¹Þá svaraði Sófar frá Naama og sagði:

¹Ţofar din Naama a luat cuvîntul şi a zis:

²Fyrir því veita hugsanir mínar mér andsvör og af því að það sýður í mér:

²,,Gîndurile mele mă silesc să răspund, şi frămîntarea mea nu-mi dă pace.

³Ég verð að hlusta á háðulegar ávítur, en andi minn gefur mér skilning að svara.

³Am auzit mustrări cari mă umplu de ruşine, şi din adîncul minţii mele duhul mă face să răspund.

⁴Veist þú, að svo hefir það verið frá eilífð, frá því er menn voru settir á jörðina,

⁴Nu ştii tu că, de mult de tot, de cînd a fost aşezat omul pe pămînt,

⁵að fögnuður óguðlegra er skammær og að gleði hins guðlausa varir örskotsstund?

⁵biruinţa celor răi a fost scurtă, şi bucuria nelegiuitului numai de o clipă?

⁶Þó að sjálfbirgingskapur hans nemi við himin og höfuð hans nái upp í skýin,

⁶Chiar dacă s'ar înălţa pînă la ceruri, şi capul i-ar ajunge pînă la nori,

⁷þá verður hann þó eilíflega að engu eins og hans eigin saur, þeir, sem sáu hann, segja: Hvar er hann?

⁷va pieri pentru totdeauna, ca murdăria lui, şi cei ce -l vedeau vor zice: ,Unde este?`

⁸Hann líður burt eins og draumur, svo að hann finnst ekki, og hverfur eins og nætursýn.

⁸Va sbura ca un vis, şi nu -l vor mai găsi; va pieri ca o vedenie de noapte.

⁹Augað, sem á hann horfði, sér hann eigi aftur, og bústaður hans lítur hann aldrei framar.

⁹Ochiul care -l privea nu -l va mai privi, locul în care locuia nu -l va mai zări.

¹⁰Börn hans sníkja á snauða menn, og hendur þeirra skila aftur eigum hans.

¹⁰Peste fiii lui vor năvăli cei săraci, şi mînile lui vor da înapoi ce a răpit cu sila.

¹¹Þótt bein hans séu full af æskuþrótti, leggjast þau samt með honum í moldu.

¹¹Oasele lui, pline de vlaga tinereţii, îşi vor avea culcuşul cu el în ţărînă.

¹²Þótt hið illa sé honum sætt í munni, þótt hann feli það undir tungu sinni,

¹²Dulce era răul în gura lui, îl ascundea subt limbă,

¹³þótt hann treini sér það og vilji ekki sleppa því og haldi því eftir í miðjum gómnum,

¹³îl mesteca într'una şi nu -l lăsa, îl ţinea în cerul gurii:

¹⁴þá breytist þó fæðan í innýflum hans, _ í nöðrugall í kviði honum.

¹⁴dar hrana lui se va preface în măruntaiele lui, va ajunge în trupul lui o otravă de aspidă.

¹⁵Auð gleypti hann _ hann verður að æla honum aftur, Guð keyrir hann úr kviði hans.

¹⁵Bogăţiile înghiţite le va vărsa, Dumnezeu le va scoate din pîntecele lui.

¹⁶Nöðrueitur saug hann, tunga eiturormsins deyðir hann.

¹⁶Otravă de aspidă a supt, şi de aceea, limba năpîrcii îl va ucide.

¹⁷Hann má ekki gleðjast yfir lækjum, yfir rennandi ám hunangs og rjóma.

¹⁷Nu-şi va mai plimba privirile peste pîraiele şi rîurile de miere şi de lapte,

¹⁸Hann lætur af hendi aflaféð og gleypir það eigi, auðurinn sem hann græddi, veitir honum eigi eftirvænta gleði.

¹⁸va da înapoi ce a cîştigat, şi nu va mai trage folos din cîştig; va da înapoi tot ce a luat, şi nu se va mai bucura de el,

¹⁹Því að hann kúgaði snauða og lét þá eftir hjálparlausa, sölsaði undir sig hús, en byggði ekki.

¹⁹căci a asuprit pe săraci, şi i -a lăsat să piară, a dărîmat case şi nu le -a zidit la loc.

²⁰Því að hann þekkti enga ró í maga sínum, þó fær hann eigi forðað því, sem honum er dýrmætast.

²⁰Lăcomia lui n'a cunoscut margini; dar nu va scăpa ce are mai scump.

²¹Ekkert komst undan græðgi hans, fyrir því er velsæld hans eigi varanleg.

²¹Nimic nu scapă de lăcomia lui, dar bună starea lui nu va ţinea.

²²Þótt hann hafi allsnægtir, kemst hann í nauðir, allt magn mæðunnar kemur yfir hann.

²²În mijlocul belşugului va fi în nevoie; mîna tuturor ticăloşilor se va ridica asupra lui.

²³Þá verður það: Til þess að fylla kvið hans sendir Guð í hann sína brennandi reiði og lætur mat sínum rigna yfir hann.

²³Şi iată, ca să -i umple pîntecele, Dumnezeu va trimete peste el focul mîniei Lui, şi -l va sătura cu o ploaie de săgeţi.

²⁴Flýi hann fyrir járnvopnunum, þá borar eirboginn hann í gegn.

²⁴Dacă va scăpa de armele de fer, îl va străpunge arcul de aramă.

²⁵Hann dregur örina út, þá kemur hún út um bakið, og hinn blikandi oddur kemur út úr galli hans _ skelfing grípur hann.

²⁵Îşi smulge din trup săgeata, care schinteie la ieşirea din fierea lui, şi îl apucă spaimele morţii.

²⁶Allur ófarnaður er geymdur auðæfum hans, eldur, sem enginn blæs að, eyðir honum, hann etur það, sem eftir er í tjaldi hans.

²⁶Toate nenorocirile sînt păstrate pentru comorile lui; va fi mistuit de un foc pe care nu -l va aprinde omul,

²⁷Himinninn afhjúpar misgjörð hans, og jörðin gjörir uppreisn í móti honum.

²⁷Cerurile îi vor desveli fărădelegea, şi pămîntul se va ridica împotriva lui.

²⁸Gróði húss hans fer í útlegð, rennur burt í allar áttir á degi reiðinnar.Þetta er óguðlegs manns hlutskipti frá Guði og arfleifð sú, sem honum er úthlutuð af hinum Almáttka.

²⁸Veniturile casei lui se vor perde, vor pieri în ziua mîniei lui Dumnezeu.

²⁹Þetta er óguðlegs manns hlutskipti frá Guði og arfleifð sú, sem honum er úthlutuð af hinum Almáttka.

²⁹Aceasta este soarta pe care o păstrează Dumnezeu celui rău, aceasta este moştenirea pe care i -o hotărăşte Dumnezeu.``