¹Þá svaraði Elífas frá Teman og sagði:

¹Elifaz din Teman a luat cuvîntul şi a zis:

²Vinnur maðurinn Guði gagn? Nei, sjálfum sér vinnur vitur maður gagn.

²,,Poate un om să aducă vreun folos lui Dumnezeu? Nu; ci înţeleptul nu-şi foloseşte de cît lui.

³Er það ábati fyrir hinn Almáttka, að þú ert réttlátur, eða ávinningur, að þú lifir grandvöru lífi?

³Dacă eşti fără prihană, are Cel Atotputernic vre un folos? Şi dacă trăieşti fără vină, ce va cîştiga El?

⁴Er það vegna guðsótta þíns, að hann refsar þér, að hann dregur þig fyrir dóm?

⁴Pentru evlavia ta te pedepseşte El oare, şi intră la judecată cu tine?

⁵Er ekki vonska þín mikil og misgjörðir þínar óþrjótandi?

⁵Nu -i mare răutatea ta? Şi fărădelegile tale fără număr?

⁶Því að þú tókst veð af bræðrum þínum að ástæðulausu og færðir fáklædda menn úr flíkum þeirra.

⁶Luai fără pricină zăloage dela fraţii tăi, lăsai fără haine pe cei goi.

⁷Þú gafst ekki hinum örmagna vatn að drekka, og hinum hungraða synjaðir þú brauðs.

⁷Nu dădeai apă omului însetat, nu voiai să dai pîne omului flămînd.

⁸En hinn voldugi átti landið, og virðingarmaðurinn bjó í því.

⁸Ţara era a ta, fiindcă erai mai tare, te aşezai în ea, fiindcă erai cu vază.

⁹Ekkjur lést þú fara burt tómhentar, og armleggir munaðarleysingjanna voru brotnir sundur.

⁹Dădeai afară pe văduve cu mînile goale, şi braţele orfanilor le frîngeai.

¹⁰Fyrir því eru snörur allt í kringum þig, og fyrir því skelfir ótti þig skyndilega!

¹⁰Pentru aceea eşti înconjurat de curse, şi te -a apucat groaza dintr'o dată.

¹¹Eða sér þú ekki myrkrið og vatnaflauminn, sem hylur þig?

¹¹Nu vezi dar acest întunerec, aceste ape multe cari te năpădesc?

¹²Er ekki Guð himinhár? og lít þú á hvirfil stjarnanna, hve hátt þær gnæfa!

¹²Nu este Dumnezeu sus în ceruri? Priveşte vîrful stelelor, ce înalt este!

¹³Og þú segir: ,,Hvað veit Guð? Getur hann dæmt gegnum skýsortann?

¹³Şi tu zici: ,Ce ştie Dumnezeu? Poate să judece El prin întunerecul de nori?

¹⁴Skýin skyggja á hann, svo að hann sér ekki, og hann gengur á himinhvelfingunni.``

¹⁴Îl înfăşoară norii, nu vede nimic, bolta cerească abea dacă o străbate!`

¹⁵Ætlar þú að halda fortíðar leið, þá er ranglátir menn hafa farið?

¹⁵Ce! vrei s'apuci pe calea străveche, pe care au urmat -o cei nelegiuiţi,

¹⁶Þeir er kippt var burt fyrir tímann og grundvöllur þeirra skolaðist burt sem straumur,

¹⁶cari au fost luaţi înainte de vreme, şi au ţinut cît ţine un pîrîu care se scurge?

¹⁷þeir er sögðu við Guð: ,,Vík frá oss! og hvað gæti hinn Almáttki gjört fyrir oss?``

¹⁷Ei ziceau lui Dumnezeu: ,Pleacă dela noi! Ce ne poate face Cel Atot puternic?`

¹⁸og það þó hann fyllti hús þeirra blessun. _ Hugarfar óguðlegra sé fjarri mér!

¹⁸Şi totuş Dumnezeu le umpluse casele de bunătăţi. -Departe de mine sfatul celor răi! -

¹⁹Hinir réttlátu sjá það og gleðjast, og hinn saklausi gjörir gys að þeim:

¹⁹Cei fără prihană vor fi martori ai căderii lor şi se vor bucura, cel nevinovat va rîde de ei

²⁰,,Vissulega er andstæðingur vor að engu orðinn, og eldurinn hefir eytt leifum þeirra.``

²⁰şi va zice: ,Iată pe protivnicii noştri nimiciţi! Iată-le bogăţiile arse de foc!`

²¹Vingast þú við Guð, þá muntu vera í friði, við það mun blessun yfir þig koma.

²¹Împrieteneşte-te dar cu Dumnezeu, şi vei avea pace; te vei bucura astfel iarăş de fericire.

²²Tak á móti kenning af munni hans, og fest þér orð hans í hjarta.

²²Primeşte învăţătură din gura Lui, şi pune-ţi la inimă cuvintele Lui.

²³Ef þú snýr þér til hins Almáttka, auðmýkir þig, ef þú rekur ranglætið langt burt frá tjaldi þínu _

²³Vei fi aşezat iarăş la locul tău, dacă te vei întoarce la Cel Atot puternic, dacă depărtezi fărădelegea din cortul tău.

²⁴já, varpaðu gullinu í duftið og skíragullinu ofan í lækjamölina! _

²⁴Aruncă dar aurul în ţărînă, aruncă aurul din Ofir în prundul pîraielor!

²⁵þá skal hinn Almáttki vera gull þitt, vera þér hið skærasta silfur.

²⁵Şi atunci Cel Atot puternic va fi aurul tău, argintul tău, bogăţia ta.

²⁶Já, þá munt þú hafa yndi af hinum Almáttka og lyfta augliti þínu til Guðs.

²⁶Atunci Cel Atot puternic va fi desfătarea ta, şi îţi vei ridica faţa spre Dumnezeu.

²⁷Biðjir þú til hans, bænheyrir hann þig, og heit þín munt þú greiða.

²⁷Îl vei ruga, şi te va asculta, şi îţi vei putea împlini juruinţele.

²⁸Og áformir þú eitthvað, mun þér heppnast það, og birta skína yfir vegu þína.

²⁸Pe ce vei pune mîna îţi va izbuti, pe cărările tale va străluci lumina.

²⁹Þegar þeir liggja niður á við, þá kallar þú ,,Upp á við!`` og hinum auðmjúka hjálpar hann.Hann bjargar jafnvel þeim, sem ekki er saklaus, já, hann bjargast fyrir hreinleik handa þinna.

²⁹Vină smerirea, tu te vei ruga pentru ridicarea ta: Dumnezeu ajută pe cel cu ochii plecaţi.

³⁰Hann bjargar jafnvel þeim, sem ekki er saklaus, já, hann bjargast fyrir hreinleik handa þinna.

³⁰El va izbăvi chiar şi pe cel vinovat, care îşi va datora scăparea curăţiei mînilor tale.``