1Til söngstjórans. Davíðssálmur. Þú Guð lofsöngs míns, ver eigi hljóður,
1(Către mai marele cîntăreţilor. Un psalm al lui David.) Dumnezeul laudei mele, nu tăcea!
2því að óguðlegan og svikulan munn opna þeir í gegn mér, tala við mig með ljúgandi tungu.
2Căci protivnicii au deschis împotriva mea o gură rea şi înşelătoare, îmi vorbesc cu o limbă mincinoasă,
3Með hatursorðum umkringja þeir mig og áreita mig að ástæðulausu.
3mă înconjoară cu cuvîntări pline de ură, şi se războiesc cu mine fără temei.
4Þeir launa mér elsku mína með ofsókn, en ég gjöri ekki annað en biðja.
4Pe cînd eu îi iubesc, ei îmi sînt protivnici; dar eu alerg la rugăciune.
5Þeir launa mér gott með illu og elsku mína með hatri.
5Ei îmi întorc rău pentru bine, şi ură pentru dragostea mea.
6Set óguðlegan yfir mótstöðumann minn, og ákærandinn standi honum til hægri handar.
6Pe vrăjmaşul meu pune -l supt stăpînirea unui om rău, şi un pîrîş să stea la dreapta lui!
7Hann gangi sekur frá dómi og bæn hans verði til syndar.
7Cînd va fi judecat, să fie găsit vinovat, şi rugăciunea lui să treacă drept un păcat!
8Dagar hans verði fáir, og annar hljóti embætti hans.
8Puţine să -i fie zilele la număr, şi slujba să i -o ia altul!
9Börn hans verði föðurlaus og kona hans ekkja.
9Să -i rămînă copiii orfani, şi nevastă-sa văduvă!
10Börn hans fari á flæking og vergang, þau verði rekin burt úr rústum sínum.
10Copiii lui să umble fără niciun căpătîi şi să cerşească, să-şi caute pînea departe de locuinţa lor dărîmată!
11Okrarinn leggi snöru fyrir allar eigur hans, og útlendir fjandmenn ræni afla hans.
11Cel ce l -a împrumutat, să -i pună mîna pe tot ce are, şi străinii să -i jăfuiască rodul muncii lui!
12Enginn sýni honum líkn, og enginn aumkist yfir föðurlausu börnin hans.
12Nimeni să nu mai ţină la el, şi nimeni să n'aibă milă de orfanii lui!
13Niðjar hans verði afmáðir, nafn hans útskafið í fyrsta ættlið.
13Urmaşii lui să fie nimiciţi, şi să li se stîngă numele în neamul următor!
14Misgjörðar feðra hans verði minnst af Drottni og synd móður hans eigi afmáð,
14Nelegiuirea părinţilor săi să rămînă ca aducere aminte înaintea Domnului, şi să nu se şteargă păcatul mamei lui!
15séu þær ætíð fyrir sjónum Drottins og hann afmái minningu þeirra af jörðunni
15Domnul să -i aibă totdeauna înaintea ochilor, ca să le şteargă pomenirea de pe pămînt,
16sakir þess, að hann mundi eigi eftir að sýna elsku, heldur ofsótti hinn hrjáða og snauða og hinn ráðþrota til þess að drepa hann.
16pentrucă nu şi -a adus aminte să facă îndurare, pentrucă a prigonit pe cel nenorocit şi pe cel lipsit, pînă acolo încît să omoare pe omul cu inima zdrobită!
17Hann elskaði bölvunina, hún bitni þá á honum, hann smáði blessunina, hún sé þá fjarri honum.
17Îi plăcea blestemul: să cadă asupra lui! Nu -i plăcea binecuvîntarea: să se depărteze de el!
18Hann íklæddist bölvuninni sem kufli, hún læsti sig þá inn í innyfli hans sem vatn og í bein hans sem olía,
18Se îmbracă cu blestemul cum se îmbracă cu haina lui, îi pătrunde ca apa înlăuntrul lui, ca untdelemnul în oase!
19hún verði honum sem klæði, er hann sveipar um sig, og sem belti, er hann sífellt gyrðist.
19Deaceea, să -i slujească de veşmînt ca să se acopere, de încingătoare cu care să fie totdeauna încins!
20Þetta séu laun andstæðinga minna frá Drottni og þeirra, er tala illt í gegn mér.
20Aceasta să fie, din partea Domnului, plata vrăjmaşilor mei, şi a celor ce vorbesc cu răutate de mine!
21En þú, Drottinn Guð, breyt við mig eftir gæsku miskunnar þinnar, frelsa mig sakir nafns þíns,
21Iar Tu, Doamne, Dumnezeule, lucrează pentru mine din pricina Numelui Tău, căci mare este bunătatea ta; izbăveşte-mă!
22því að ég er hrjáður og snauður, hjartað berst ákaft í brjósti mér.
22Sînt nenorocit şi lipsit, şi îmi e rănită inima înlăuntrul meu.
23Ég hverf sem hallur skuggi, ég er hristur út eins og jarðvargar.
23Pier ca umbra gata să treacă, sînt izgonit ca o lăcustă.
24Kné mín skjögra af föstu, og hold mitt tærist af viðsmjörsskorti.
24Mi-au slăbit genunchii de post, şi mi s'a sleit trupul de slăbiciune.
25Ég er orðinn þeim að spotti, þegar þeir sjá mig, hrista þeir höfuðið.
25Am ajuns de ocară lor; cînd mă privesc ei, dau din cap.
26Veit mér lið, Drottinn, Guð minn, hjálpa mér eftir miskunn þinni,
26Ajută-mi, Doamne, Dumnezeul meu! Scapă-mă prin bunătatea Ta!
27að þeir megi komast að raun um, að það var þín hönd, að það varst þú, Drottinn, sem gjörðir það.
27Şi să ştie că mîna Ta, că Tu, Doamne, ai făcut lucrul acesta!
28Bölvi þeir, þú munt blessa, verði þeir til skammar, er rísa gegn mér, en þjónn þinn gleðjist.
28Măcar că ei blastămă, Tu binecuvintează; măcar că se ridică ei împotriva mea, vor fi înfruntaţi, iar robul Tău se va bucura.
29Andstæðingar mínir íklæðist svívirðing, sveipi um sig skömminni eins og skikkju.
29Protivnicii mei să se îmbrace cu ocara, să se acopere cu ruşinea lor cum se acopăr cu o manta!
30Ég vil lofa Drottin mikillega með munni mínum, meðal fjölmennis vil ég vegsama hann,því að hann stendur hinum snauða til hægri handar til þess að hjálpa honum gegn þeim er sakfella hann.
30Voi lăuda foarte mult cu gura mea pe Domnul, Îl voi mări în mijlocul mulţimii;
31því að hann stendur hinum snauða til hægri handar til þess að hjálpa honum gegn þeim er sakfella hann.
31căci El stă la dreapta săracului, ca să -l izbăvească de cei ce -l osîndesc.