¹Þá minntist Guð Nóa og allra dýranna og alls fénaðarins, sem með honum var í örkinni, og Guð lét vind blása yfir jörðina, svo að vatnið sjatnaði.

¹Deus lembrou-se de Noé, de todos os animais e de todo o gado, que estavam com ele na arca; e Deus fez passar um vento sobre a terra, e as águas começaram a diminuir.

²Og uppsprettur undirdjúpsins luktust aftur og flóðgáttir himinsins, og steypiregninu úr loftinu linnti.

²Cerraram-se as fontes do abismo e as janelas do céu, e a chuva do céu se deteve;

³Og vatnið rénaði meir og meir á jörðinni og þvarr eftir hundrað og fimmtíu daga.

³as águas se foram retirando de sobre a terra; no fim de cento e cinqüenta dias começaram a minguar.

⁴Og örkin nam staðar í sjöunda mánuðinum, á seytjánda degi mánaðarins, á Araratsfjöllunum.

⁴No sétimo mês, no dia dezessete do mês, repousou a arca sobre os montes de Arará.

⁵Og vatnið var að réna allt til hins tíunda mánaðar. Í tíunda mánuðinum, á fyrsta degi mánaðarins, sáust fjallatindarnir.

⁵E as águas foram minguando até o décimo mês; no décimo mês, no primeiro dia do mês, apareceram os cumes dos montes.

⁶Eftir fjörutíu daga lauk Nói upp glugga arkarinnar, sem hann hafði gjört,

⁶Ao cabo de quarenta dias, abriu Noé a janela que havia feito na arca;

⁷og lét út hrafn. Hann flaug fram og aftur, þangað til vatnið þornaði á jörðinni.

⁷soltou um corvo que, saindo, ia e voltava até que as águas se secaram de sobre a terra.

⁸Þá sendi hann út frá sér dúfu til að vita, hvort vatnið væri þorrið á jörðinni.

⁸Depois soltou uma pomba, para ver se as águas tinham minguado de sobre a face da terra;

⁹En dúfan fann ekki hvíldarstað fæti sínum og hvarf til hans aftur í örkina, því að vatn var enn yfir allri jörðinni. Og hann rétti út hönd sína og tók hana og fór með hana inn til sín í örkina.

⁹mas a pomba não achou onde pousar a planta do pé, e voltou a ele para a arca; porque as águas ainda estavam sobre a face de toda a terra; e Noé, estendendo a mão, tomou-a e a recolheu consigo na arca.

¹⁰Og hann beið enn aðra sjö daga og sendi svo dúfuna aftur úr örkinni.

¹⁰Esperou ainda outros sete dias, e tornou a soltar a pomba fora da arca.

¹¹Þá kom dúfan til hans aftur undir kveld og var þá með grænt olíuviðarblað í nefinu. Þá sá Nói, að vatnið var þorrið á jörðinni.

¹¹Â tardinha a pomba voltou para ele, e eis no seu bico uma folha verde de oliveira; assim soube Noé que as águas tinham minguado de sobre a terra.

¹²Og enn beið hann aðra sjö daga og lét þá dúfuna út, en hún hvarf ekki framar til hans aftur.

¹²Então esperou ainda outros sete dias, e soltou a pomba; e esta não tornou mais a ele.

¹³Og á sexhundraðasta og fyrsta ári, í fyrsta mánuðinum, á fyrsta degi mánaðarins, var vatnið þornað á jörðinni. Og Nói tók þakið af örkinni og litaðist um, og var þá yfirborð jarðarinnar orðið þurrt.

¹³No ano seiscentos e um, no mês primeiro, no primeiro dia do mês, secaram-se as águas de sobre a terra. Então Noé tirou a cobertura da arca: e olhou, e eis que a face a terra estava enxuta.

¹⁴Í öðrum mánuðinum, á tuttugasta og sjöunda degi mánaðarins, var jörðin þurr.

¹⁴No segundo mês, aos vinte e sete dias do mês, a terra estava seca.

¹⁵Þá talaði Guð við Nóa og mælti:

¹⁵Então falou Deus a Noé, dizendo:

¹⁶,,Gakk þú úr örkinni, þú og kona þín og synir þínir og sonakonur þínar með þér.

¹⁶Sai da arca, tu, e juntamente contigo tua mulher, teus filhos e as mulheres de teus filhos.

¹⁷Og láttu fara út með þér öll dýr, sem með þér eru, af öllu holdi, bæði fuglana og fénaðinn og öll skriðkvikindin, sem skríða á jörðinni. Verði krökkt af þeim á jörðinni, verði þau frjósöm og fjölgi á jörðinni.``

¹⁷Todos os animais que estão contigo, de toda a carne, tanto aves como gado e todo réptil que se arrasta sobre a terra, traze-os para fora contigo; para que se reproduzam abundantemente na terra, frutifiquem e se multipliquem sobre a terra.

¹⁸Þá gekk Nói út og synir hans og kona hans og sonakonur hans með honum.

¹⁸Então saiu Noé, e com ele seus filhos, sua mulher e as mulheres de seus filhos;

¹⁹Öll dýr, öll skriðkvikindi, allir fuglar, allt, sem bærist á jörðinni, hvað eftir sinni tegund, gekk út úr örkinni.

¹⁹todo animal, todo réptil e toda ave, tudo o que se move sobre a terra, segundo as suas famílias, saiu da arca.

²⁰Nói reisti þá Drottni altari og tók af öllum hreinum dýrum og hreinum fuglum og fórnaði brennifórn á altarinu.

²⁰Edificou Noé um altar ao Senhor; e tomou de todo animal limpo e de toda ave limpa, e ofereceu holocaustos sobre o altar.

²¹Og Drottinn kenndi þægilegan ilm, og Drottinn sagði við sjálfan sig: ,,Ég vil upp frá þessu ekki bölva jörðinni framar vegna mannsins, því að hugrenningar mannshjartans eru illar frá bernsku hans, og ég mun upp frá þessu ekki framar deyða allt, sem lifir, eins og ég hefi gjört.Meðan jörðin stendur, skal ekki linna sáning og uppskera, frost og hiti, sumar og vetur, dagur og nótt.``

²¹Sentiu o Senhor o suave cheiro e disse em seu coração: Não tornarei mais a amaldiçoar a terra por causa do homem; porque a imaginação do coração do homem é má desde a sua meninice; nem tornarei mais a ferir todo vivente, como acabo de fazer.

²²Meðan jörðin stendur, skal ekki linna sáning og uppskera, frost og hiti, sumar og vetur, dagur og nótt.``

²²Enquanto a terra durar, não deixará de haver sementeira e ceifa, frio e calor, verão e inverno, dia e noite.