1Þá svaraði Job og sagði:
1Iov a luat cuvîntul şi a zis:
2Hversu lengi ætlið þér að angra sál mína og mylja mig sundur með orðum?
2,,Pînă cînd îmi veţi întrista sufletul, şi mă veţi zdrobi cu cuvîntările voastre?
3Þér hafið þegar smánað mig tíu sinnum, þér skammist yðar ekki fyrir að misþyrma mér.
3Iată că de zece ori m'aţi batjocorit; nu vă este ruşine să vă purtaţi aşa?
4Og hafi mér í raun og veru orðið á, þá varðar það mig einan.
4Dacă am păcătuit cu adevărat, numai eu sînt răspunzător de aceasta.
5Ef þér í raun og veru ætlið að hrokast upp yfir mig, þá sannið mér svívirðing mína.
5Credeţi că mă puteţi lua de sus? Credeţi că mi-aţi dovedit că sînt vinovat?
6Kannist þó við, að Guð hafi hallað rétti mínum og umkringt mig með neti sínu.
6Atunci să ştiţi că Dumnezeu mă urmăreşte, şi mă înveleşte cu laţul Lui.
7Sjá, ég kalla: Ofbeldi! og fæ ekkert svar, ég kalla á hjálp, en engan rétt er að fá.
7Iată, ţip de silnicie, şi nimeni nu răspunde; cer dreptate, şi dreptate nu este!
8Guð hefir girt fyrir veg minn, svo að ég kemst ekki áfram, og stigu mína hylur hann myrkri.
8Mi -a tăiat orice ieşire, şi nu pot trece; a răspîndit întunerec pe cărările mele.
9Heiðri mínum hefir hann afklætt mig og tekið kórónuna af höfði mér.
9M'a despoiat de slava mea, mi -a luat cununa de pe cap,
10Hann brýtur mig niður á allar hliðar, svo að ég fari burt, og slítur upp von mína eins og tré.
10m'a zdrobit din toate părţile, şi pier; mi -a smuls nădejdea ca pe un copac.
11Hann lætur reiði sína bálast gegn mér og telur mig óvin sinn.
11S'a aprins de mînie împotriva mea, S'a purtat cu mine ca şi cu un vrăjmaş.
12Skarar hans koma allir saman og leggja braut sína gegn mér og setja herbúðir sínar kringum tjald mitt.
12Oştile Lui au pornit deodată înainte, şi-au croit drum pînă la mine, şi au tăbărît în jurul cortului meu.
13Bræður mína hefir hann gjört mér fráhverfa, og vinir mínir vilja eigi framar við mér líta.
13A depărtat pe fraţii mei dela mine, şi prietenii mei s'au înstrăinat de mine.
14Skyldmenni mín láta ekki sjá sig, og kunningjar mínir hafa gleymt mér.
14Rudele mele m'au părăsit, şi cei mai deaproape ai mei m'au uitat.
15Skjólstæðingar húss míns og þernur mínar álíta mig aðkomumann, og ég er orðinn útlendingur í augum þeirra.
15Casnicii mei şi slugile mele mă privesc ca pe un străin, în ochii lor sînt un necunoscut.
16Kalli ég á þjón minn, svarar hann ekki, ég verð að sárbæna hann með munni mínum.
16Chem pe robul meu, şi nu răspunde; îl rog cu gura mea, şi degeaba.
17Andi minn er konu minni framandlegur, og bræður mínir forðast mig.
17Suflarea mea a ajuns nesuferită nevestei mele, şi duhoarea mea a ajuns nesuferită fiilor mamei mele.
18Jafnvel börnin fyrirlíta mig, standi ég upp, spotta þau mig.
18Pînă şi copiii mă dispreţuiesc: dacă mă scol, ei mă ocărăsc.
19Alla mína alúðarvini stuggar við mér, og þeir sem ég elskaði, hafa snúist á móti mér.
19Aceia în cari mă încredeam mă urăsc, aceia pe cari îi iubeam s'au întors împotriva mea.
20Bein mín límast við hörund mitt og hold, og ég hefi sloppið með tannholdið eitt.
20Oasele mi se ţin de piele şi de carne; nu mi -a mai rămas decît pielea de pe dinţi.
21Aumkið mig, aumkið mig, vinir mínir, því að hönd Guðs hefir lostið mig.
21Fie-vă milă, fie-vă milă de mine, prietenii mei! Căci mîna lui Dumnezeu m'a lovit.
22Hví ofsækið þér mig eins og Guð og verðið eigi saddir á holdi mínu?
22Dece mă urmăriţi ca Dumnezeu? Şi nu vă mai săturaţi de carnea mea?
23Ó að orð mín væru skrifuð upp, ó að þau væru skráð í bók
23Oh! aş vrea ca vorbele mele să fie scrise, să fie scrise într'o carte;
24með járnstíl og blýi, að eilífu höggvin í klett!
24aş vrea să fie săpate cu un priboi de fier şi cu plumb în stîncă pe vecie...
25Ég veit, að lausnari minn lifir, og hann mun síðastur ganga fram á foldu.
25Dar ştiu că Răscumpărătorul meu este viu, şi că se va ridica la urmă pe pămînt.
26Og eftir að þessi húð mín er sundurtætt og allt hold er af mér, mun ég líta Guð.
26Chiar dacă mi se va nimici pielea, şi chiar dacă nu voi mai avea carne, voi vedea totuş pe Dumnezeu.
27Ég mun líta hann mér til góðs, já, augu mín sjá hann, og það eigi sem andstæðing, _ hjartað brennur af þrá í brjósti mér!
27Îl voi vedea şi-mi va fi binevoitor; ochii mei Îl vor vedea, şi nu ai altuia. Sufletul meu tînjeşte de dorul acesta înlăuntrul meu.
28Þegar þér segið: ,,Vér skulum ofsækja hann, rót ógæfunnar er hjá honum sjálfum að finna!``þá hræðist ógn sverðsins, því að sverðið er refsing syndar. Þá munuð þér komast að raun um, að til er dómur.
28Atunci veţi zice: ,Pentruce -l urmăream noi?` Căci dreptatea pricinii mele va fi cunoscută.
29þá hræðist ógn sverðsins, því að sverðið er refsing syndar. Þá munuð þér komast að raun um, að til er dómur.
29Temeţi-vă de sabie: căci pedepsele date cu sabia sînt grozave! Şi să ştiţi că este o judecată.``