1Þá svaraði Job og sagði:
1Então Jó respondeu:
2En hvað þú hefir hjálpað hinum þróttlausa, stutt hinn máttvana armlegg!
2Como tens ajudado ao que não tem força e sustentado o braço que não tem vigor!
3En hvað þú hefir ráðið hinum óvitra og kunngjört mikla speki!
3como tens aconselhado ao que não tem sabedoria, e plenamente tens revelado o verdadeiro conhecimento!
4Fyrir hverjum hefir þú flutt ræðu þína, og hvers andi var það, sem gekk fram úr þér?
4Para quem proferiste palavras? E de quem é o espírito que saiu de ti?
5Andar hinna framliðnu í undirdjúpunum skelfast ásamt vötnunum og íbúum þeirra.
5Os mortos tremem debaixo das águas, com os que ali habitam.
6Naktir liggja undirheimar fyrir Guði og undirdjúpin skýlulaus.
6O Seol está nu perante Deus, e não há coberta para o Abadom.
7Hann þenur norðrið út yfir auðninni og lætur jörðina svífa í tómum geimnum,
7Ele estende o norte sobre o vazio; suspende a terra sobre o nada.
8hann bindur vatnið saman í skýjum sínum, og þó brestur skýflókinn ekki undir því,
8Prende as águas em suas densas nuvens, e a nuvem não se rasga debaixo delas.
9hann byrgir fyrir ásjónu hásætis síns með því að breiða ský sitt yfir hana.
9Encobre a face do seu trono, e sobre ele estende a sua nuvem.
10Marklínu hefir hann dregið hringinn í kring á haffletinum, þar sem mætast ljós og myrkur.
10Marcou um limite circular sobre a superfície das águas, onde a luz e as trevas se confinam.
11Stoðir himinsins nötra og hræðast ógnun hans.
11As colunas do céu tremem, e se espantam da sua ameaça.
12Með mætti sínum æsir hann hafið, og með hyggindum sínum sundurmolar hann hafdrekann.
12Com o seu poder fez sossegar o mar, e com o seu entendimento abateu a Raabe.
13Fyrir andgusti hans verður himinninn heiður, hönd hans leggur í gegn hinn flughraða dreka.Sjá, þetta eru aðeins ystu takmörk vega hans, og hversu lágt hvísl er það, sem vér heyrum! En þrumu máttarverka hans _ hver skilur hana?
13Pelo seu sopro ornou o céu; a sua mão traspassou a serpente veloz.
14Sjá, þetta eru aðeins ystu takmörk vega hans, og hversu lágt hvísl er það, sem vér heyrum! En þrumu máttarverka hans _ hver skilur hana?
14Eis que essas coisas são apenas as orlas dos seus caminhos; e quão pequeno é o sussurro que dele, ouvimos! Mas o trovão do seu poder, quem o poderá entender?