¹Þá svaraði Sófar frá Naama og sagði:

¹Ţofar din Naama a luat cuvîntul şi a zis:

²Á ekki að svara orðagjálfrinu, og á málskrafsmaðurinn að hafa rétt fyrir sér?

²,,Să rămînă această năvală de cuvinte fără răspuns, şi să creadă limbutul că are dreptate?

³Ættu stóryrði þín að koma mönnum til að þegja, og ættir þú að spotta og enginn sneypa þig,

³Vor face vorbele tale deşerte pe oameni să tacă? Şi-ţi vei bate joc de alţii, fără să te facă cineva de ruşine?

⁴þar sem þú segir: ,,Kenning mín er rétt, og ég er hreinn í augum Guðs``?

⁴Tu zici: ,Felul meu de a vedea este drept, şi sînt curat în ochii Tăi.` -

⁵En _ ó að Guð vildi tala og ljúka upp vörum sínum í móti þér

⁵A! de ar vrea Dumnezeu să vorbească, de Şi-ar deschide buzele să-ţi răspundă,

⁶og kunngjöra þér leyndardóma spekinnar, að í þeim felast margföld hyggindi, þá mundir þú kannast við, að Guð hegnir ekki til fulls misgjörð þinni.

⁶şi de ţi-ar descoperi tainele înţelepciunii Lui, ale înţelepciunii Lui nemărginite, ai vedea atunci că nu-ţi răsplăteşte totuş după fărădelegea ta.

⁷Getur þú náð til botns í Guði eða komist til ystu takmarka hins Almáttka?

⁷Poţi spune tu că poţi pătrunde adîncimile lui Dumnezeu, că poţi ajunge la cunoştinţa desăvîrşită a Celui Atot puternic?

⁸Himinhá er speki hans _ hvað fær þú gjört? dýpri en undirheimar _ hvað fær þú vitað?

⁸Cît cerurile -i de înaltă: ce poţi face? Mai adîncă decît Locuinţa morţilor: ce poţi şti?

⁹Hún er lengri en jörðin að víðáttu og breiðari en hafið.

⁹Întinderea ei este mai lungă decît pămîntul, şi mai lată decît marea.

¹⁰Ef hann ryðst fram og hneppir í varðhald og stefnir dómþing _ hver aftrar honum?

¹⁰Dacă apucă, dacă închide şi cheamă El la judecată, cine -L poate opri?

¹¹Því að hann þekkir varmennin og sér ranglætið, þótt hann sé ekki að veita því athygli.

¹¹Căci El cunoaşte pe făcătorii de rele, vede uşor pe vinovaţi.

¹²Verður óvitur maður hygginn? og fæðist skógarösnu-folald sem maður?

¹²Omul dimpotrivă, are minte de nebun, şi s'a născut ca mînzul unui măgar sălbatic!

¹³Ef þú undirbýr hjarta þitt og breiðir út lófa þína til hans,

¹³Tu, îndreaptă-ţi inima spre Dumnezeu, întinde-ţi mînile spre El.

¹⁴_ ef misgjörð er í hendi þinni, þá fjarlæg hana, og lát eigi órétt búa í tjöldum þínum _

¹⁴Depărtează-te de fărădelege, şi nu lăsa nedreptatea să locuiască în cortul tău.

¹⁵já, þá munt þú flekklaus hefja höfuð þitt, munt standa fastur og eigi þurfa að óttast.

¹⁵Şi atunci, îţi vei ridica fruntea fără teamă, vei fi tare şi fără frică;

¹⁶Já, þá munt þú gleyma mæðu þinni, þú munt minnast hennar sem vatns, er runnið er fram hjá.

¹⁶îţi vei uita suferinţele, şi-ţi vei aduce aminte de ele ca de nişte ape cari s'au scurs.

¹⁷Og lífið mun renna upp bjartara en hádegið, þótt dimmi, þá mun það verða sem morgunn.

¹⁷Zilele tale vor străluci mai tare decît soarele la amiază, întunerecul tău va fi ca lumina dimineţii.

¹⁸Og þú munt vera öruggur, því að enn er von, og skyggnist þú um, getur þú lagst óhultur til hvíldar.

¹⁸Vei fi plin de încredere, şi nădejdea nu-ţi va fi zădarnică. Te vei uita în jurul tău, şi vei vedea că te poţi odihni liniştit.

¹⁹Og þú hvílist, og enginn hræðir þig, og margir munu reyna að koma sér í mjúkinn hjá þér.En augu hinna óguðlegu daprast, fyrir þá er fokið í öll skjól, og þeirra eina von er að gefa upp andann.

¹⁹Te vei culca şi nimeni nu te va turbura, şi mulţi vor umbla după bunăvoinţa ta.

²⁰En augu hinna óguðlegu daprast, fyrir þá er fokið í öll skjól, og þeirra eina von er að gefa upp andann.

²⁰Dar ochii celor răi se vor topi; ei n'au loc de scăpare: moartea, iată nădejdea lor!``