¹Öfunda ekki vonda menn og lát þig ekki langa til að vera með þeim,

¹Não tenhas inveja dos homens malignos; nem desejes estar com eles;

²því að hjarta þeirra býr yfir ofríkisverkum, og varir þeirra mæla ógæfu.

²porque o seu coração medita a violência; e os seus lábios falam maliciosamente.

³Fyrir speki verður hús reist, og fyrir hyggni verður það staðfast,

³Com a sabedoria se edifica a casa, e com o entendimento ela se estabelece;

⁴fyrir þekking fyllast forðabúrin alls konar dýrum og yndislegum fjármunum.

⁴e pelo conhecimento se encherão as câmaras de todas as riquezas preciosas e deleitáveis.

⁵Vitur maður er betri en sterkur og fróður maður betri en aflmikill,

⁵O sábio é mais poderoso do que o forte; e o inteligente do que o que possui a força.

⁶því að holl ráð skalt þú hafa, er þú heyr stríð, og þar sem margir ráðgjafar eru, fer allt vel.

⁶Porque com conselhos prudentes tu podes fazer a guerra; e há vitória na multidão dos conselheiros.

⁷Viskan er afglapanum ofviða, í borgarhliðinu lýkur hann ekki upp munni sínum.

⁷A sabedoria é alta demais para o insensato; ele não abre a sua boca na porta.

⁸Þann sem leggur stund á að gjöra illt, kalla menn varmenni.

⁸Aquele que cuida em fazer o mal, mestre de maus intentos o chamarão.

⁹Syndin er fíflslegt fyrirtæki, og spottarinn er mönnum andstyggð.

⁹O desígnio do insensato é pecado; e abominável aos homens é o escarnecedor.

¹⁰Látir þú hugfallast á neyðarinnar degi, þá er máttur þinn lítill.

¹⁰Se enfraqueces no dia da angústia, a tua força é pequena.

¹¹Frelsaðu þá, sem leiddir eru fram til lífláts, og þyrm þeim, sem ganga skjögrandi að höggstokknum.

¹¹Livra os que estão sendo levados � morte, detém os que vão tropeçando para a matança.

¹²Segir þú: ,,Vér vissum það eigi,`` _ sá sem vegur hjörtun, hann verður sannarlega var við það, og sá sem vakir yfir sálu þinni, hann veit það og mun gjalda manninum eftir verkum hans.

¹²Se disseres: Eis que não o sabemos; porventura aquele que pesa os corações não o percebe? e aquele que guarda a tua vida não o sabe? e não retribuirá a cada um conforme a sua obra?

¹³Et þú hunang, son minn, því að það er gott, og hunangsseimur er gómi þínum sætur.

¹³Come mel, filho meu, porque é bom, e do favo de mel, que é doce ao teu paladar.

¹⁴Nem á sama hátt speki fyrir sálu þína, finnir þú hana, er framtíð fyrir hendi, og von þín mun eigi að engu verða.

¹⁴Sabe que é assim a sabedoria para a tua alma: se a achares, haverá para ti recompensa, e não será malograda a tua esperança.

¹⁵Sit eigi, þú hinn óguðlegi, um bústað hins réttláta og eyðilegg ekki heimkynni hans,

¹⁵Não te ponhas de emboscada, ó ímpio, contra a habitação do justo; nem assoles a sua pousada.

¹⁶því að sjö sinnum fellur hinn réttláti og stendur aftur upp, en óguðlegir steypast í ógæfu.

¹⁶Porque sete vezes cai o justo, e se levanta; mas os ímpios são derribados pela calamidade.

¹⁷Gleð þig eigi yfir falli óvinar þíns, og hjarta þitt fagni eigi yfir því að hann steypist,

¹⁷Quando cair o teu inimigo, não te alegres, e quando tropeçar, não se regozije o teu coração;

¹⁸svo að Drottinn sjái það ekki og honum mislíki, og hann snúi reiði sinni frá honum til þín.

¹⁸para que o Senhor não o veja, e isso seja mau aos seus olhos, e desvie dele, a sua ira.

¹⁹Reiðst ekki vegna illgjörðamanna, öfunda eigi óguðlega,

¹⁹Não te aflijas por causa dos malfeitores; nem tenhas inveja dos ímpios;

²⁰því að vondur maður á enga framtíð fyrir höndum, á lampa óguðlegra slokknar.

²⁰porque o maligno não tem futuro; e a lâmpada dos ímpios se apagará.

²¹Son minn, óttastu Drottin og konunginn, samlaga þig ekki óróaseggjum,

²¹Filho meu, teme ao Senhor, e ao rei; e não te entremetas com os que gostam de mudanças.

²²því að ógæfa þeirra ríður að þegar minnst varir, og ófarir beggja _ hver veit um þær?

²²Porque de repente se levantará a sua calamidade; e a ruína deles, quem a conhecerá?

²³Þessir orðskviðir eru líka eftir spekinga. Hlutdrægni í dómi er ljót.

²³Também estes são provérbios dos sábios: Fazer acepção de pessoas no juízo não é bom.

²⁴Þeim sem segir við hinn seka: ,,Þú hefir rétt fyrir þér!`` honum formæla menn, honum bölvar fólk.

²⁴Aquele que disser ao ímpio: Justo és; os povos o amaldiçoarão, as nações o detestarão;

²⁵En þeim sem hegna eins og ber, mun vel vegna, yfir þá kemur ríkuleg blessun.

²⁵mas para os que julgam retamente haverá delícias, e sobre eles virá copiosa bênção.

²⁶Sá kyssir á varirnar, sem veitir rétt svör.

²⁶O que responde com palavras retas beija os lábios.

²⁷Annastu verk þitt utan húss og ljúk því á akrinum, síðan getur þú byggt hús þitt.

²⁷Prepara os teus trabalhos de fora, apronta bem o teu campo; e depois edifica a tua casa.

²⁸Vertu eigi vottur gegn náunga þínum að ástæðulausu, eða mundir þú vilja svíkja með vörum þínum?

²⁸Não sejas testemunha sem causa contra o teu próximo; e não enganes com os teus lábios.

²⁹Seg þú ekki: ,,Eins og hann gjörði mér, eins ætla ég honum að gjöra, ég ætla að endurgjalda manninum eftir verkum hans!``

²⁹Não digas: Como ele me fez a mim, assim lhe farei a ele; pagarei a cada um segundo a sua obra.

³⁰Mér varð gengið fram hjá akri letingja nokkurs og fram hjá víngarði óviturs manns.

³⁰Passei junto ao campo do preguiçoso, e junto � vinha do homem falto de entendimento;

³¹Og sjá, hann var allur vaxinn klungrum, hann var alþakinn netlum, og steingarðurinn umhverfis hann var hruninn.

³¹e eis que tudo estava cheio de cardos, e a sua superfície coberta de urtigas, e o seu muro de pedra estava derrubado.

³²En ég varð þess var, veitti því athygli, sá það og lét mér það að kenningu verða:

³²O que tendo eu visto, o considerei; e, vendo-o, recebi instrução.

³³Sofa ögn enn, blunda ögn enn, leggja saman hendurnar ögn enn til að hvílast,þá kemur fátæktin yfir þig eins og ræningi og skorturinn eins og vopnaður maður.

³³Um pouco para dormir, um pouco para toscanejar, um pouco para cruzar os braços em repouso;

³⁴þá kemur fátæktin yfir þig eins og ræningi og skorturinn eins og vopnaður maður.

³⁴assim sobrevirá a tua pobreza como um salteador, e a tua necessidade como um homem armado.