¹Og Job hélt áfram að flytja ræðu sína og mælti:

¹E prosseguindo Jó em seu discurso, disse:

²Svo sannarlega sem Guð lifir, sá er svipt hefir mig rétti mínum, og hinn Almáttki, er hryggt hefir sálu mína:

²Vive Deus, que me tirou o direito, e o Todo-Poderoso, que me amargurou a alma;

³meðan lífsönd er í mér og andi Guðs í nösum mínum,

³enquanto em mim houver alento, e o sopro de Deus no meu nariz,

⁴skulu varir mínar ekki tala ranglæti og tunga mín ekki mæla svik.

⁴não falarão os meus lábios iniqüidade, nem a minha língua pronunciará engano.

⁵Fjarri sé mér að játa, að þér hafið rétt að mæla. Þar til er ég gef upp andann, læt ég ekki taka frá mér sakleysi mitt.

⁵Longe de mim que eu vos dê razão; até que eu morra, nunca apartarei de mim a minha integridade.

⁶Ég held fast í réttlæti mitt og sleppi því ekki, hjarta mitt átelur mig ekki fyrir neinn daga minna.

⁶ë minha justiça me apegarei e não a largarei; o meu coração não reprova dia algum da minha vida.

⁷Fyrir óvini mínum fari eins og hinum óguðlega og fyrir mótstöðumanni mínum eins og hinum rangláta.

⁷Seja como o ímpio o meu inimigo, e como o perverso aquele que se levantar contra mim.

⁸Því að hvaða von hefir guðlaus maður, þegar skorið er á þráðinn, þá er Guð hrífur burt líf hans?

⁸Pois qual é a esperança do ímpio, quando Deus o cortar, quando Deus lhe arrebatar a alma?

⁹Ætli Guð heyri óp hans, þá er neyð kemur yfir hann?

⁹Acaso Deus lhe ouvirá o clamor, sobrevindo-lhe a tribulação?

¹⁰Eða getur hann haft yndi af hinum Almáttka, hrópað til Guðs, hvenær sem vera skal?

¹⁰Deleitar-se-á no Todo-Poderoso, ou invocará a Deus em todo o tempo?

¹¹Ég vil fræða yður um hönd Guðs, eigi leyna því, er hinn Almáttki hefir í hyggju.

¹¹Ensinar-vos-ei acerca do poder de Deus, e não vos encobrirei o que está com o Todo-Poderoso.

¹²Sjá, þér hafið allir séð það sjálfir, hví farið þér þá með slíka heimsku?

¹²Eis que todos vós já vistes isso; por que, pois, vos entregais completamente � vaidade?

¹³Þetta er hlutskipti óguðlegs manns hjá Guði, arfleifð ofbeldismanns, sú er hann fær frá hinum Almáttka:

¹³Esta é da parte de Deus a porção do ímpio, e a herança que os opressores recebem do Todo-Poderoso:

¹⁴Eignist hann mörg börn, þá er það handa sverðinu, og afkvæmi hans mettast eigi af brauði.

¹⁴Se os seus filhos se multiplicarem, será para a espada; e a sua prole não se fartará de pão.

¹⁵Þeir af fólki hans er af komast, verða jarðaðir af drepsóttinni, og ekkjur þeirra halda engan harmagrát.

¹⁵Os que ficarem dele, pela peste serão sepultados, e as suas viúvas não chorarão.

¹⁶Þegar hann hrúgar saman silfri eins og sandi og hleður saman klæðum sem leir,

¹⁶Embora amontoe prata como pó, e acumule vestes como barro,

¹⁷þá hleður hann þeim saman, en hinn réttláti klæðist þeim, og silfrinu deilir hinn saklausi.

¹⁷ele as pode acumular, mas o justo as vestirá, e o inocente repartirá a prata.

¹⁸Hann hefir byggt hús sitt eins og köngulló og svo sem skála, er varðmaður reisir sér.

¹⁸A casa que ele edifica é como a teia da aranha, e como a cabana que o guarda faz.

¹⁹Ríkur leggst hann til hvíldar _ hann gjörir það eigi oftar, hann lýkur upp augunum, og þá er allt farið.

¹⁹Rico se deita, mas não o fará mais; abre os seus olhos, e já se foi a sua riqueza.

²⁰Skelfingar ná honum eins og vatnaflaumur, um nótt hrífur stormurinn hann burt.

²⁰Pavores o alcançam como um dilúvio; de noite o arrebata a tempestade.

²¹Austanvindurinn hefur hann á loft, svo að hann þýtur áfram, og feykir honum burt af stað hans.

²¹O vento oriental leva-o, e ele se vai; sim, varre-o com ímpeto do seu lugar:

²²Vægðarlaust sendir hann skeyti sín á hann, fyrir hendi hans flýr hann í skyndi _þá skella menn saman lófum yfir honum og blístra hann burt frá bústað hans.

²²Pois atira contra ele, e não o poupa, e ele foge precipitadamente do seu poder.

²³þá skella menn saman lófum yfir honum og blístra hann burt frá bústað hans.

²³Bate palmas contra ele, e assobia contra ele do seu lugar.