú verið upplitsdjarfur, en ef þú gjörir ekki rétt, þá liggur syndin við dyrnar og hefir hug á þér, en þú átt að drottna yfir henni?``

⁷Porventura se procederes bem, não se há de levantar o teu semblante? e se não procederes bem, o pecado jaz � porta, e sobre ti será o seu desejo; mas sobre ele tu deves dominar.

⁸Þá sagði Kain við Abel bróður sinn: ,,Göngum út á akurinn!`` Og er þeir voru á akrinum, réðst Kain á Abel bróður sinn og drap hann.

⁸Falou Caim com o seu irmão Abel. E, estando eles no campo, Caim se levantou contra o seu irmão Abel, e o matou.

⁹Þá sagði Drottinn við Kain: ,,Hvar er Abel bróðir þinn?`` En hann mælti: ,,Það veit ég ekki. Á ég að gæta bróður míns?``

⁹Perguntou, pois, o Senhor a Caim: Onde está Abel, teu irmão? Respondeu ele: Não sei; sou eu o guarda do meu irmão?

¹⁰Og Drottinn sagði: ,,Hvað hefir þú gjört? Heyr, blóð bróður þíns hrópar til mín af jörðinni!

¹⁰E disse Deus: Que fizeste? A voz do sangue de teu irmão está clamando a mim desde a terra.

¹¹Og skalt þú nú vera bölvaður og burt rekinn af akurlendinu, sem opnaði munn sinn til að taka á móti blóði bróður þíns af þinni hendi.

¹¹Agora maldito és tu desde a terra, que abriu a sua boca para da tua mão receber o sangue de teu irmão.

¹²Þegar þú yrkir akurlendið, skal það eigi framar gefa þér gróður sinn. Landflótta og flakkandi skalt þú vera á jörðinni.``

¹²Quando lavrares a terra, não te dará mais a sua força; fugitivo e vagabundo serás na terra.

¹³Og Kain sagði við Drottin: ,,Sekt mín er meiri en svo, að ég fái borið hana!

¹³Então disse Caim ao Senhor: É maior a minha punição do que a que eu possa suportar.

¹⁴Sjá, nú rekur þú mig burt af akurlendinu, og ég verð að felast fyrir augliti þínu og vera landflótta og flakkandi á jörðinni, og hver, sem hittir mig, mun drepa mig.``

¹⁴Eis que hoje me lanças da face da terra; também da tua presença ficarei escondido; serei fugitivo e vagabundo na terra; e qualquer que me encontrar matar-me-á.

¹⁵Þá sagði Drottinn við hann: ,,Fyrir því skal hver, sem drepur Kain, sæta sjöfaldri hegningu.`` Og Drottinn setti Kain merki þess, að enginn, sem hitti hann, skyldi drepa hann.

¹⁵O Senhor, porém, lhe disse: Portanto quem matar a Caim, sete vezes sobre ele cairá a vingança. E pôs o Senhor um sinal em Caim, para que não o ferisse quem quer que o encontrasse.

¹⁶Þá gekk Kain burt frá augliti Drottins og settist að í landinu Nód fyrir austan Eden.

¹⁶Então saiu Caim da presença do Senhor, e habitou na terra de Node, ao oriente do Éden.

¹⁷Kain kenndi konu sinnar, og hún varð þunguð og fæddi Henok. En hann var að byggja borg og nefndi borgina eftir nafni sonar síns Henok.

¹⁷Conheceu Caim a sua mulher, a qual concebeu, e deu � luz a Enoque. Caim edificou uma cidade, e lhe deu o nome do filho, Enoque.

¹⁸Og Henoki fæddist Írad, og Írad gat Mehújael, og Mehújael gat Metúsael, og Metúsael gat Lamek.

¹⁸A Enoque nasceu Irade, e Irade gerou a Meüjael, e Meüjael gerou a Metusael, e Metusael gerou a Lameque.

¹⁹Lamek tók sér tvær konur. Hét önnur Ada, en hin Silla.

¹⁹Lameque tomou para si duas mulheres: o nome duma era Ada, e o nome da outra Zila.

²⁰Og Ada ól Jabal. Hann varð ættfaðir þeirra, sem í tjöldum búa og fénað eiga.

²⁰E Ada deu � luz a Jabal; este foi o pai dos que habitam em tendas e possuem gado.

²¹En bróðir hans hét Júbal. Hann varð ættfaðir allra þeirra, sem leika á gígjur og hjarðpípur.

²¹O nome do seu irmão era Jubal; este foi o pai de todos os que tocam harpa e flauta.

²²Og Silla ól einnig son, Túbal-Kain, sem smíðaði úr kopar og járni alls konar tól. Og systir Túbal-Kains var Naama.

²²A Zila também nasceu um filho, Tubal-Caim, fabricante de todo instrumento cortante de cobre e de ferro; e a irmã de Tubal-Caim foi Naama.

²³Lamek sagði við konur sínar: Ada og Silla, heyrið orð mín, konur Lameks, gefið gaum ræðu minni! Mann drep ég fyrir hvert mitt sár og ungmenni fyrir hverja þá skeinu, sem ég fæ.

²³Disse Lameque a suas mulheres: Ada e Zila, ouvi a minha voz; escutai, mulheres de Lameque, as minhas palavras; pois matei um homem por me ferir, e um mancebo por me pisar.

²⁴Verði Kains hefnt sjö sinnum, þá skal Lameks hefnt verða sjö og sjötíu sinnum!

²⁴Se Caim há de ser vingado sete vezes, com certeza Lameque o será setenta e sete vezes.

²⁵Og Adam kenndi enn að nýju konu sinnar, og hún ól son og kallaði hann Set. ,,Því að nú hefir Guð,`` kvað hún, ,,gefið mér annað afkvæmi í stað Abels, þar eð Kain drap hann.``En Set fæddist og sonur, og nefndi hann nafn hans Enos. Þá hófu menn að ákalla nafn Drottins.

²⁵Tornou Adão a conhecer sua mulher, e ela deu � luz um filho, a quem pôs o nome de Sete; porque, disse ela, Deus me deu outro filho em lugar de Abel; porquanto Caim o matou.

²⁶En Set fæddist og sonur, og nefndi hann nafn hans Enos. Þá hófu menn að ákalla nafn Drottins.

²⁶A Sete também nasceu um filho, a quem pôs o nome de Enos. Foi nesse tempo, que os homens começaram a invocar o nome do Senhor.