¹Son minn, gef gaum að speki minni, hneig eyra þitt að hyggindum mínum,

¹Filho meu, atende � minha sabedoria; inclinão teu ouvido � minha prudência;

²til þess að þú megir varðveita mannvit og varir þínar geymi þekkingu.

²para que observes a discrição, e os teus lábios guardem o conhecimento.

³Því að hunangsseimur drýpur af vörum lauslátrar konu, og gómur hennar er hálli en olía.

³Porque os lábios da mulher licenciosa destilam mel, e a sua boca e mais macia do que o azeite;

⁴En að síðustu er hún beiskari en malurt, beitt eins og tvíeggjað sverð.

⁴mas o seu fim é amargoso como o absinto, agudo como a espada de dois gumes.

⁵Fætur hennar ganga niður til dauðans, spor hennar liggja til Heljar.

⁵Os seus pés descem � morte; os seus passos seguem no caminho do Seol.

⁶Til þess að hún hitti ekki leið lífsins, eru brautir hennar á reiki, og hún veit ekki hvert hún fer.

⁶Ela não pondera a vereda da vida; incertos são os seus caminhos, e ela o ignora.

⁷Heyrið mig því, synir, og víkið eigi frá orðum munns míns.

⁷Agora, pois, filhos, dai-me ouvidos, e não vos desvieis das palavras da minha boca.

⁸Legg leið þína langt frá henni og kom þú ekki nálægt húsdyrum hennar,

⁸Afasta para longe dela o teu caminho, e não te aproximes da porta da sua casa;

⁹svo að þú gefir ekki öðrum æskublóma þinn og ár þín grimmum manni,

⁹para que não dês a outros a tua honra, nem os teus anos a cruéis;

¹⁰svo að útlendir menn mettist ekki af eigum þínum og aflafé þitt lendi ekki í annarlegu húsi,

¹⁰para que não se fartem os estranhos dos teus bens, e não entrem os teus trabalhos na casa do estrangeiro,

¹¹og þú andvarpir að lokum, þá er líkami þinn og hold veslast upp,

¹¹e gemas no teu fim, quando se consumirem a tua carne e o teu corpo,

¹²og segir: ,,Hversu hefi ég hatað aga og hjarta mitt fyrirlitið umvöndun!

¹²e digas: Como detestei a disciplina! e desprezou o meu coração a repreensão!

¹³að ég skyldi ekki hlýða raustu kennara minna og hneigja eyra mitt til þeirra, er fræddu mig!

¹³e não escutei a voz dos que me ensinavam, nem aos que me instruíam inclinei o meu ouvido!

¹⁴Við sjálft lá, að ég hefði ratað í mestu ógæfu á miðju dómþingi safnaðarins.``

¹⁴Quase cheguei � ruína completa, no meio da congregação e da assembléia.

¹⁵Drekk þú vatn úr vatnsþró þinni og rennandi vatn úr brunni þínum.

¹⁵Bebe a água da tua própria cisterna, e das correntes do teu poço.

¹⁶Eiga lindir þínar að flóa út á götuna, lækir þínir út á torgin?

¹⁶Derramar-se-iam as tuas fontes para fora, e pelas ruas os ribeiros de águas?

¹⁷Þér einum skulu þær tilheyra og engum óviðkomandi með þér.

¹⁷Sejam para ti só, e não para os estranhos juntamente contigo.

¹⁸Uppspretta þín sé blessuð, og gleð þig yfir festarmey æsku þinnar,

¹⁸Seja bendito o teu manancial; e regozija-te na mulher da tua mocidade.

¹⁹elsku-hindinni, yndis-gemsunni. Brjóst hennar gjöri þig ætíð drukkinn, og ást hennar fjötri þig ævinlega.

¹⁹Como corça amorosa, e graciosa cabra montesa saciem-te os seus seios em todo o tempo; e pelo seu amor sê encantado perpetuamente.

²⁰En hví skyldir þú, son minn, láta léttúðarkonu töfra þig, og faðma barm lauslátrar konu?

²⁰E por que, filho meu, andarias atraído pela mulher licenciosa, e abraÇarias o seio da adúltera?

²¹Því að vegir sérhvers manns blasa við Drottni, og allar brautir hans gjörir hann sléttar.

²¹Porque os caminhos do homem estão diante dos olhos do Senhor, o qual observa todas as suas veredas.

²²Misgjörðir hins óguðlega fanga hann, og hann verður veiddur í snörur synda sinna.Hann mun deyja vegna skorts á aga og kollsteypast vegna sinnar miklu heimsku.

²²Quanto ao ímpio, as suas próprias iniqüidades o prenderão, e pelas cordas do seu pecado será detido.

²³Hann mun deyja vegna skorts á aga og kollsteypast vegna sinnar miklu heimsku.

²³Ele morre pela falta de disciplina; e pelo excesso da sua loucura anda errado.