¹Og Job hélt áfram að flytja ræðu sína og mælti:

¹Iov a luat din nou cuvîntul, a vorbit în pilde, şi a zis:

²Svo sannarlega sem Guð lifir, sá er svipt hefir mig rétti mínum, og hinn Almáttki, er hryggt hefir sálu mína:

²,,Viu este Dumnezeu, care nu-mi dă dreptate! Viu este Cel Atotputernic, care îmi amărăşte viaţa,

³meðan lífsönd er í mér og andi Guðs í nösum mínum,

³că atîta vreme cît voi avea suflet, şi suflarea lui Dumnezeu va fi în nările mele,

⁴skulu varir mínar ekki tala ranglæti og tunga mín ekki mæla svik.

⁴buzele mele nu vor rosti nimic nedrept, limba mea nu va spune nimic neadevărat.

⁵Fjarri sé mér að játa, að þér hafið rétt að mæla. Þar til er ég gef upp andann, læt ég ekki taka frá mér sakleysi mitt.

⁵Departe de mine gîndul să vă dau dreptate! Pînă la cea din urmă suflare îmi voi apăra nevinovăţia.

⁶Ég held fast í réttlæti mitt og sleppi því ekki, hjarta mitt átelur mig ekki fyrir neinn daga minna.

⁶Ţin să-mi scot dreptatea, şi nu voi slăbi; inima nu mă mustră pentru niciuna din zilele mele.

⁷Fyrir óvini mínum fari eins og hinum óguðlega og fyrir mótstöðumanni mínum eins og hinum rangláta.

⁷Vrăjmaşul meu să fie ca cel rău, şi protivnicul meu ca cel nelegiuit!

⁸Því að hvaða von hefir guðlaus maður, þegar skorið er á þráðinn, þá er Guð hrífur burt líf hans?

⁸Ce nădejde -i mai rămîne celui nelegiuit; cînd îi taie Dumnezeu firul vieţii, cînd îi ia sufletul?

⁹Ætli Guð heyri óp hans, þá er neyð kemur yfir hann?

⁹Îi ascultă Dumnezeu strigătele, cînd vine strîmtoarea peste el?

¹⁰Eða getur hann haft yndi af hinum Almáttka, hrópað til Guðs, hvenær sem vera skal?

¹⁰Este Cel Atotputernic desfătarea lui? Înalţă el în tot timpul rugăciuni lui Dumnezeu?

¹¹Ég vil fræða yður um hönd Guðs, eigi leyna því, er hinn Almáttki hefir í hyggju.

¹¹Vă voi învăţa căile lui Dumnezeu, nu vă voi ascunde planurile Celui Atotputernic.

¹²Sjá, þér hafið allir séð það sjálfir, hví farið þér þá með slíka heimsku?

¹²Dar voi le cunoaşteţi, şi sînteţi de acelaş gînd; pentruce dar vorbiţi aşa de prosteşte?

¹³Þetta er hlutskipti óguðlegs manns hjá Guði, arfleifð ofbeldismanns, sú er hann fær frá hinum Almáttka:

¹³Iată soarta pe care o păstrează Dumnezeu celui rău, moştenirea pe care o hotărăşte Cel Atotputernic celui nelegiuit.

¹⁴Eignist hann mörg börn, þá er það handa sverðinu, og afkvæmi hans mettast eigi af brauði.

¹⁴Dacă are mulţi fii, îi are pentru sabie, şi odraslele lui duc lipsă de pîne.

¹⁵Þeir af fólki hans er af komast, verða jarðaðir af drepsóttinni, og ekkjur þeirra halda engan harmagrát.

¹⁵Ceice scapă din ai lui, sînt îngropaţi de ciumă, şi văduvele lor nu -i plîng.

¹⁶Þegar hann hrúgar saman silfri eins og sandi og hleður saman klæðum sem leir,

¹⁶Dacă strînge argint ca ţărîna, dacă îngrămădeşte haine ca noroiul, -

¹⁷þá hleður hann þeim saman, en hinn réttláti klæðist þeim, og silfrinu deilir hinn saklausi.

¹⁷el le strînge, dar cel fără vină se îmbracă în ele, şi de argintul lui omul fără prihană are parte.

¹⁸Hann hefir byggt hús sitt eins og köngulló og svo sem skála, er varðmaður reisir sér.

¹⁸Casa lui este ca aceea pe care o zideşte molia, ca o colibă pe care şi -o face un străjer.

¹⁹Ríkur leggst hann til hvíldar _ hann gjörir það eigi oftar, hann lýkur upp augunum, og þá er allt farið.

¹⁹Se culcă bogat, şi moare despoiat; deschide ochii, şi totul a pierit.

²⁰Skelfingar ná honum eins og vatnaflaumur, um nótt hrífur stormurinn hann burt.

²⁰Îl apucă groaza ca nişte ape; şi noaptea, îl ia vîrtejul.

²¹Austanvindurinn hefur hann á loft, svo að hann þýtur áfram, og feykir honum burt af stað hans.

²¹Vîntul de răsărit îl ia, şi se duce; îl smulge cu putere din locuinţa lui.

²²Vægðarlaust sendir hann skeyti sín á hann, fyrir hendi hans flýr hann í skyndi _þá skella menn saman lófum yfir honum og blístra hann burt frá bústað hans.

²²Dumnezeu aruncă fără milă săgeţi împotriva lui, şi cel rău ar vrea să fugă să scape de ele.

²³þá skella menn saman lófum yfir honum og blístra hann burt frá bústað hans.

²³Oamenii bat din palme la căderea lui, şi -l flueră la plecarea din locul lui.